Ρωτήθηκε χτες ο κ. Αλέξης Τσίπρας ποια η γνώμη του για την Αριστερά κατά την περίοδο 1943 - 1949. Και, εκτός των άλλων, απάντησε:
«Η Αριστερά αποποιήθηκε την εξουσία γιατί έτσι της επέβαλε το διεθνές καθοδηγητικό κέντρο και λίγο αργότερα τη διεκδίκησε πάλι, με πολύ δυσμενέστερους όρους, επίσης επειδή το ήθελε το καθοδηγητικό κέντρο».
Για να σταθεί κανείς στη δήλωση του κ. Τσίπρα θα πρέπει να τη «μεταφράσει». Πράγμα καθόλου δύσκολο αφού, πέραν των ιδιαίτερων διατυπώσεων, η προπαγάνδα του αναθεωρητισμού και του ΠΑΣΟΚισμού προβάλλει ατόφια. Ο κ. Τσίπρας αναμηρυκάζει τη γνωστή «ανανεωτική» ρητορική, ότι το 1945 το ΚΚΕ και η Αριστερά πήγαν στη Συμφωνία της Βάρκιζας γιατί έτσι τους διέταξε η Σοβιετική Ενωση και ότι το ΚΚΕ και η Αριστερά ξαναπήραν τα όπλα το 1946 γιατί έτσι τους ξαναδιέταξε η Σοβιετική Ενωση...
Το πρώτο που θα θέλαμε να παρατηρήσουμε σχετικά είναι πως όταν μιλάει ο οποιοσδήποτε για μια τόσο σημαντική περίοδο της Ιστορίας οφείλει να είναι σοβαρός. Οι «ιστορικές» αποτιμήσεις καφενειακού τύπου καλό είναι να αποφεύγονται, ειδικά μάλιστα όταν ο επίδοξος ιστοριοδίφης διεκδικεί και την ηγεσία ενός κόμματος. Το αίτημα της σοβαρότητας στην προσέγγιση των ιστορικών ζητημάτων ισχύει ακόμα κι όταν το κόμμα αυτό είναι ο ΣΥΝ.
Δεύτερον, η υπόθεση της Αριστεράς σε αυτό τον τόπο είναι ποτισμένη με τόσο αίμα που είναι τουλάχιστον απρέπεια οι άκαπνοι του «εναλλακτικού λάιφ στάιλ» να εμφανίζουν τους άλλους, εκείνους δηλαδή που πήραν τα βουνά, που λευτέρωσαν την Ελλάδα, που στήθηκαν μπροστά στα αποσπάσματα και που σύρθηκαν στις εξορίες, περίπου σαν ...ενεργούμενα!
Από κει και πέρα, ο κ. Τσίπρας και όσοι τον προωθούν στην ηγεσία του ΣΥΝ, ακόμα κι αν ντρέπονται να ρωτήσουν κάποιον παλιότερο, ας μπουν στον κόπο να διαβάσουν. Θα μάθουν ότι στο τηλεγράφημα της 19ης του Μάη 1944 του τότε υπουργού των Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας, Ιντεν, προς τον πρωθυπουργό Τσόρτσιλ, ανάμεσα στα άλλα έγραφε:
«Εχει πολύ μεγάλη πολιτική σημασία να μην επιτραπεί στο ΕΑΜ να καταλάβει την εξουσία στην Ελλάδα τη στιγμή που θα αποχωρήσουν οι Γερμανοί. Το μόνο μέτρο που θα είχε αποφασιστική σημασία θα ήταν η έγκαιρη άφιξη βρετανικών δυνάμεων. Είναι λοιπόν σημαντικό να μπορούν να επιλεγούν τώρα οι αναγκαίες βρετανικές δυνάμεις έτσι ώστε να μπορούν να σταλούν στην Ελλάδα αμέσως μόλις φανεί ότι αποχωρούν οι Γερμανοί».
Στο επόμενο κεφάλαιο της διαδικασίας αυτομόρφωσής τους, ο κ. Τσίπρας και οι ΣΥΝ αυτώ θα μάθουν κι άλλα. Οπως για την εκτέλεση του λαού της Αθήνας στις 3 και 4 του Δεκέμβρη στο Σύνταγμα (κάτι θα έχουν ακούσει). Και επίσης θα δουν (θέλουν - δε θέλουν) ότι το μόνο «καθοδηγητικό κέντρο» που έδρασε τότε στην Ελλάδα μαζί με τα εγχώρια όργανά του (Γεώργιος Παπανδρέου, Αγγελος Εβερτ, Χίτες και ταγματασφαλίτες) ήταν ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός.
Σε αυτή την ηρωική μάχη που έδωσαν τότε το ΚΚΕ, η ΕΑΜική Αριστερά και ο λαός απέναντι στον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό και στην ξένη επέμβαση, ηττήθηκαν. Αλλά γι' αυτό το ιμπεριαλιστικό «καθοδηγητικό κέντρο» ο κ. Τσίπρας δεν αναφέρει τίποτα...
Τα παραπάνω είναι αρκετά να εξηγήσουν στον καθένα (εκτός αν «καθοδηγείται» από την ανίατη νόσο της αντιΚουΚουΕδίλας) και το γεγονός ότι τις υπογραφές που έβαλαν οι Εγγλέζοι και τα όργανά τους στις Συμφωνίες Λιβάνου - Καζέρτας - Βάρκιζας τις καταπάτησαν κατά τον πιο ωμό τρόπο.
«Με αυτό - όπως σημείωνε ο Χαρ. Φλωράκης - δε σημαίνει ότι δικαιώνεται ιστορικά η συμμετοχή του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στις συμφωνίες αυτές. Απλώς - συνέχιζε - θέλουμε να υπογραμμίσουμε την προσήλωση της μιας πλευράς στη συμφιλίωση και ομαλότητα και της άλλης στην παραβίαση αυτών των συμφωνιών».
Αυτά για μέχρι τη Βάρκιζα...
Οταν οι φερέλπιδες της Κουμουνδούρου ολοκληρώσουν το μάθημα αυτομόρφωσής τους σε σχέση με το Δεκέμβρη και την πορεία προς τη Βάρκιζα, μπορούν να εντρυφήσουν ακόμα βαθύτερα στο εγγλέζικο «καθοδηγητικό κέντρο» καθώς και στη διαδρομή μέχρι να παραδώσει τη σκυτάλη στο επόμενο «καθοδηγητικό κέντρο». Μιλάμε για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό - ούτε γι' αυτό το «καθοδηγητικό κέντρο» λέει τίποτα ο κ. Τσίπρας - που ανέλαβε δράση αφού πρώτα οι γερμανοτσολιάδες του χτες επιδόθηκαν σε ένα όργιο μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας σ' όλη τη χώρα.
Μιλάμε για την περίοδο που σύμφωνα με το υπόμνημα του ΔΣΕ προς την Εξεταστική Επιτροπή του ΟΗΕ, με ημερομηνία 14/3/1947, στην Ελλάδα και σε 16 νομούς μόνο της χώρας, είχαν μετά τη Βάρκιζα συμβεί τα εξής:
Επιδρομές και λεηλασίες σε 16 πόλεις και 624 χωριά. Δολοφονίες: 1.059. Βασανισμοί: 9.809. Φυλακίσεις: 10.397. Εξορίες: 2.426. Εκπατρισμοί: 474. Βιασμοί: 211.
Οσο για τα στοιχεία που συγκέντρωσαν οι ίδιοι οι απεσταλμένοι του ΟΗΕ από τις 12.2.1945 που άρχισε να ισχύει η Συμφωνία της Βάρκιζας μέχρι και τις εκλογές (31.3.1946) η τρομοκρατία που επέβαλαν σε ολόκληρη τη χώρα οι βρετανικές αρχές κατοχής και οι ντόπιοι συνεργάτες τους εκφράστηκε ως εξής: Συλλήψεις 85.000 πολιτών, δολοφονίες 2.289 ανδρών και γυναικών. Ανάλογοι είναι οι βασανισμοί, οι λεηλασίες, οι βιασμοί και οι καταστροφές σπιτιών και καταστημάτων.
Αυτά ήταν που «καθοδήγησαν» το ΚΚΕ, την Αριστερά και το λαό να ξαναπάρουν τα όπλα το '46. Ο κ. Τσίπρας δείχνει να έχει άλλη άποψη. Την άποψη της «Αριστεράς» που εκπροσωπεί...
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου