Κοινη μαχη ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ στην Παραμυθια

Κοινη μαχη ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ στην Παραμυθια(21 Μαιου 1943)


Πόσον λείπει, στοχασθήτε,
Πόσο ακόμη να παρθή
Πάντα η νίκη, αν ενωθήτε,
Πάντα εσάς θ’ ακολουθή


Οι ιταλικες επιχειρησεις αρχισαν συντονισμενα
στις 21 Μαιου σε ολη την επικρατεια.
Παρα της προσδοκιες της Ιταλικης διοικησης,
απο την πρωτη συμπλοκη με τους ανταρτες φανηκε
πως η ''μεγαλη εκστρατεια''θα ηταν μια ακομη οδυνηρη εμπειρια
για τις Ιταλικες δυναμεις.Στην Ηπειρο,την πρωτη κιολας ημερα
των επιχειρησεων ενα μικτο ΙταλοΑΛΒΑΝΙΚΟ τμημα
που ειχε αναχωρησει απο την Παραμυθια ενεπλακη σε μαχη
με ισχυρες δυναμεις ανταρτων στην Αγια Κυριακη
(Ποποβο) Παραμυθιας και υπεστη δεινη ηττα απο ολιγαριθμο τμημα
Σουλιωτων Ανταρτων του ΕΛΑΣ(τμημα Σπυρου Κοκκορη)
και του ΕΔΕΣ(λοχαγοι Βαγγελης Ζωτος,Ευθυμιος Κουρτης)
οι οποιοι ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΝ για πρωτη φορα μετα τον
Γοργοποταμο, στο πεδιο της μαχης..
Υπ΄αριθμον 3672 ανακοινωθεν του ΕΔΕΣ.


Καιρος να μαθουμε για το τι εκαναν οι Ελληνες ΕΝΩΜΕΝΟΙ......
Καιρος να μαθουμε εκτος απο τις ιστοριες αλληλοσφαγης
τι τους ΕΝΩΝΕ τοτε.
Τι μας ΕΝΩΝΕΙ σημερα.....

Η ΠΑΤΡΙΔΑ!!!

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΟΥΓΚΟ ΤΣΑΒΕΣ ΣΤΟΝ Ο.Η.Ε.

Αντιπρόσωποι των κυβερνήσεων του κόσμου,καλημέρα σε όλους σας.
Πρώτα απ' όλα,θα ήθελα να καλέσω,με όλο το σεβασμό,
όσους δεν διάβασαν αυτό το βιβλίο,να το διαβάσουν.
Ο Νόαμ Τσόμσκι,είναι ένας από τους πιο διάσημους
διανοούμενους της Αμερικής,αλλά και όλου του κόσμου,
κι αυτό είναι ένα από τα πιο πρόσφατα βιβλία του:
«Ηγεμονία ή Επιβίωση:Η Ιμπεριαλιστική Στρατηγική των ΗΠΑ».
[Κρατάει ψηλά το βιβλίο
και το κουνάει προς τη Γενική Συνέλευση].

Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο και μας βοηθά να καταλάβουμε
τι συμβαίνει στον κόσμο τον 20ο αιώνα,τι συμβαίνει σήμερα,
και ποια είναι η τεράστια απειλή
που επικρέμεται πάνω από τον πλανήτη μας.
Οι ηγεμονικές βλέψεις της αμερικάνικης αυτοκρατορίας
βάζουν σε κίνδυνο την επιβίωση του ίδιου του ανθρώπινου είδους.
Σας προειδοποιούμε και πάλι γι’ αυτόν τον κίνδυνο και κάνουμε
έκκληση στους λαούς των ΗΠΑ και όλου του κόσμου
να σταματήσουν αυτήν την απειλή,που μοιάζει με σπαθί
που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας.
Σκέφτηκα να διαβάσω κομμάτια από το βιβλίο αυτό,
αλλά για την οικονομία χρόνου
[γυρίζει τις σελίδες του,που είναι πολλές]απλά θα το προτείνω.
Είναι ευκολοδιάβαστο και πολύ καλό βιβλίο,
Κυρία Πρόεδρε,είμαι σίγουρος ότι το γνωρίζετε.
Υπάρχει στα αγγλικά,τα ρωσικά,τα αραβικά,τα γερμανικά.
Πιστεύω ότι οι πρώτοι που θα πρέπει να το διαβάσουν
είναι τα αδέρφια μας στις ΗΠΑ,αφού η απειλή
βρίσκεται στην ίδια τους τη χώρα.

Ο διάβολος είναι εδώ.Ο διάβολος,ο ίδιος ο διάβολος,
είναι εδώ μέσα.Ο διάβολος ήταν εδώ χτες.Ο διάβολος ήρθε εδώ.
Εδώ μέσα[κάνει το σταυρό του].
Ακόμη και σήμερα μυρίζει θειάφι.Χτες,κυρίες και κύριοι,
απ’ αυτό το βήμα,ο πρόεδρος των ΗΠΑ,
ο κύριος στον οποίο αναφέρομαι ως διάβολο,
ήρθε εδώ,μιλώντας σαν να ήταν ο ιδιοκτήτης του κόσμου.
Αλήθεια. Σαν να του ανήκε ο κόσμος.Πιστεύω ότι θά πρεπε
να καλέσουμε ψυχίατρο για να μας αναλύσει
τη χτεσινή ομιλία του προέδρου των ΗΠΑ.
Σαν εκπρόσωπος του ιμπεριαλισμού,
ήρθε να μας μοιράσει τα γιατροσόφια του,
να προσπαθήσει να διατηρήσει την τωρινή μορφή κυριαρχίας,
εκμετάλλευσης και καταλήστευσης των λαών του κόσμου.
Με ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε να γυριστεί ταινία
του Άλφρεντ Χίτσκοκ.Θα μπορούσα να προτείνω και τον τίτλο της:
«Η Συνταγή του Διαβόλου».

Όπως αναφέρει εδώ ο Τσόμσκι,ξεκάθαρα και αναλυτικά,
η αμερικάνικη αυτοκρατορία προσπαθεί με όλα τα μέσα
να σταθεροποιήσει το σύστημα κυριαρχίας της.
Και αυτό δεν θα πρέπει να της το επιτρέψουμε.
Δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε
να σταθεροποιηθεί η παγκόσμια δικτατορία.
Η ομιλία του παγκόσμιου πατέρα ήταν κυνική,υποκριτική
και γεμάτη από ιμπεριαλιστική υποκρισία,
αισθάνονται την ανάγκη να ελέγξουν τα πάντα.
Λένε ότι θέλουν να επιβάλουν ένα δημοκρατικό μοντέλο.
Όμως είναι το δικό τους δημοκρατικό μοντέλο.
Είναι η ψευτοδημοκρατία των ελίτ,μια πολύ πρωτότυπη,
θα έλεγα,δημοκρατία που επιβάλλεται
με όπλα,βόμβες και πυροβόλα.
Τι παράξενη δημοκρατία.
Ο Αριστοτέλης μπορεί να μην την αναγνώριζε ως τέτοια,
όπως και άλλοι που την πρωτοδίδαξαν.
Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή που την επιβάλεις
με πεζοναύτες και βόμβες;

Όμως η κυβέρνηση δεν θέλει ειρήνη.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν θέλει ειρήνη.
Θέλει να επεκτείνει το σύστημα εκμετάλλευσης,ληστείας,
ηγεμονίας μέσω του πολέμου.Θέλει ειρήνη.
Όμως τι συμβαίνει στο Ιράκ;
Τι συμβαίνει στο Λίβανο;Στην Παλαιστίνη;
Τι συμβαίνει;
Τι έχει συμβεί τα τελευταία 100 χρόνια
στη Λατινική Αμερική και σ’ όλο τον κόσμο;
Και τώρα απειλεί τη Βενεζουέλα,
νέες απειλές ενάντια στη Βενεζουέλα,ενάντια στο Ιράν;
Μίλησε για το λαό του Λιβάνου.Πολλοί από σας,είπε,είδατε τα
σπίτια σας και τις γειτονιές σας ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά.
Πόσο κυνικός μπορεί να γίνει κανείς;
Πως τα καταφέρνει και μιλάει έτσι ξεδιάντροπα.
Οι βόμβες στο Λίβανο με ακρίβεια χιλιοστού;
Αυτά είναι τα διασταυρούμενα πυρά;
Έχει στο μυαλό το ταινίες γουέστερν όπου κάποιος πυροβολεί
από το γοφό και κάποιος άλλος βρίσκεται σε διασταυρούμενα πυρά.

Η φωνή μας είναι μια ανεξάρτητη φωνή
που αντιπροσωπεύει την αξιοπρέπεια,
την επιδίωξη της ειρήνης και την αναμόρφωση του διεθνούς συστήματος:
να αποκηρύξουμε τις διώξεις και την επιθετικότητα
των ηγεμονικών δυνάμεων στον πλανήτη.
Έτσι παρουσιάστηκε η Βενεζουέλα.
Η πατρίδα του Μπολιβάρ έχει ζητήσει μια μη μόνιμη θέση
στο Συμβούλιο Ασφαλείας.Ας δούμε τι έγινε.
Ξεκίνησε μια ανοιχτή επίθεση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ,
μια ανήθικη επίθεση,που προσπάθησε να αποτρέψει
την εκλογή της Βενεζουέλας από μια ελεύθερη εκλογή της
στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Η αυτοκρατορία φοβάται την αλήθεια,
φοβάται τις ανεξάρτητες φωνές.
Μας αποκαλεί εξτρεμιστές,όμως αυτοί είναι οι εξτρεμιστές.
Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω όλες τις χώρες που εκδήλωσαν
την υποστήριξη τους στη Βενεζουέλα,
αν και η ψήφος είναι μυστική και δεν χρειάζεται καμιά ανακοίνωση.
Όμως όταν η αυτοκρατορία επιτέθηκε ανοιχτά,
αυτό ενίσχυσε την πεποίθηση πολλών χωρών.
Και η υποστήριξη τους μας δυναμώνει.
Η Mercosur μας υποστήριξε ενιαία.
Η Βενεζουέλα, μαζί με τη Βραζιλία,την Αργεντινή,την Παραγουάη,
την Ουρουγουάη είναι πλήρες μέλος της Mercosur.
Πολλές άλλες λατινοαμερικάνικες χώρες,όπως η Βολιβία,
εξέφρασαν την υποστήριξη τους στη Βενεζουέλα.

Ο Αραβικός Σύνδεσμος,όλος ο Αραβικός Σύνδεσμος,
εξέφρασαν την υποστήριξη τους.Και είμαι απεριόριστα ευγνώμων
προς τον αραβικό κόσμο,στους Άραβες αδερφούς μας,
του αδερφούς μας στην Καραϊβική,την Αφρικανική Ένωση.
Σχεδόν όλη η Αφρική εξέφρασε την υποστήριξη της στη Βενεζουέλα,
καθώς και χώρες όπως η Ρωσία,η Κίνα και πολλές άλλες.
Σας ευχαριστώ όλους θερμά εκ μέρους της Βενεζουέλας,
εκ μέρους του λαού μας και εκ μέρους της αλήθειας,
γιατί η Βενεζουέλα,με θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας,
θα εκφράζει όχι μόνον τις απόψεις της Βενεζουέλας,
αλλά και όλων των λαών του κόσμου,και θα υπερασπίσει
την αξιοπρέπεια και την αλήθεια.
Πάνω απ’ όλα, κυρία πρόεδρε,υπάρχουν λόγοι που μας κάνουν αισιόδοξους.
Κάποιος ποιητής θα έλεγε«απελπιστικά αισιόδοξους»γιατί
παρ’ όλους τους πολέμους και τις βόμβες και τον επιθετικό
και προληπτικό πόλεμο και την καταστροφή ολόκληρων λαών,
φαίνεται ότι μια νέα εποχή ξημερώνει.
Όπως λέει και ο Σίλβιο Ροντρίγκεζ,η εποχή γεννάει μια καρδιά.
Υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι σκέψης.
Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που σκέφτονται διαφορετικά.
Κι αυτό έχει γίνει φανερό μέσα σε μια δεκαετία.

Έχει αποδειχτεί ότι το τέλος της ιστορίας ήταν μια τελείως
λαθεμένη υπόθεση και το ίδιο έχει αποδειχτεί
με την Pax Americana,και την εγκαθίδρυση
του καπιταλιστικού νεοφιλελεύθερου κόσμου.
Έχει αποδειχτεί ότι αυτό το σύστημα παράγει μόνο φτώχεια.
Ποιος πιστεύει πια σ’ αυτό;
Αυτό που πρέπει να κάνουμε τώρα είναι να ορίσουμε το μέλλον του κόσμου.
Ο ήλιος ανατέλλει παντού.Μπορούμε να το δούμε αυτό στην Αφρική
και στην Ευρώπη και στη Λατινική Αμερική και την Ωκεανία.
Θέλω να τονίσω αυτήν την αισιόδοξη εικόνα.

Μ’ αυτά τα κείμενα,μ’ αυτές τις ιδέες,μ’ αυτές τις κριτικές,κλείνω.
Παίρνω μαζί μου το βιβλίο.Και μη ξεχνάτε,το συστήνω πολύ θερμά
και πολύ ταπεινά σε όλους σας.
Θέλουμε ιδέες για να σωθεί ο πλανήτης μας,
να σώσουμε τον πλανήτη από την ιμπεριαλιστική απειλή.
Ελπίζουμε ότι αυτόν τον αιώνα,όχι πολύ μακριά,θα το δούμε αυτό,
θα δούμε αυτήν τη νέα εποχή,και για τα παιδιά και τα εγγόνια μας
έναν κόσμο ειρήνης βασισμένο στις θεμελιώδεις αρχές του ΟΗΕ,
αλλά ενός ανανεωμένου ΟΗΕ.Και ίσως χρειαστεί να αλλάξουμε έδρα.
Ίσως θα πρέπει να μεταφέρουμε τον ΟΗΕ κάπου αλλού.
Ίσως σε μια πόλη του Νότου.Προτείνουμε τη Βενεζουέλα.
Γνωρίζετε ότι ο προσωπικός μου γιατρός αναγκάστηκε
να μείνει στο αεροπλάνο.Ο αρχηγός της ασφάλειας αναγκάστηκε
να μείνει σε ένα κλειδωμένο αεροπλάνο.
Σε κανέναν απ’ αυτούς τους δυο κυρίους δεν επιτράπηκε να έρθει
εδώ και να παρακολουθήσει τη σύνοδο του ΟΗΕ.
Αυτή είναι άλλη μια παραβίαση και υπέρβαση ισχύος
από τη μεριά του Διαβόλου.Μυρίζει θειάφι εδώ,
όμως ο Θεός είναι μαζί μας και σας αγκαλιάζω όλους.
Ο Θεός να σας ευλογεί.Καλημέρα σε όλους.

Προοδευτικός σκοταδισμός

Το όραμα και πράσταγμα του Μαρξ ''προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε
δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί.

Οι πατρίδες, τα εθνικά σύνορα, οι πολιτιστικές ιδιαιτερότητες αντιστάθηκαν και τελικά εξουδετέρωσαν τον ισοπεδωτικό μαρξιστικό διεθνισμό.

Ομως τις ίδιες αυτeς αντιστάσεις τις σάρωσε σχεδόν ανεμπόδιστα o δήθεν αντίπαλος του μαρξισμού καπιταλισμός. Χωρίς όραμα και πρόσταγμα κεφαλαιούχοι όλων των χωρών ενωθείτε, η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας έχει επιβάλει τον δικό της ολοκληρωτικό διεθνισμό. Μακριά από τις ενοχλητικές δημοκρατικές διαδικασίες της πολιτικης, δίχως αντίπαλη εναλλακτική πράταση, μια νέα κυρίαρχη τάξη σήμερα απλώνει την εξουσία της σε όλο τον πλανήτη.

Στον κατάλογο των πενήντα (50) ισχυράτερων ανθρώπων πάνω στη γη που ρυθμίζουν τις τύχες της ανθρωπότητας (κατάλογο δημοσιευμένον σε έγκριτο γαλλικό περιοδικό) δεν υπήρχε ούτε ένας αρχηγός κράτους ή πρωθυπουργός, κανένας εκλεγμένος από κάποιον λαό ηγέτης.

Τα αφεντικά των πολυεθνικών, οι δισεκατομμυριούχοι παίκτες των διεθνών χρηματιοτηρίων, οι ιδιοκτήτες και διευθυντές των πλανητικιών ΜΜΕ είναι οι πραγματικοί σήμερα κυρίαρχοι του κόσμου. Διακόσιες πολυεθνικές εταιρίες με πωλήσεις που ξεπερνούν τα έξι (6) τρισεκατομμύρια δολάρια, ηγεμονεύουν στη διεθνή αγορά και κατευθύνουν τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Το μέλλον της ανθρωποτητας παίζεται καθημερινά σε ένα τερατώδη τζόγο στα διεθνή χρηματιστήρια - σε έva τρισεκατομμύριο διακόσια εκατομμύρια δολάρια εκτιμάται ο όγκος της κίνησης των χρηματιστηριακών κεφαλαίων. Και υπολογίζονται σε πέντε (5) οι άνθρωποι που έχουν τέτοια οικονομική δύναμη στο διεθνή αυτό τζόγο, ώστε να μπορούν, όποια στιγμή Θέλουν, να τινάξουν στον αέρα την παγκόσμια οικονομία.

Μέσα σε ελάχιστα χρόνια ο διεθνοποιημένος καπιταλισμός έχει πετύχει την ολοκληρωτική υποταγή των κυβερνήσεων και των κοινωνιών στους δικούς του νόμους της "ελεύΘερης αγοράς". Εξαναγκάζει τις κρατικές κυβερνήσεις σε αυτονόητη υποτέλεια στο διεθνές χρηματο-πιστωτικό σύστημα, διαχειρίζεται και μεθοδεύει τη διεθνή πληροφόρηση, επιβάλλει το δικό του παγκοσμιοποιημένο και ομοιόμορφο μοντέλο "πολιτισμού": Πολιτισμοί της καταναλωτικής υστερίας και του ανταγωνισμού που εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες και τις καταχρήσεις εξουσίας. Λατρεία της κερδοσκοπίας, αφιονισμός των μαζών με κρατικα τυχερό παιχνίδια, υποκατόσταση της Θρησκείας και της λατρευτικής έκστασης από τον παραισθησιογόνο "φιλαθλητισμό", κυνήγι του εύκολου και γρήγορου κέρδους μέσα από "προμήθειες", "μεσιτείες", χρηματισμό των κρατικων λειτουργων.

Οι κοινωνικές κατακτήσεις κατεδαφίζονται, τερόστιες πληθυσμιακές ομάδες ανέργων και νεόπτωχων περιθωριοποιούνται, η πολιτική συρρικνώνεται σε διαχειριστική θεραπαινίδα των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Οσες φωνές αντιτάσσονται σε αυτό τον κυρίαρχο πια εφιάλτη του ολοκληρωτικού διεθνισμού, εντοπίζουν συγκεκριμένες δυνατότητες αντίστασης: Εμμονή στις πολιτιστικές ιδιαιτερότητες, στην αίσθηση της πατρίδας και της κοινοτικής συνοχής, επαναθεμελίωση της πολιτικής στη βόση της "κοινωνίας πολιτών".

O διεθνισμός σήμερα είναι σκοταδισμός, οπισθοδρόμηση, απανθρωπία.

Προοδευτική είναι κάθε αντισταση στην παγκοσμιοποίηση, στον διεθνικό πολυπολιτιστικό χυλό του "πλουραλισμού" -η καλλιέργεια των πολιτιστικών διαφορών, η άρνηση της ομοιομορφίας που φτωχαίνει και στρατωνίζει τη ζωή.

Εστω και επιπόλαιη περί τα διεθνή ενημέρωση βεβαιώνει την ομοφωνία της προοδευτικής αντιπρότασης στον ολοκληρωτισμό του διεθνισμού. Με εξαίρεση τους διανοούμενους "εκσυγχρονιστές" στην Ελλάδα.

Εδώ, τα απονέρια του μαρξιστικού διεθνισμού εξακολουθούν να ακκίζονται ως δήθεν πρωτοπορία "προοδευτικών δυνάμεων".

Σαρκάζουν και λοιδορούν κάθε εμμονή σε πολιτιστικές ιδιαιτερότητες, κάθε έννοια πατρίδας, παράδοσης, ιστορικής ιδιοπροσωπίας.

Οποιος αντιστέκεται στον αναχρονιστικό ιδεολογικό διεΘνισμό τους είναι "εθνικιστής", "σωβινιοτής", "συντηρητικός" ίσως και κρυπτοφασίστας.

Δεν αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν να δουν ότι η "προοδευτική" διεθνιστική τους ιδεοληψία έχει, στη μαρξιστική της αφετηρία, κοινή τη μήτρα με το νεοβαρβαρισμό της παγκοσμιοποίησης του καπιταλισμού σημερα.

Ο ιστορικός υλισμός (το κόσμο Θεωρητικό καύχημα του μαρξισμού) είναι η αυτοσυνειδησία του καπιταλισμού, είχε καίρια επισημάνει ο Λούκατς. Καπιταλισμός και μαρξισμός Θεμελιώθηκαν οτην οικονομική αποκλειστική εκδοχή και ερμηνεία του κοινωνικού γεγονότος. Απαξίωσαν τον άνθρωπο σε αδιαφοροποίητο άτομο, απρόσωπη παραγωγική και καταναλωτική μονάδα. Ευτέλισαν το άΘλημα της κοινωνίας των σχέσεων σε συμβατική συνύπαρξη με όρους κατανομής πόρων και παραγωγικών υποχρεώσεων. Και φιλοδόξησαν την παγκόσμια επιβολή του ισοπεδωτικού τους μοντέλου. Ο μαρξισμός το κατόρθωσε μόνο σε ένα τμήμα του πλανήτη για μερικές δεκαετίες, παράγοντας τερατώδη φρίκη. Ο καπιταλισμός αποδείχθηκε αποτελεσματικότερος, βυθίζοντας σήμερα ολόκληρη την ανθρωπότητα στον εφιάλτη του ολοκληρωτικού διεθνισμού.

Ας απαντήσουν, επιτέλους, ευθέως οι "εκσυγχρονιστές" ελλαδίτες πολιτικοί και οι "προοδευτικοί" διανοούμενοι:

Υπηρετούν συνειδητά τη νέα τάξη της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης;

Βλέπουν άλλη δυνατότητα αντίστασης εξω από την εμμονή οτην πολιτιστική ιδιαιτερότητα, στην προτεραιότητα της εκπαιδευτικης πολιτικής και της γλώσσας, στην κοινωνική συνοχή που διασφαλίζει η ιερότητα της πατρίδας;

Το διεθνιστικό τους όραμα έγινε πραγματικότητα: οι πολιτισμοί εξομοιώθηκαν, οι πατρίδες σαρώθηκαν, η οικονομία είναι o μοναδικός ρυθμιστής της ζωής των ανθρώπων - αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για εφιάλτη;

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
4 Μαϊου 1997-Καθημερινή

«Σε μας, όλα επιτρέπονται»

Οι μπολσεβίκοι ηγέτες ενθάρρυναν τη βία
που μάτωνε τη Ρωσία μετά το 1917

Μόνο του το Κόμμα των Μπολσεβίκων θα ήταν ανίκανο να καταλάβει την εξουσία. Το «δημοκρατικό» καθεστώς που γεννήθηκε από την επανάσταση του Φεβρουαρίου το υπονόμευσαν όλοι.Τα σοβιέτ, τα οποία υπονόμευαν την εξουσία της προσωρινής κυβέρνησης, οι στασιαστές στρατιώτες και οι εργάτες του Πέτρογκραντ, οι λιποτάκτες, οι χωρικοί που είχαν οικειοποιηθεί εδάφη, ακόμη και η μικρή μπουρζουαζία των διανοουμένων από την οποία προέρχονταν οι περισσότεροι μαχητικοί επαναστάτες. Ωστόσο, μόλις πήραν την εξουσία, οι Μπολσεβίκοι στράφηκαν με ανήκουστη ωμότητα εναντίον όλων αυτών των κοινωνικών στρωμάτων.
Από τα παλιά επαναστατικά κόμματα, μόνον οι επαναστάτες σοσιαλιστές, οι επιλεγόμενοι «της αριστεράς», συμμετείχαν για μερικούς μήνες στην εξουσία, αλλά για τους τύπους. Το Φεβρουάριο του 1918, ένας απ΄ αυτούς, επίτροπος Δικαιοσύνης, σοκαρισμένος από ένα διάταγμα του Λένιν που ζητούσε «την επιτόπου εκτέλεση όλων των κερδοσκόπων, χούλιγκαν και αντεπαναστατών», λέει πως θα ήταν καλύτερα να ονομαστεί «επίτροπος Εξόντωσης». Βλέπει το πρόσωπο του Λένιν να φωτίζεται και ακούει τον μπολσεβίκο αρχηγό να του απαντά:
«Είναι ακριβώς αυτό, αλλά δεν μπορούμε να το πούμε»...
Στα εργοστάσια που ο Λένιν θέτει υπό την κρατική εξουσία, η αγοραστική δύναμη των εργατών πέφτει κάθετα. Ξεσπούν απεργίες. Τον Μάιο, η αστυνομία ανοίγει πυρ εναντίον πλήθους εργατών σε προάστιο του Πέτρογκραντ, τον Ιούνιο εκτελούνται δεκάδες οργανωτές μιας απεργίας. Σε όλη τη Ρωσία η αντίσταση εργατών, οι οποίοι αρνούνται την καταναγκαστική εργασία τις Κυριακές, διαμαρτύρονται για τα δελτία τροφίμων ή απλώς αντιδρούν στην τρομοκρατία, καταστέλλεται βίαια.
Ο Λένιν, απαιτεί «μαζικές εκτελέσεις» για να σπάσει μια απεργία σιδηροδρομικών. Η στρατιωτικοποίηση της οικονομίας, την οποία προωθεί ο Τρότσκι, εξισώνει κάθε απεργία με προδοσία. Και οδηγεί σε αδιανόητα άκρα, όπως στην εκτέλεση ομήρων- εργατών- όταν οι ποσοστώσεις του εργοστασίου δεν τηρούνται.
Στην ύπαιθρο, από το 1918 και τουλάχιστον ώς το 1922, η γενικευμένη πρακτική επίταξης των συγκομιδών προκαλεί εκατοντάδες εξεγέρσεις. Καταστέλλονται με όλα τα μέσα- βασανιστήρια, εκτελέσεις, πυρπόληση χωριών- και κυρίως με την πείνα, μια πείνα τόσο ακραία που οδηγεί, ιδιαίτερα στην περιοχή του Βόλγα, σε φαινόμενα κανιβαλισμού σε αρκετά μεγάλη κλίμακα- απελπισμένοι έφταναν να τρώνε τα ίδια τα παιδιά τους.

Σαδιστικός λυρισμός
Η βία που ματώνει τη Ρωσία είναι σύμφωνη με τη ρητή βούληση των Μπολσεβίκων ηγετών. Με πρώτο τον Λένιν, δεν έπαψαν όχι μόνο να την ενθαρρύνουν, αλλά και να την εγκωμιάζουν, μ΄ ένα είδος σαδιστικού λυρισμού. Όμως αυτή η βία είναι επίσης παρούσα στον ρωσικό κοινωνικό ιστό. Επί αιώνες, μια μικρή αριστοκρατία κυριαρχούσε συντριπτικά επί της μάζας των χωρικών. Με τον πόλεμο και μετά την επανάσταση, η βία εξαπλώθηκε παντού, με όλες τις μορφές, από τον κοινωνικό ρεβανσισμό ώς τον καθαρό συμμοριτισμό. Οι Μπολσεβίκοι ενθαρρύνουν αυτό το μίσος της κοινωνίας προς όφελός τους, «είναι εδώ για να διοχετεύσουν και να κατευθύνουν τη θεμιτή επιθυμία των καταπιεσμένων για εκδίκηση», όπως γράφει το 1918 ο Φέλιξ Τζερζίνσκι,ιδρυτής της Τσέκα.
Μόνο που στην πραγματικότητα προστατεύουν μια δικτατορία και αυτός ο τρόπος «διοχέτευσης» του μίσους οδηγεί στις χειρότερες εκτροπές. Σύντομα η Τσέκα έχει στο δυναμικό της πολύ περισσότερους διεστραμμένους εγκληματίες απ΄ ό,τι άτεγκτους επαναστάτες. Βασανίζουν, κλέβουν, συλλαμβάνουν αυθαίρετα, μεταμορφώνουν τα γραφεία τους σε «απέραντα μπορντέλα όπου φέρνουν τις αστές», επιδίδονται σε μαζικούς φόνους, «μεθυσμένοι από τη βία και το αίμα», όπως επισημαίνουν επιθεωρητές του κόμματος. Γιατί όχι, στο κάτω-κάτω, αφού όπως γράφει το «Κόκκινο Ξίφος», εφημερίδα της Τσέκα του Κιέβου, «σε μας, όλα επιτρέπονται

ΜΑΞΙΜ ΓΚΟΡΚΙ

«Μολυσμένοι από το βρώμικο δηλητήριο»


ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, ιδρυτής της λογοτεχνικής έκφρασης του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, ο Μαξίμ Γκόρκι (1868-1936) είχε μετατρέψει, στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το διαμέρισμά του στο Πέτρογκραντ σε γενικό επιτελείο των μπολσεβίκων. Όμως δύο εβδομάδες μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση έγραφε: «Ο Λένιν και ο Τρότσκι δεν έχουν ιδέα για ελευθερία ή ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι ήδη μολυσμένοι από το βρώμικο δηλητήριο της εξουσίας». Εξάλλου το 1918 ο Γκόρκι δημοσίευσε μια συλλογή δοκιμίων με τίτλο «Άκαιρες Σκέψεις». Στα δοκίμια αυτά αποκαλούσε τον Λένιν τύραννο για τις παράλογες συλλήψεις και την καταστολή του ελεύθερου λόγου και αναρχικό για τις συνωμοτικές τακτικές του. Οι επιστολές του Λένιν προς τον Γκόρκι, το 1919, περιείχαν απειλές: «Σε συμβουλεύω: άλλαξε το περιβάλλον σου, τις απόψεις σου, τη δράση σου, αλλιώς η ζωή μπορεί να φύγει μακριά σου».


Υπαρχουν καποιοι ''νοσταλγοι''.
Ας μας ορισουν...........
1.Τον τροπο επιβολης του ''σοσιαλισμου'' που ονειρευονται.
2.Την κοινωνικη λειτουργια του.
3.Την μορφη της πολιτειας του.
Αρχισε σαν οραμα και κατεληξε τραγωδια.
ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΙΣ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΑΓΟΡΕΣ.
Εσεις αποτυχατε.

Εμεις θα μεινουμε ορθιοι...

Tην ψυχη μας στοχευουν!!
Το μυαλο μας ειναι ο στοχος!!
Κτυπανε τον πολιτισμο μας!!
Οχι τυχαια.
Μολυνουν και τις αισθησεις ακομα.
Παντου Ρεπουσηδες.
Παντου.
Στην πολιτικη,στον πολιτισμο,στα ΜΜΕ,παντου!!!
Επηξε ο τοπος!!!
Δυναμη τους η απαθεια η αδιαφορια ο ωχαδερφισμος.
Αυτα ειναι η αντιπαλοι μας.
Με αυτα εχουμε να αντιπαλεψουμε.
Οχι με τους συμπατριωτες μας που διαφωνουν μαζι μας!!!
Δεν εχουμε να χωρισουμε τιποτα και με κανεναν!!!
Η μοιρα μας θα ειναι κοινη.
Δεν υπαρχoυν ‘’δεξιοι’’,δεν υπαρχουν ‘’αριστεροι’’
Μπορουμε να συμφωνησουμε ακομα και με τους
΄΄αριστερους΄΄ σε πολλα πραγματα.

Σε ενα πραγμα διαφωνουμε.
Στον διεθνισμο και στο παιδακι του.
Τον ευσεβη ποθο του καθε κεφαλαιοκρατη.
Την πολυπολιτισμικοτητα.
Ειναι το κεφαλαιο,η Νεα Ταξη το κατεστημενο απο την μια.
Και απο την αλλη ο λαος μας.
Η Πατριδα μας!!!
Το ξαναλεω.
Αντιπαλος μας ειναι η απαθεια η αδιαφορια και ο ωχαδερφισμος.
Η Νεα Ταξη με τα τσιρακια της.
Τιποτα αλλο!!!
Θελουμε ολους τους Ελληνες συμπαραστατες,συμμαχητες στον κοινο αγωνα
για ενα καλυτερο μελλον για τον λαο μας.

Ολα μοιαζουν προκαθορισμενα.
Αλλα για ποσο ακομα;
Οταν θα αρχισει η εφαρμογη των σχεδιασμων τι θα κανουν;
Δεν θα τους περασει!!!
Ο λαος μας δεν θα δεχτει μοιρολατρικα την ''αντικατασταση'' του.
Ο λαος μας δεν θα δεχτει μοιρολατρικα τον αφανισμο του.
Το Εθνος ειναι το μοναδικο αναχωμα στις ανοιχτες αγορες!!!
Η εννοια της κοινωνικης συνειδησης!!!
Ο μονος αντιπαλος του Εθνους ειναι η ασυδοσια του κεφαλαιου.
Εδω ερχομαστε εμεις.
Να ορισουμε τα ορια,τους κανονες,τα πλαισια.
Οπως και ναχει.
Εμεις θα μεινουμε ορθιοι!!!
Οτι και να γινει.
Εμεις θα συνεχισουμε τον αγωνα μας.
Με πραξεις,οχι μονο με τα λογια.
Γιατι αυτοι δε παιρνουν απο τετοια.
Ξερετε γιατι;
Γιατι γεννηθηκαμε και θα πεθανουμε Ελληνες!!!

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ΣΤΟΝ ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ

Φιντελ
Αυτή τη στιγμή θυμάμαι πολλά πράγματα-όταν σε γνώρισα στο σπίτι της Μαρίας-Αντωνίας, όταν μου πρότεινες να σε ακολουθήσω, την ένταση της προετοιμασίας. Μια μέρα ήρθαν και μας ρώτησαν ποιος θα έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση θανάτου μας. Τότε η συνειδητοποιήσαμε την πιθανότητα αυτή. Αργότερα μάθαμε ότι ήταν αλήθεια, ότι σε μια επανάσταση νικά κανείς ή πεθαίνει (αν είναι πραγματική). Πολλοί σύντροφοι έπεσαν στην πορεία προς τη νίκη.

Σήμερα τα πάντα έχουν ένα λιγότερο δραματικό τόνο, επειδή είμαστε πιο ώριμοι, αλλά το γεγονός επαναλαμβάνεται. Αισθάνομαι ότι έχω κάνει το καθήκον μου προς την Κουβανέζικη επανάσταση, στο έδαφός της, και αποχαιρετώ εσένα, τους συντρόφου, το λαό σου ο οποίος είναι τώρα δικός μου.

Παραιτήθηκα επίσημα από τις θέσεις μου στην ηγεσία του κόμματος, το πόστο μου σαν υπουργός, το βαθμό μου σα διοικητής και την υπηκοότητά μου. Δεν έχω κανένα πια δεσμό νομικά με την Κούβα. Οι μόνοι δεσμοί που εχω είναι άλλης φύσεως-αυτοί που δεν σπάνε όπως οι διορισμοί σε πόστα.

Ανασκοπώντας τη ζωή μου, πιστεύω ότι δούλευα με αρκετή τιμιότητα και αφοσίωση για να εδραιώσω την επαναστατική κατάκτηση.

Το μόνο μου σοβαρό λάθος ήταν το ότι δεν σου έδειξα αρκετή εμπιστοσύνη απ' τις πρώτες στιγμές στη Σιέρα Μαέστρα και το ότι δεν κατάλαβα αρκετά γρήγορα τις ηγετικές και επαναστατικές σου ικανότητες. Έζησα υπέροχες στιγμές δίπλα σου και αισθάνομαι την τιμή να ανήκω στους ανθρώπους σου στις λαμπρές μα λυπημένες μέρες της κρίσης της Καραϊβικής. Λίγοι πολιτικοί είναι στις μέρες μας τόσο λαμπροί όσο εσύ. Είμαι επίσης περήφανος που σε ακολούθησα χωρίς δισταγμό, που ταυτίστηκα με τον τρόπο που σκέφτεσαι και που εκτιμάς τους κινδύνους.

Άλλα έθνη του κόσμου χρειάζονται τις ταπεινές μου προσπάθειες συμπαράστασης. Μπορώ να κάνω αυτό που εσύ δεν μπορείς λόγω της ευθύνης σου στην αρχηγία της Κούβας, και έφτασε ο καιρός να αποχωριστούμε.

Πρέπει να ξέρεις ότι αυτό το κάνω με ανάμεικτα συναισθήματα. Αφήνω εδώ την πιο αγνή μου ελπίδα σαν χτίστης και σαν αγαπημένος αυτών που λατρεύω. Και αφήνω τους ανθρώπους που με δέχτηκαν σα γιο. Αυτό πληγώνει ένα μέρος της ψυχής μου. Μεταφέρω στα πεδία των νέων μαχών την πίστη ότι με δίδαξες, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, το αίσθημα της εκπλήρωσης ενός απ' τα πιο ιερά καθήκοντα: να πολεμάς όπου και να είσαι τον ιμπεριαλισμό. Αυτό είναι μια πηγή δύναμης και ακόμη, γιατρεύει τις βαθύτερες πληγές.

Δηλώνω για άλλη μια φορά ότι απαλλάσσω την Κούβα από κάθε ευθύνη, εκτός απ' αυτή που προέρχεται απ' το παράδειγμά της. Αν ο θάνατος με βρει κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι αυτό το λαό και ειδικά για σένα.

Είμαι ευγνώμων για τη διδασκαλία και το παράδειγμά σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να σταθώ πιστός μέχρι τις τελικές συνέπειες των πράξεών μου. Πάντα ταυτιζόμουν με την εξωτερική πολιτική της επανάστασής μας, όπως και συνεχίζω. Όπου κι αν βρίσκομαι, θα αισθάνομαι την ευθύνη του να είσαι Κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα συμπεριφέρομαι. Δεν λυπάμαι που δεν άφησα τίποτα υλικό στη γυναίκα και τα παιδιά μου. Είμαι ευτυχισμένος που έγινε έτσι. Δε ζητώ τίποτα γι αυτούς γιατί το κράτος θα φροντίσει να έχουν αρκετά για να ζήσουν και να μορφωθούν. Θα είχα πολλά να πω σ' εσένα και το λαό μας, αλλά αισθάνομαι ότι είναι άχρηστα. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που θα ήθελα και δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύω σελίδες.

Πάντα μπροστά για τη νίκη!

Πατρίδα ή θάνατος!

Σε αγκαλιάζω με όλο τον επαναστατικό μου ζήλο

Πολιτιστική ταυτότητα

Ο πολύς Φουκουγιάμα αναφερόμενος πρόσφατα στην εξέγερση των γκέτο των μεταναστών στη Γαλλία, έφερε στη συζήτηση περί αιτίων, μία νέα προοπτική: ενώ οι περισσότεροι αναλυτές επικεντρώνονται σε οικονομικές αιτιάσεις του φαινομένου (ανεργία, φτώχεια, κακές συνθήκες διαβίωσης) ο Φουκουγιάμα εστιάζει στην πολιτιστική ταυτότητα. Τα ευρωπαϊκά έθνη, μας εξηγεί, έχουν ταυτότητες που βασίζονται στην ιστορία, το έδαφος και το αίμα -«σκληρές» ταυτότητες θα έλεγε κανείς- στις οποίες ο ξένος είναι αδύνατο να συμμετέχει και αν το ήθελε. Επειδή οι αλλοδαποί με ευρωπαϊκές υπηκοότητες αλλά χωρίς αληθινή πατρίδα -εκτός από την παγκόσμια κοινότητα των πιστών του Ισλάμ- είναι το λίκνο της τρομοκρατίας που εξάγεται στην Αμερική, ζητούμενο είναι τα ευρωπαϊκά έθνη να επαναπροσδιορίσουν την εθνική τους ταυτότητα -προφανώς αφαιρώντας από αυτήν αίμα, έδαφος και ιστορικότητα- ούτως ώστε οι αλλοδαποί να «χωρούν» σ’αυτήν. Ως υπόδειγμα προς τη σωστή κατεύθυνση τίθεται το χωνευτήρι των λαών, η Αμερική.
Προτείνει ακόμα ο Φουκουγιάμα σκληρότερα μέτρα κατά των εξτρεμιστών, καταστολή. Αν αυτά τα πράγματα δεν γίνουν, η Ευρώπη θα έχει πρόβλημα με τη δημοκρατία και θα συνεχίζει να εξάγει τρομοκρατία.
Η ανάλυση αυτή υπερέχει από τις οικονομικιστικές προσεγγίσεις κατά το ότι εξηγεί, γιατί ειδικά οι «μετανάστες» (και όχι γενικά οι πάσης φύσεως «φτωχοί») εξηγέρθησαν στη Γαλλία. Πέραν αυτού υπέρ της έχει τη διαπίστωση ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί σε ετερογενή αλλά αντιθέτως σε ομοιογενή και ομογενή σύνολα, πράγμα που συνήθως παραβλέπουν οι ενθουσιώδεις απόστολοι της «πολυπολιτισμικότητας». (Γι αυτό άλλωστε η αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία έθετε τόσους φραγμούς στους μετοίκους που φιλοδοξούσαν να αποκτήσουν την ιδιότητα του πολίτη). Εάν όμως οι εθνικές ταυτότητες των ευρωπαίων χάσουν κάθε ουσιαστικό στοιχείο που δένει τους ανθρώπους μεταξύ τους, αν οι πατρίδες γίνουν το φολκλόρ μίας «παγκοσμιοποιημένης» κοινωνίας αποτελούμενης από άτομα «πολίτες» χωρίς ποιοτική διαφοροποίηση, αν το σύστημα των εθνών αντικατασταθεί από το σύστημα μίας τεράστιας πολυεθνικής αγοράς, τότε η δημοκρατία θα γίνει εφικτή; Ή μήπως η δικτατορία; Αυτό δεν έχει ίσως ερευνηθεί ακόμα επαρκώς.
Ο Φουκουγιάμα στο μικρό του άρθρο δεν εξηγεί εν τούτοις τίνι τρόπω θα τα καταφέρουν οι Ευρωπαίοι στον αστερισμό της παγκοσμιοποίησης να ξεχάσουν τις εθνικές τους ταυτότητες, προκειμένου να συνυπάρξουν ειρηνικά μέσα στα εδάφη τους με τους έξωθεν. Όμως μπορούμε να υποψιασθούμε την απάντηση στο καυτό αυτό ερώτημα, αν στρέψομε την προσοχή μας σε μία μικρή ευρωπαϊκή χώρα πέραν των κοινών συνόρων της Ευρώπης: την Ελλάδα!

Του Κωνσταντίνου Ρωμανού
Καθηγητή Φιλοσοφίας
Απο το αρθρο του ''Ελλάς τέλος;''
Αναδημοσιευση απο το Ρεσαλτο

Μπορεί ένας μαρξιστής να είναι πατριώτης;

«Όταν με βλέπετε να μην είμαι συνεπής, προσέξτε με καλά. Μπορεί χτες να στρεφόμουν δεξιά, και σήμερα να στρέφομαι αριστερά. ΄Ομως είμαι πάντα εγώ, όρθιος και στα δυο μου πόδια.»
Φερνάντο Πεσσόα, ο μεγαλύτερος Πορτογάλος ποιητής

Με ρωτούν πολλοί, πολλές φορές: Μα, πώς μπορεί ένας μαρξιστής να είναι και πατριώτης; Πού πήγε το: «προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!»;
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ξεκάθαρη και κάθετη:
Ναι!
Και μάλιστα, κανένας δεν μπορεί να είναι σωστός μαρξιστής αν δεν είναι και ένθερμος πατριώτης!
Γιατί ο μαρξισμός είναι αποκλειστικά και μόνον τρόπος σκέψης και ανάλυσης -ο διαλεκτικός υλισμός- που, όπως και πολλά άλλα, είχαν ανακαλύψει οι Αρχαίοι Έλληνες με τον Ηράκλειτο και το Δημόκριτο, που ο Μαρξ είχε μελετήσει εις βάθος και είχε κάνει και σχετική διδακτορική διατριβή!
Και είναι ο μαρξισμός, κατά τη γνώμη μου, ο πιο αξιόπιστος τρόπος προσέγγισης, ανάλυσης και ερμηνείας των κοινωνικών φαινομένων, με την ιδέα του ότι οι υλικές δυναμικές στην κοινωνία και η πάλη των τάξεων παράγουν και στηρίζουν και τις αντίστοιχες ιδεολογίες... Αλλά και, αντίστροφα (κι αυτό πολλοί το αγνοούν...), οι ιδέες κι η ιδεολογία επηρεάζουν με τη σειρά τους την υλική βάση και τις ταξικές δυναμικές και συγκρούσεις σε μια αέναη κυκλική σχέση ερωταπόκρισης...
Που, φυσικά, διεξάγεται μέσα στα έθνη-κράτη, όπου ο εργαζόμενος λαός (που συνήθως έχει κοινές ιστορικές μνήμες, θρησκεία και γλώσσα ως ενοποιητικά «εθνοποιά» στοιχεία) διεκδικεί συνέχεια τη βελτίωση των συνθηκών ζωής του και το κλείσιμο της ψαλίδας με την πλουτοκρατία, ενώ την ίδια στιγμή ζει και αγαπά το χωριό, τη γειτονιά, την πόλη του, τις συνήθειες και τα έθιμά του...
Αν κάποιος δεν έχει -και δεν αισθάνεται να έχει- πατρίδα, αυτός είναι εκπρόσωπος του κεφαλαίου, που αναζητεί το κέρδος όπου βρει ευνοϊκές συνθήκες... (εξαιρούνται οι σπάνιοι εθνικοί ευεργέτες-επιχειρηματίες).
Αυτός είναι ο κανόνας, εκτός ειδικών ιστορικών στιγμών, που και ορισμένοι από τους αστούς κεφαλαιούχους συνενώνονται με το λαό μπροστά σε εθνικούς κινδύνους, ή έκτακτες συνθήκες (π.χ. δικτατορία...), ή την επίθεση του πολυεθνικού κεφαλαίου στην οικονομία...
Αλλά και το σύνθημα: «προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!» έχει την έννοια της συμπαράστασης στον αγώνα των εργατών άλλων χωρών για ψωμί και όχι την απεμπόληση εθνικών χαρακτηριστικών και αντίστοιχων στάσεων, κυρίως σε καιρό πολέμου.... (Οι φαντάροι του Ερυθρού Στρατού ούτε για ένα λεπτό δε χαρίστηκαν στους «προλετάριους» Γερμανούς στρατιώτες στο γιγάντιο αγώνα τους στο Ρωσικό μέτωπο...).
Ο μαρξισμός αποτελεί το καλύτερο μέχρι σήμερα οπλοστάσιο για την ανάλυση της κοινωνικής δυναμικής, αν τον χρησιμοποιήσει κανείς σωστά. Θεωρεί το έθνος υπαρκτή ιδεολογική και κοινωνική οντότητα, πεδίο ταξικής πάλης, αλλά και σύνθεσης και συνύπαρξης σε μια συνεχή αλληλοτροφοδότηση και ταλάντωση... Δίνει μεγάλη έμφαση στις εθνικές ιδιαιτερότητες και επιμένει στη «συγκεκριμένη ανάλυση συγκεκριμένης κατάστασης».
Το να κατηγορεί κανείς το μαρξισμό για τα στρατόπεδα Γκούλαγκ και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης (που, πάντως, πολλοί τη νοσταλγούν σήμερα...) ή για τα εγκλήματα των Κόκκινων Χμερ στην Καμπότζη, ισοδυναμεί με το να απορρίψει κανείς το Χριστιανισμό για την Ιερά Εξέταση, τα εγκλήματα του Μεγάλου Θεοδοσίου εναντίον των Εθνικών, τις βαρβαρότητες των Σταυροφόρων όταν κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ το 1099.
Ο μαρξισμός δεν έχει ευθύνη για τα αντιμαρξιστικα λάθη του ΚΚΕ ούτε για τον εμφύλιο, όπως οι πατριωτικές ιδέες δεν υπαγόρευαν πουθενά και ποτέ τα απάνθρωπα βασανιστήρια των αριστερών κρατουμένων από τους Αλφαμίτες στη Μακρόνησο (τον, κατά Κανελλόπουλο, «Νέο Παρθενώνα»(!)....
Έτσι, οι πατριωτικές και εθνικές ιδέες έχουν ανάγκη το μαρξισμό σαν εργαλείο ανάλυσης για να διαπιστώσουν και να καθορίσουν ποιες θα είναι οι υλικές προϋποθέσεις για τη διάδοση και επιτυχία τους, ποιες τάξεις και στρώματα θα συμπαραταχθούν ή θα αντισταθούν, ποια συμφέροντα θίγονται και ποια ευνοούνται και πώς θα αξιοποιηθούν αυτές οι αντιθέσεις πολιτικά.
Δεν έχουμε δικαίωμα να στερήσουμε την πατρίδα μας από το πανίσχυρο οπλοστάσιο του μαρξισμού, χρησιμοποιώντας κάθε φορά όποιο από τα όπλα του μάς εξυπηρετεί και μας ταιριάζει...
Με τον πατριωτισμό και με το μαρξισμό, θα περπατήσουμε, και με τα δυο μας πόδια, προς το μέλλον...

ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

ΚΟΙΝΕΣ ΑΓΩΝΙΕΣ,ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Tην ψυχη μας στοχευουν!!
Το μυαλο μας ειναι ο στοχος!!
Κτυπανε τον πολιτισμο μας!!
Οχι τυχαια.
Μολυνουν και τις αισθησεις ακομα.
Παντου Ρεπουσηδες.
Παντου.
Στην πολιτικη,στον πολιτισμο,στα ΜΜΕ,παντου!!!
Επηξε ο τοπος!!!
Δυναμη τους η απαθεια η αδιαφορια ο ωχαδερφισμος.
Αυτα ειναι η αντιπαλοι μας.
Με αυτα εχουμε να αντιπαλεψουμε.
Οχι με τους συμπατριωτες μας που διαφωνουν μαζι μας!!!
Δεν εχουμε να χωρισουμε τιποτα και με κανεναν!!!
Η μοιρα μας θα ειναι κοινη.
Δεν υπαρχουν ''αριστεροι'',''δεξιοι.''
Μπορουμε να συμφωνησουμε σε πολλα και με τους κομμουνιστες καθως και με τους αναρχικους.
Σε παρα πολλα.
Θα εκπλαγουν σε ποσα!!!

Σε ενα πραγμα διαφωνουμε.
Στον διεθνισμο και στο παιδακι του.
Τον ευσεβη ποθο του καθε κεφαλαιοκρατη.
Την πολυπολιτισμικοτητα.
Ειναι το κεφαλαιο,η Νεα Ταξη το κατεστημενο απο την μια.
Και απο την αλλη ο λαος μας.
Η Πατριδα μας!!!
Αντιπαλος μας δεν ειναι το μελανι.
Το ξαναλεω.
Αντιπαλος μας ειναι η απαθεια η αδιαφορια και ο ωχαδερφισμος.
Η Νεα Ταξη με τα τσιρακια της.
Τιποτα αλλο!!!
Θελουμε ολους τους Ελληνες συμπαραστατες,συμμαχητες στον κοινο αγωνα
για ενα καλυτερο μελλον για τον λαο μας.

Ολα μοιαζουν προκαθορισμενα.
Αλλα για ποσο ακομα;
Οταν θα αρχισει η εφαρμογη των σχεδιασμων τι θα κανουν;
Δεν θα τους περασει!!!
Ο λαος μας δεν θα δεχτει μοιρολατρικα την ''αντικατασταση'' του.
Ο λαος μας δεν θα δεχτει μοιρολατρικα τον αφανισμο του.
Το Εθνος ειναι το μοναδικο αναχωμα στις ανοιχτες αγορες!!!
Η εννοια της κοινωνικης συνειδησης!!!
Ο μονος αντιπαλος του Εθνους ειναι η ασυδοσια του κεφαλαιου.
Εδω ερχομαστε εμεις.
Να ορισουμε τα ορια,τους κανονες,τα πλαισια.
Η προταση μας για το 7πλασιο ειναι το πιο προωθημενο κοινωνικο μετρο που δεν το
υιοθετουν ουτε οι πιο ''προχωρημενοι.''
Το τσακισμα της διαφθορας και της ασυδοσιας των τραπεζων ειναι η προμετωπιδα μας.
Ας διαβασουν το προγραμμα μας.
''Διορθωσαν'' το βιβλιο λεει.
Τι ''διορθωσαν'',συγκεκριμενα δεν ειπαν.

Οπως και ναχει.
Εμεις θα μεινουμε ορθιοι!!!
Οτι και να γινει.
Εμεις θα συνεχισουμε τον αγωνα μας.
Ξερετε γιατι;
Γιατι γεννηθηκαμε και θα πεθανουμε Ελληνες!!!

Το αδιέξοδο της Ελλάδας

«Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών από τους εργοδότες,
είναι η διαιώνιση της σκλαβιάς»
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ

Οι πλουτοκράτες με επικεφαλής το εφοπλιστικό και χουντικό εγκληματικό κεφάλαιο, θέλουν να μας μεταβάλουν σε μειοψηφία του πληθυσμού της χώρας μας. Θέλουν να μας αντικαταστήσουν με ξένες καθυστερημένες υποτακτικές εθνότητες: Γιατί δεν τους κάνουμε σαν λαός.

…Για μας τον εργαζόμενο ελληνικό λαό, τα περιθώρια συνεχώς στενεύουν. Δυο μεγάλοι εφιάλτες μας κατατρέχουν: η ακρίβεια και η ανεργία. Και για τους δύο υπεύθυνο είναι το κεφάλαιο που τους έχει δημιουργήσει: την ακρίβεια με την αύξηση των τιμών και την ανεργία με την εισαγωγή ξένων.
Ειδικά στο θέμα της εισαγωγής ξένων, η θέση μας πρέπει να ταυτίζεται με τη σαφή πρόταση που διατύπωσε πρόσφατα η «Βουλή των Εφήβων»: Ο αριθμός των ξένων που ζουν στην Ελλάδα πρέπει να μειωθεί δραστικά και να μείνουν μόνο 300.000.

…Το αίτημα αυτό για δραστική μείωση του αριθμού των ξένων δεν είναι καθόλου ρατσιστικό. Απλά είναι ο μόνος τρόπος για να γλιτώσει ο ελληνικός λαός απ’ την ανεργία, την εξαθλίωση και την εξαφάνιση και να μπει φρένο στους φασιστικούς σχεδιασμούς της αστικής τάξης. Πρέπει λοιπόν χωρίς κανένα φόβο να διαδίδουμε και να επαναλαμβάνουμε αυτό το αίτημα, δίνοντας στο κεφάλαιο να καταλάβει ότι δεν θα του επιτρέψουμε ούτε να μας φιμώσει ούτε να μας εξαφανίσει.

Το αδιέξοδο της Ελλάδας

Με 1,5 εκατομμύριο Έλληνες ανέργους
και με 1,5 εκατομμύριο ξένους εργάτες

Αυτό είναι το σχέδιο των μεγαλοκαπιταλιστών που ο τελειωτικός σκοπός τους είναι: Να αντικαταστήσουν τον εργαζόμενο ελληνικό λαό, με πρωτόγονους και υποτακτικούς ξένους εργάτες, με ανύπαρκτη πολιτική και ταξική συνείδηση.
Το σχέδιο όμως για τη διάσωση του εργαζόμενου ελληνικού λαού είναι εντελώς διαφορετικό και απαιτεί άμεσα: Την αύξηση της γεννητικότητάς του, και τον περιορισμό των ξένων στους εντελώς αναγκαίους, και όταν δεν υπάρχουν Έλληνες άνεργοι.

1. Όλα τα γεγονότα επιβεβαιώνουν συνεχώς ότι το στρατηγικότερο σχέδιο το οποίο εφαρμόζει απαρέγκλιτα τα τελευταία χρόνια σύσσωμη η ελληνική αστική τάξη, είναι το σχέδιο της ραγδαίας εθνολογικής αλλαγής του πληθυσμού της Ελλάδας.

Πρώτοι οι εφοπλιστές αντικατέστησαν το ενενήντα τοις εκατό των Ελλήνων ναυτεργατών με ξένους. Εν συνεχεία, το μεγάλο και μικρό κατασκευαστικό κεφάλαιο αντικατέστησε όλους σχεδόν τους Έλληνες οικοδόμους επίσης με ξένους. Εδώ και χρόνια ο ΣΕΒ εκθειάζει με τις επίσημες εκθέσεις του τη χρησιμότητα της μετανάστευσης. Όλα σχεδόν τα αστικά συγκροτήματα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, με επικεφαλής την “Καθημερινή”, το “Βήμα” και την “Ελευθεροτυπία”, προπαγανδίζουν λυσσαλέα την εισαγωγή ξένων εργατών. Και όλα τα κόμματα, ακόμα και η δεξιά Νέα Δημοκρατία, ακολουθώντας τις αυστηρές διαταγές της αστικής τάξης, υπηρετούν πιστά το ίδιο σχέδιο.

Το σχέδιο της αστικής τάξης για μαζική εισαγωγή εκατομμυρίων από τριτοκοσμικούς πληθυσμούς δεν γίνεται για να καλύψει νέες θέσεις εργασίας, αφού είναι γνωστό ότι η παρατεταμένη οικονομική κρίση των τελευταίων ετών δεν έχει δημιουργήσει νέες θέσεις, αλλά μάλλον τις έχει μειώσει. Η Ελλάδα δεν είναι μια αναπτυσσόμενη χώρα, όπως ήταν κάποτε η ανοικοδομούμενη ματαπολεμική Γερμανία ή η ραγδαία αναπτυσσόμενη Αμερική. Είναι λοιπόν ολοφάνερο ότι σκοπός της αστικής τάξης είναι η αφαίρεση των θέσεων εργασίας από τους “απαιτητικούς” Έλληνες και η αντικατάστασή τους με υποτακτικούς τριτοκοσμικούς ξένους, με ανύπαρκτη ταξική συνείδηση. Γι’ αυτό έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε απ΄τη μια πλευρά ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες ανέργους και απ’ την άλλη ενάμισι εκατομμύριο ξένους εργαζόμενους στη χώρα.

Είναι λοιπόν τεράστιο ψέμα ότι κάτω απ΄ τις σημερινές συνθήκες “οι ξένοι δεν παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων”.

Το σχέδιο όμως αυτό δεν περιορίζεται στους χώρους εργασίας αλλά στοχεύει στην ίδια την εθνολογική σύνθεση της Ελλάδας. Η αστική τάξη δεν θέλει την Ελλάδα να κατοικείται αποκλειστικά από τον Ελληνικό λαό, γι’ αυτό θέλει να εγκαταστήσει μόνιμα σαν αναπόσπαστο τμήμα της χώρας εκατομμύρια ξένους. Τους ξένους αυτούς τους θέλει κοινωνικά καθυστερημένους, ταξικά ακίνδυνους, πολιτικά ανίδεους και θρησκευτικά ελεγχόμενους. Γι’ αυτό σχεδιάζει τη μαζική εισαγωγή μουσουλμάνων, που πληρούν περισσότερο τις παραπάνω προδιαγραφές. Μάλιστα, για να επιταχύνει την εθνολογική αλλοίωση της χώρας, έχει εγκαταλείψει τελείως αβοήθητη την ελληνική οικογένεια, χωρίς κίνητρα για την απόκτηση παιδιών, χωρίς βρεφονηπιακούς σταθμούς, χωρίς γονικές άδειες και επιδόματα, και έχει καταδικάσει τους Έλληνες να έχουν το χαμηλότερο δείκτη γεννητικότητας στην Ευρώπη. Ξέροντας ότι την ίδια στιγμή, οι καθυστερημένοι ξένοι πληθυσμοί που ζουν στην Ελλάδα, λόγω συνήθειας και χαμηλότατων απαιτήσεων τεκνοποιούν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

2. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνουν την πιστή τήρηση του σχεδίου αυτού.

Απ’ τη μια μεριά ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, στερούμενος άλλωστε προσωπικά ελληνικής εθνικής συνείδησης, επέλεξε για την υπερνομαρχία Καβάλας - Δράμας - Ξάνθης μια κατ’ ουσίαν Τουρκάλα υποψήφια, τη στιγμή που το 90% του πληθυσμού της υπερνομαρχίας είναι ελληνικός. Με την κίνησή του αυτή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί θρασύτατα να πείσει τον ελληνικό λαό όχι απλά να δεχτεί την εισαγωγή εκατομμυρίων μουσουλμάνων και Τούρκων, αλλά και να υποταχθεί πολιτικά σε αυτούς, παραδίδοντάς τους τη διακυβέρνηση της χώρας.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η πρότασή του να δοθούν με συνταγματική διάταξη στους ξένους πλήρη πολιτικά δικαιώματα.

Απ’ την άλλη, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπως και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, δείχνει πρωτοφανή ανοχή στην τουρκική επιθετικότητα, παρά το θάνατο του Έλληνα πιλότου, προκειμένου να υποστηρίξει με νύχια και με δόντια την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σκοπός των ελληνικών κυβερνήσεων είναι να πετύχουν την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., έτσι ώστε να γίνει εύκολη η εισαγωγή εκατομμυρίων καθυστερημένων μουσουλμάνων από τα βάθη της Τουρκίας υπό την ιδιότητα του Ευρωπαίου πολίτη.

Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι τα δύο μεγάλα ελληνικά αστικά κόμματα εξακολουθούν να τηρούν πιστά το σχέδιο. Και βέβαια ακολουθούνται κατά πόδας από όλο το συρφετό της λεγόμενης “αριστεράς”, που έχει αναγορευθεί στο μεγαλύτερο εχθρό του ελληνικού λαού, πλασάροντας την αντικατάστασή του σαν “φιλανθρωπία”, “διεθνισμό” και “αντιρατσισμό”.

3. Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση προωθεί σειρά μέτρων, όπως η ιδιωτικοποίηση οργανισμών και υπηρεσιών, η σκανδαλώδης εύνοια στους εφοπλιστές (που όμως δεν αργκούνται στην απελευθέρωση ναύλων και δρομολογίων και τα απαιτούν όλα), η προσπάθεια ανοίγματος του ασφαλιστικού και ούτω καθεξής.

Ένα απ΄ τα σημαντικότερα μέτωπα που έχει ανοίξει αυτόν τον καιρό είναι της παιδείας, την οποία προσπαθεί να καθυποτάξει στο κεφάλαιο και να ιδιωτικοποιήσει, χτυπώντας συγχρόνως τα δικαιώματα των φοιτητών, οι οποίοι όμως αντιδρούν με ένα πλατύ κύμα καταλήψεων.

4. Στο διεθνές πεδίο, το σημαντικότερο γεγονός που πρέπει οπωσδήποτε να επισημάνουμε, είναι η νέα στρατιωτική συμμαχία των μεγάλων σταλινοκαπιταλισμών της Ρωσίας και της Κίνας, υπό τον τίτλο “Σύμφωνο της Σαγκάης”. Το στρατιωτικό Σύμφωνο της Σαγκάης, που αυτόν τον καιρό πραγματοποιεί στρατιωτικές ασκήσεις στη Ρωσία και αλλεπάλληλες συσκέψεις στην Κίνα, αποτελεί μια νέα συμμαχία ανάμεσα στα δύο αυτά βάρβαρα νεοκαπιταλιστικά καθεστώτα, που τα συνδέει στενά η κοινή σταλινική καταγωγή τους.

Μάλιστα, το Σύμφωνο αυτό φαίνεται ότι το τελευταίο διάστημα αποτελεί το βασικό υποστηρικτή του ισλαμικού φανατισμού, που εκφράζεται κυρίως από τα πυρηνικά εξοπλιστικά σχέδια του Ιράν. Άλλωστε, τόσο ο ρωσοκινεζικός σταλινοκαπιταλισμός, όσο και ο ισλαμικός φανατισμός της άρχουσας τάξης των πετρελαίων, έχουν σαν κοινή απώτερη καταγωγή το σύστημα του ασιατικού δεσποτισμού.

Αν και δεν ξέρουμε πόσο θ’ αντέξει η ευρύτερη αυτή συμμαχία σε βάθος χρόνου, εντούτοις τη στιγμή αυτή είναι ένα καθοριστικής σημασίας γεγονός.

5. Επίσης στο διεθνές πεδίο, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στις μεγάλες δυσκολίς του ευρωπαϊκού καπιταλισμού.

Η εγχώρια παραγωγή και οι εξαγωγές της Ευρώπης αντιμετωπίζουν με τρόμο την απειλή που εκτοξεύτηκε εκ μέρους των ΗΠΑ ότι η αμερικανική κυβέρνηση σκέφτεται να υποτιμήσει το δολάριο κατά 30-40% προκειμένου να υποστηρίξει τη δική της παραγωγή και τις δικές της εξαγωγές. Καταρρίπτοντας το μύθο περί “ισχυρού ευρώ” και “ανίσχυρου δολαρίου”, ο αμερικανικός καπιταλισμός δείχνει ότι όχι απλά θέλει το σημερινό φτηνό δολάριο, αλλά σκέφτεται να το υποτιμήσει ακόμα περισσότερο, καταφέροντας συντριπτικό πλήγμα στην ευρωπαϊκή οικονομία. Ίσως αυτός ήταν ο λόγος που λίγο αφού μαθεύτηκαν τα αμερικανικά σχέδια, εκδηλώθηκε μίνι-κραχ στα χρηματιστήρια Ευρώπης και Ελλάδας.

6. Απέναντι σε όλα αυτά τα δεδομένα της πολιτικής κατάστασης, ο ελληνικός λαός γενικότερα και κυρίως η ελληνική εργατική τάξη, πρέπει χωρίς κανένα φόβο να υπερασπιστούν την ύπαρξή τους. Πρέπει ν’ αδιαφορήσουν για τον κίνδυνο να τους χαρακτηρίσουν οι διάφοροι πληρωμένοι κοντυλοφόροι “ρατσιστές”, και να πάρουν ξεκάθαρη θέση που θα απαρτίζεται από τα παρακάτω δύο σκέλη:

Πρώτον να δοθούν κίνητρα και βοηθήματα στον εργαζόμενο ελληνικό λαό, υπό μορφή τόσο κοινωνικών, όσο και οικονομικών παροχών, για να αυξήσει τη γεννητικότητά του. Και δεύτερον, να περιοριστεί ο αριθμός των ξένων που ζουν στην Ελλάδα σε τόσους όσους αντέχει η ελληνική οικονομία, δηλαδή σε τόσους όσους μπορούν να απασχοληθούν χωρίς να προκαλείται ανεργία στους Έλληνες εργαζόμενους.

Πιστεύουμε ότι αργά ή γρήγορα αυτά τα αιτήματα θα γίνουν πλατιά αποδεκτά απ΄ τον ελληνικό λαό, που καταλαβαίνει τι συμβαίνει πολύ καλύτερα απ’ ό,τι νομίζουν οι εκμεταλλευτές του. Πιστεύουμε βαθιά ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει ξεχάσει την ιστορία του και τις εκατόμβες των μαρτύρων που θυσιάστηκαν για την κατάκτηση της ανεξαρτησίας του. Και τελικά πιστεύουμε ότι δεν θα επιτρέψει την εξαφάνισή του.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ” που αποτελεί εδώ και δεκαετίες το όργανο της Κομμουνιστικής Τροτσκιστικής Ένωσης (4η Διεθνής) – Ιούνιος 2006, Νο 218.

«Ο σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών από τους εργοδότες είναι η διαιώνιση της σκλαβιάς»
Αυτό είναι ένα από τα πλέον επίκαιρα συνθήματα του Μάρξ, για την περιφρούρηση της ύπαρξης της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης και ιδιαίτερα της ελληνικής.
Από τη σύνταξη της εφημερίδος

ΧΟΥΑΝ ΠΕΡΟΝ

Μήνυμα του συνταγματάρχη Χουάν Περόν για τον θάνατο του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

«Συναγωνιστές,
Με βαθιά θλίψη, έλαβα την είδηση της ανεκπλήρωτης απώλειας για τον σκοπό των λαών που μάχονται για την απελευθέρωση τους. Εμείς που αγκαλιάσαμε αυτό το ιδανικό, αισθανόμαστε αδέλφια με όλους εκείνους που, δεν έχει σημασία σε ποιό μέρος του κόσμου και κάτω από ποιά σημαία μάχονται ενάντια στην αδικία, την εξαθλίωση και την εκμετάλλευση. Αισθανόμαστε αδέλφια με όλους εκείνους που με γενναιότητα και απόφαση, αντιμετωπίζουν την αχόρταγη αδηφαγία του Ιμπεριαλισμού που, με τη συνοχή των απάτριδων οικονομικών ολιγαρχιών, υποστηριζόμενες από στρατιωτικούς στις διαταγές του Πενταγώνου, κρατούν τους λαούς υπόδουλους.
Σήμερα έπεσε σε αυτόν τον αγώνα, σαν ένας ήρωας, η πιο υπέροχη νεανική μορφή που έδωσε η επανάσταση στην Λατινική Αμερική. Σήμερα έπεσε ο comandate Ernesto Guevara. Ο θάνατος του μου προκάλεσε θλίψη γιατί ήταν ανάμεσα μας, ίσως ο καλύτερος. Υπήρξε ένα παράδειγμα στάσης, πνεύματος, θυσίας και παραίτησης. Η βαθιά του πίστη στο δίκιο του σκοπού που είχε αγκαλιάσει, του έδωσε την δύναμη, την αξία και το θάρρος που σήμερα τον ανύψωσαν στην κατηγορία των ηρώων και των μαρτύρων.
Διάβασα κάποια κείμενα που προσπαθούσαν να τον παρουσιάσουν σαν έναν εχθρό του Περονισμού. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ψευδές. Το 1954 όταν στην Γουατεμάλα, πολεμούσε για να υπερασπίσει την λαϊκή κυβέρνηση του Jacobo Arbenz ενάντια σε μια στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ, εγώ προσωπικά έδωσα οδηγίες στην πρεσβεία μας για να βρεί μια λύση στην δύσκολη κατάσταση που βρισκόταν αυτός ο νέος και θαρραλέος Αργεντινός. Χάρη σε αυτό κατόρθωσε να βρει καταφύγιο στο Μεξικό. Η ζωή του, το παράδειγμα του και η εποποιία του πρέπει να εμπνέουν τους νέους μας, τους νέους όλης της Λατινικής Αμερικής. Δεν θα καταφέρουν τίποτα εκείνοι που προσπαθούν να ξεθωριάσει η εικόνα του. Ο Ιμπεριαλισμός αντιλαμβάνεται την τεράστια γοητεία που ασκούσε ανάμεσα στις λαϊκές μάζες, ακόμα και σε εκείνες που δεν έζησαν το παραλήρημα των λαών μας για αυτόν τον άνθρωπο.
Γνωρίζω τις οδηγίες του Κουμμουνιστικού Κόμματος Αργεντινής στην εκστρατεία δυσφήμησης που έχει ξεκινήσει. Αυτό δεν με εκπλήττει καθόλου, γιατί ανέκαθεν αυτό το κόμμα χαρακτηριζόταν από θέσεις αντίθετες στην εθνική ιστορική εξέλιξη, ανέκαθεν ήταν αντίθετο στα Εθνικά και Λαϊκά κινήματα.
Η ώρα των λαών ήρθε και οι επαναστάσεις στην Λατινική Αμερική είναι ένα γεγονός μη αναστρέψιμο. Η υπάρχουσα ισορροπία θα ανατραπεί γιατί είναι παιδαριώδες να σκεφτούμε ότι μπορούμε να νικήσουμε χωρίς επανάσταση την αντίσταση των ολιγαρχιών και των μονοπωλίων. Οι σοσιαλιστικές επαναστάσεις πρέπει να γίνουν πραγματικότητα και ο καθένας πρέπει να συμμετάσχει σε αυτές, ανεξάρτητα από το σε ποιο μέρος του κόσμου θα διεξαχθούν. Για αυτό και μόνο για αυτό, όλα τα Εθνικιστικά κινήματα οφείλουν να συνδεθούν μεταξύ τους. Η πλειοψηφία των κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής δεν επιλύουν τα εθνικά προβλήματα γιατί δεν οδηγούνται με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα. Απέναντι σε αυτούς, δεν πιστεύω ότι οι επαναστατικές διακηρύξεις αρκούν. Οφείλουμε να περάσουμε στην επαναστατική δράση, με μια οργανωτική βάση, με ένα πρόγραμμα οργάνωσης που θα καταστήσει δυνατή την πραγμάτωση της επανάστασης.
Αυτόν το στόχο οφείλουν να επιδιώξουν όσοι αισθάνονται ικανοί. Η μάχη θα είναι σκληρή, αλλά η τελική νίκη θα είναι των λαών. Ο εχθρός έχει μια υλική δύναμη ανώτερη από την δική μας, αλλά εμείς υπολογίζουμε στην τρομερή ηθική μας δύναμη από την πίστη μας στο δίκαιο του σκοπού μας και από τον ιστορικό ντετερμινισμό που μας συνοδεύει. Ο Περονισμός ως ένα Εθνικό, Λαϊκό και Επαναστατικό Κίνημα από την παράδοση και τους αγώνες του, αποδίδει τιμή στον ιδεαλιστή, στον επαναστάτη, στον comandate Ernesto Che Guevara, Αργεντινό, αντάρτη που έπεσε νεκρός κατά τη διάρκεια μιας πολεμικής επιχείρησης για τον θρίαμβο των Εθνικών Επαναστάσεων στην Λατινική Αμερική».