Οι προλεταριοι δεν εχουν πατριδα
οσο η πατριδα ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ προλεταριους

Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΤΟ 17%;


Ούτε 300 νοματαίους δε κατάφερε να συγκεντρώσει σήμερα το απόγευμα ο "μαχητικός" ΣΥΡΙΖΑ του "20%" στο πολυδιαφημιζόμενο εδώ και μέρες συλλαλητήριο του, στην Πλατεία Συντάγματος! Ακόμα και οι κουκουλωτοί τρόφιμοι τους, τους έγραψαν κανονικά.... ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ, μιλάμε...

Που πήγε άραγε το 20% των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ που του δίνουν οι "σοβαρότατες" εταιρίες δημοσκοπήσεων και η "έγκριτη" δημοσιογραφία, γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου;

Από το ποσοστό του τάχα 20% του ΣΥΡΙΖΑ, στους 300 νοματαίους του …. Αλέξη Τσίπρα! Ο Βασίλης Λεβέντης, τουλάχιστον τους πενταπλάσιους θα κατάφερνε να κατεβάσει στους δρόμους...

Άντε βρε, μπράβο και εις ανώτερα…

ΑΠΟ ΤΟ ΒLOG:YΓΡΟ ΠΥΡ

Η ανήμπορη λύσσα των φελλών

Θαυμάστε τα «επιχειρήματα» των λυσσασμένων της νεοταξικής «αριστεράς» εναντίον του ΡΕΣΑΛΤΟ.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ:
http://jungle-report.blogspot.com/2008/03/blog-post_22.html

Η διαλεκτική της ταξικής συνείδησης και ο αλλοδαπός εφιάλτης
του εκδότη Θύμιου Παπανικολάου

Η εισβολή ενός ετερόκλητου πλήθους καθυστερημένων αλλοδαπών, με ξένο «πολιτισμό» και κυρίως χωρίς καμιά ιστορία αγώνων καταστρέφει κάθε λειτουργία μεταβολισμού των εμπειριών, αφανίζει κάθε συνεκτικό ιστό επικοινωνίας και δράσης [...] Το αυθεντικό σοσιαλιστικό κίνημα υπάρχει όταν το ιστορικό υποκείμενο που επωμίζεται το ρόλο της ανατροπής του καπιταλισμού εκφράζεται μέσα από την οργάνωση της πρωτοπορίας του, το κόμμα.[σ.σ. αν σας έλεγα ότι την τελευταία φράση την υπέγραψε ο Χίτλερ, θα με πιστεύατε; Κι όμως είναι μια αδέξια παρερμηνεία μιας κακομεταφρασμένης φράσης του Τρότσκι] Ο εκφυλισμός του μπολσεβίκικου κόμματος άρχισε από τη στιγμή που εισέβαλαν παθητικοί οπαδοί. Πνίγηκαν τα πρωτοπόρα στοιχεία του και ισοπεδώθηκε η επαναστατική του συνείδηση μέσα στο πλήθος των πολιτικά καθυστερημένων χειροκροτητών. Αυτό ακριβώς μεθοδεύουν και προωθούν σήμερα σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας, με όργανα τους αλλοδαπούς… [Μήπως το ΛΑ.Ο.Σ. είναι μπολσεβικικό κόμμα και δεν το ξέραμε;]

Αυτά είναι τα «επιχειρήματα» των αδαών και παντελώς άσχετων μαρξιστικά. Την κραυγάζουσα θεωρητική και πολιτική τους ανεπέρκεια την λανσάρουν αφοριστικά σαν «αριστερή παντογνωσία». Χωρίς να έχουν ΠΟΤΕ προσεγγίσει, έστω και φιλολογικά, τους θεωρητικούς του μαρξισμού, ίσως και να μην έχουν ανοίξει και κανένα βιβλίο του Λένιν, μας εξισώνουν με τον Χίτλερ, γιατί μιλήσαμε για «οργάνωση της πρωτοπορίας»!!!
Παρερμηνεύσαμε, μας λένε τα αγράμματα συνασπιστήρια, μια «κακομεταφρασμένη φράση του Τρότσκι»!!! Ούτε καν νιώθουν την ανάγκη να μας παραπέμψουν στη φράση του Τρότσκι, τον οποίο αγνοούν δραματικά.

Με τέτοια «επιχειρήματα» προσπαθούν να μας προσδέσουν στο μπαμπούλα. Μόνο που κάθε αριστερός γνωρίζει ότι το κόμμα, ως οργάνωση της πρωτοπορίας, αποτελεί την πεμπτουσία της λενινιστικής θεωρίας. Σύμφωνα, με το φωστήρα της βλακείας, «Το τι να κάνουμε» και το «Ένα βήμα εμπρός δύο βήματα πίσω» του Λένιν θα τα υπέγραφε ο Χίτλερ!!!

Το ίδιο «βάθος» έχει και η άλλη μομφή. Αλήθεια πού κολλάει το «μήπως το ΛΑΟΣ είναι μπολσεβίκικο κόμμα και δεν το ξέραμε;».
Τέτοια διατυμπανιζόμενη βλακεία δύσκολα συναντάς. Μια περιγραφή που αναλύει την αποσύνθεση του κόμματος των μπολσεβίκων, που δείχνει δηλαδή πώς έπαψε να είναι η «οργανωμένη πρωτοπορία» της εργατικής τάξης, που κολλάει αυτή η περιγραφή με τον ΛΑ.Ο.Σ;;;

Απλώς, το εντελώς αυτό ακατάρτιστο συνασπιστήρι, προσπαθεί απεγνωσμένα να μας βάλλει την «στάμπα» του ακροδεξιού, σπερμολογώντας «τσιτάτα» κειμένων μας που δεν καταλαβαίνει γιατί στερείται δραματικά θεωρητικών και πολιτικών πόρων.

Τέτοια να λέτε. Δείχνουν πόσο αδαείς, ανεπαρκείς, αλλά και εγκάθετοι είστε.
Αυτά να βλέπουν και κάποιοι φίλοι που θεωρούν ότι πρέπει να κάνεις αβαρίες σε θέματα αρχών και να ασκείσαι σε διαχειριστικές τρίπλες για να αποφύγεις τις κατηγορίες της «ακροδεξιάς» στάμπας. Τέτοιοι «φόβοι» απλώς υποτιμούν τη δύναμη των πραγμάτων, υπερτιμούν την νεοταξική «αριστερή ηγεμονία» και το σπουδαιότερο: Επικαλύπτουν τους πραγματικούς κινδύνους και το ρόλο της «ροζ» καθεστωτικής ιδεολογίας. Δηλαδή επικαλύπτουμε το πρόσωπο του πραγματικού και υπαρκτού νέου φασισμού, κρυμμένοι πίσω από τους παρωχημένους και ανύπαρκτους «ακροδεξιούς» κινδύνους.
Η ακροδεξιά σήμερα εμφανίζεται με άλλα χρώματα και άλλες μάσκες…

ΘΑ ΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΟΥ ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ


Αυτό λέμε και εμείς ρε παιδιά τόσο καιρό! Είστε όλοι gay!

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ INTERNATIONAL CRISIS GROUP ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ

Το Greek American News Agency σε μια λεπτή και ευαίσθητη περίοδο για την έκβαση του ζητήματος της ονομασίας του γειτονικού κρατιδίου ακριβώς, επειδή η δημοσίευση είναι η ψυχή της Δημοκρατίας και η δημοκρατία λειτουργεί ορθώς μόνο όταν οι πολίτες της είναι σωστά ενημερωμένοι ώστε να μπορούν να έχουν ορθή κρίση άρα και βούληση του αποφασίζειν και επιλέγειν, αποκαλύπτει σήμερα μια σημαντική έκθεση που δείχνει πολλά και αφήνει να εννοηθεί ακόμα περισσότερα για το ποιοι τελικά αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς(τους ανυποψίαστους λαούς και τα έθνη). Ο λόγος για την εμπιστευτική έκθεση του γνωστού διεθνούς ιδρύματος International Crisis Group (ICG) για τα Βαλκάνια, η οποία αναφέρεται στο πρόβλημα των Σκοπίων και ειδικότερα στην φόρμουλα επίλυσης του ζητήματος της ονομασίας του γειτονικού κρατιδίου. Διαβάζοντας την έκθεση των εδικών αναλυτών -την οποία σημειωτέον έχουν στα χέρια τους η Ελλάδα, τα Σκόπια, οι Βρυξέλλες και οι ΗΠΑ από τον Δεκέμβριο του 2001- εκείνο που εύκολα διαπιστώνει κανείς με την πρώτη ανάνγνωση είναι ότι όλα όσα διαδραματίζονται αυτή την περίοδο σε πολιτικό αλλά και διπλωματικό επίπεδο είναι προμελετημένα και προαποφασιμένα! Αυτό προκύπτει με σαφήνεια από μια δεύτερη προσεκτικότερη μελέτη του κειμένου που έχουν επεξεργαστεί ειδικοί εντεταλμένοι αναλυτές, οι οποίοι εργάζονται( και για αυτό αμοίβονται αδρά) για τα συμφέροντα του παραπάνω ιδρύματος. Βαρύτητα και σημασία της έκθεσης που σήμερα αποκαλύπτουμε αποκτά ιδιαίτερα μεγάλη σημασία ειδικά την περίοδο αυτή πο οι εξελίξεις στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο (διπλωματικό και πολιτικό) είναι ραγδαίες και επιταχυνόμενες όσο πλησιάζουμε προς την σύνοδο του ΝΑΤΟ.

Διαβάστε στην συνέχεια εδώ ολόκληρη την εμπιστευτική έκθεση και το υπόλοιπο άρθρο

ΑΠΟ ΤΟ Greek American News Agency

ΠΑΜΠΛΟ..Το εθνικο ζητημα.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Η σημερινή μου παρέμβαση ξεκινάει από τη διπλή διαπίστωση ότι ο βαλκανικός πόλεμος που μαίνεται σήμερα σε μια ορισμένη περιοχή δεν πρόκειται να τελειώσει σύντομα! Υπάρχουν πιθανότητες γενίκευσης του πολέμου, που μπορεί να αναγκάσουν κάποια στιγμή μία, υπό οποιαδήποτε μορφή, εμπλοκή της Ελλάδας. Αυτό είναι το ένα, και το δεύτερο είναι ότι, παρατηρώντας τα φαινόμενα στη χώρα μας και την στάση τμήματος της νεολαίας αλλά και των πολιτών της χώρας αυτής, διαπιστώνω -και ελπίζω να κάνω λάθος- ότι ούτε ιδεολογικά, ούτε πρακτικά είναι προετοιμασμένοι για μια τέτοια περίπτωση. Και επειδή θεωρώ ότι ο σημερινός κόσμος, συνολικά κρινόμενος, εξακολουθεί να είναι προϊστορικός και βάρβαρος, νομίζω ότι αυτοί που εμπλέκονται σε τέτοιες καταστάσεις, όσο κι αν απεχθάνονται να λερώσουν τα χέρια τους, πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να πολεμήσουν με τα μέσα που πολεμούν όλοι εκείνοι που αντιτίθενται σε μία επικράτηση της νέας
ιμπεριαλιστικής τάξης.


Η νέα τάξη την εποχή της παγκοσμιοποίησης


Σκοπός στη σημερινή μας συζήτηση δεν θα είναι να κάνω μία εκτενή ιστορική αναφορά στο γιουγκοσλαβικό και στα βαλκανικά γενικά ζητήματα, αλλά να σταθώ στην ανάγκη επανατοποθέτησης ορισμένων απόψεων που είχαν επικρατήσει και εξακολουθούν να επικρατούν σχετικά με την αντιμετώπιση του λεγόμενου εθνικού ζητήματος. Η επανατοποθέτηση θεωρώ ότι είναι απολύτως αναγκαία, ξεκινώντας από τη βασική διαπίστωση ότι μπήκαμε σε μια νέα ιστορική εποχή, διακρινόμενη από την προσπάθεια εμπέδωσης από μία και μόνο υπερδύναμη μιας «Νέας τάξης» οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής, στρατιωτικής. Και τέτοια υπερδύναμη έχουν τη φιλοδοξία να είναι οι ΗΠΑ. Αυτό φαίνεται καθαρά από τις διαδοχικές, εκτενείς συζητήσεις που γίνονται σε μικρούς κύκλους των ΗΠΑ, που θεωρούν ότι είναι προικισμένοι με γεωπολιτική στρατηγική σκέψη και οι οποίοι εγκέφαλοι έχουν ασφαλώς επιρροή στις προσπάθειες εμπέδωσης μιας τέτοιας τάξης, όχι στον κόσμο ολόκληρο, όπως νομίζω -γιατί αυτή η τάξη σε κάποιους χώρους οπωσδήποτε δεν πρόκειται να επικρατήσει- αλλά που σημειώνει για την ώρα επιτυχίες στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στη Μ. Ανατολή.


Και ιδού πώς συνοψίζουν την άποψή τους οι γεωπολιτικοί αυτοί εγκέφαλοι που προωθούν τη «νέα τάξη πραγμάτων»:

Λένε καταρχήν ότι οι νέες παραγωγικές δυνάμεις, που εδώ και 30 χρόνια κατέχει η ανθρωπότητα, οδηγούν και επιβάλλουν παγκοσμιοποίηση της οικονομίας. Αλλά για την ανάπτυξη και διατήρηση τέτοιας οικονομίας χρειάζεται -όπως υποστηρίζουν- ένα υπερεθνικό κέντρο που να διατηρεί την τάξη. Δηλαδή να αντιτίθεται ακόμα και δυναμικά σε κάθε εθνικιστική έκρηξη που θα έτεινε να εμποδίσει την ομαλή παγκοσμιοποίηση και λειτουργία μιας ενιαίας αγοράς. Οι δευτερεύουσες, κατ' αυτούς, εθνικές δυνάμεις, όπως είναι οι άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες δίπλα στις ΗΠΑ, θα πρέπει να ανέχονται και να υποστηρίζουν την ύπαρξη και δράση ενός μοναδικού υπερκέντρου όπως θέλουν να είναι οι ΗΠΑ. Έναντι συμμετοχής όλων αυτών στα οφέλη τα προερχόμενα από μια παγκόσμια αγορά, της οποίας η τάξη διασφαλίζεται ταυτόχρονα από την ύπαρξη ενός μοναδικού κέντρου εξουσίας και θεληματικά υποστηριζόμενου από όλους αυτούς. Οι δυνάμεις αυτές πράγματι πρέπει ν' αποδεχτούν τον δευτερεύοντα ρόλο τους, αλλά απολύτως αναγκαίο για τη διατήρηση της ενιαίας γεωπολιτικής άποψης, στην οποία καταλήγουν οι εγκέφαλοι των ΗΠΑ. Το σχήμα αυτό μοιάζει πάρα πολύ μ' ένα σχήμα που είχε συζητηθεί και στους μαρξιστές, τον καιρό του Κάουτσκι, όπου προβλέπονταν μια παγκοσμιοποίηση του καπιταλισμού, την οποία να διαχειρίζεται ουσιαστικά μία και μόνο υπερεθνική εξουσία, στην οποία να πρωτοστατεί μία και μόνο εθνική δύναμη, υποβοηθούμενη θεληματικά απ' όλες τις άλλες δευτερεύουσες εθνικές δυνάμεις και οι οποίες είναι έτοιμες σε περίπτωση που αναπτυχθεί ένας οποιοσδήποτε εθνικισμός να αντισταθούν όλες εναντίον του υπό κοινή και μόνο εξουσία. Το σχήμα αυτό βρήκε μια πρώτη εφαρμογή στον πόλεμο του Κόλπου, όπου επιτεύχθηκε μια γενική, ευρεία σταυροφορία υπό μοναδική πρακτική ηγεσία εκείνη των ΗΠΑ. Κι όπως δεν επιτυγχάνεται -αλλά γίνεται προσπάθεια να επιτευχθεί- στην περίπτωση του γιουγκοσλαβικού πολέμου. Γι' αυτό οι ακραίες συνέπειες μιας τέτοιας γεωπολιτικής στρατηγικής με κέντρο τις ΗΠΑ θα' πρεπε να' ναι η επιβολή δια της στρατιωτικής κυρίως δύναμης, η επαναφορά στην τάξη όσων κωλυσιεργούν, αντιδρούν ή ενεργητικότερα αντιστέκονται.


Η προσπάθεια που καταβάλλεται να διατηρηθεί το ΝΑΤΟ υπό αμερικανική ουσιαστικά ηγεσία, ως ο στρατιωτικός βραχίονας του συνόλου των προηγμένων σε συμμαχία μεταξύ τους καπιταλιστικών κρατών, εντάσσεται σε μια τέτοια προοπτική και επιδίωξη. Στη φάση αυτή, προϋπόθεση τέτοιας pax universalis αποτελεί η προσπάθεια επιβολής, με την ανάπτυξη και τις επιτυχίες που σημειώνει για την ώρα σε ορισμένους τουλάχιστον τομείς του πλανήτη μας, της pax americana, που θεωρεί ότι ο κύριος εχθρός αυτή τη στιγμή, εναντίον της εμπέδωσης αυτής της τάξης, είναι τα διάφορα λεγόμενα εθνικιστικά κινήματα, τα οποία πρέπει να προκαλέσουν την ενιαία αντίδραση των μεγάλων και η αντίδραση αυτή να εκδηλωθεί υπό μοναδική δική τους ηγεσία. Πρέπει επομένως να θεωρήσουμε τον εθνικιστικό παράγοντα προβαλλόμενο ως τον κύριο αυτή τη στιγμή αντίπαλο της «νέας τάξης», κάνοντας την εξής διευκρίνιση. Βέβαια, ιστορικά, ο εθνικισμός θεωρήθηκε σε μια ορισμένη στιγμή προοδευτικός, αποκρυσταλλώνοντας το έθνος-κράτος στα πλαίσια του οποίου αναπτύχθηκε η πάλη της αστικής τάξης για την εξαφάνιση του προηγούμενου φεουδαρχικού καθεστώτος. Αργότερα η δυναμική των εθνών-κρατών ήρθε σε σύγκρουση με τη δυναμική την αναπτυσσόμενη από τις νέες παραγωγικές δυνάμεις και περάσαμε στη γνωστή ιμπεριαλιστική μορφή ανάπτυξης και με την ανάπτυξη αυτή σε ενδοκαπιταλιστικούς πολέμους. Στη λογική και δυναμική ενός παγκοσμιοποιούμενου καπιταλισμού σήμερα, που αναζητάει σαν μοναδική ηγεσία του εκείνη ενός και μόνου κέντρου, η τάση αυτή έχει σαν αποτέλεσμα να επιδιώκεται με μία προσπάθεια καταστροφής οποιουδήποτε συνόλου ήδη υπάρχει και με ένα κατακερματισμό των συνόλων αυτών, που αν αυτό συμβεί, θα έχει σαν αποτέλεσμα μια προσφυγή σε νέα ανασυγκρότηση εθνικών κρατών. Ενώ οι παραγωγικές δυνάμεις σπρώχνουν προς μια ενοποιημένη παγκόσμια αγορά, η πολιτική προσπάθεια του κέντρου που διεκδικεί την επικυριαρχία πάνω σε μια τέτοια οικονομία οδηγεί σ' ένα κατακερματισμένο πολιτικά κόσμο, του οποίου οι αντιδράσεις στη νέα τάξη εκδηλώνονται σε μια πρώτη φάση με τη μορφή πράγματι εθνικιστικών κινημάτων και τα οποία κινήματα αυτά μας αναγκάζουν να προβούμε σε μια επανεξέταση του λεγόμενου εθνικού προβλήματος.


Η βασική αντινομία, που χαρακτηρίζει αυτή τη στιγμή τη νέα τάξη, είναι η προσπάθεια προς ένα ενιαίο οικονομικά κόσμο, όμως πολιτικά κατακερματισμένο, ώστε τα μικρά του τμήματα να ελέγχονται ευκολότερα και που οδηγούν βέβαια από την άλλη μεριά, στο βαθμό που τα μέρη αυτά θέλουν να αντισταθούν, στην έξαρση του εθνικιστικού φαινομένου. Φαινόμενο το οποίο η νέα τάξη θεωρεί, αυτή τη στιγμή, σαν το κυριότερο εμπόδιο για την ομαλή λειτουργία της αναγκαίας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Από την άποψη αυτή, η αναβίωση των εθνικισμών δεν μπορεί να θεωρείται σαν αρνητική, απλώς, εκδήλωση, που εναντιώνεται στην παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, αλλά και σαν αναπόφευκτη εκδήλωση αντίστασης όλων εκείνων, οι οποίοι αισθάνονται ότι είναι υποχρεωμένοι ή να αγωνιστούν για να διατηρήσουν μια δική τους εθνική ταυτότητα ή να υποταχθούν απολύτως στη νέα τάξη πραγμάτων. Από την άποψη της αποτελεσματικότητας των αντιδράσεων στην εδραίωση τέτοιου κέντρου, θα 'πρεπε επομένως, εκ μέρους της επαναστατικής Αριστεράς, καταρχήν να υπάρχει μια αντίδραση σε κάθε περίπτωση που η νέα τάξη προσπαθεί να κατακερματίσει ένα ήδη συγκροτημένο σύνολο και να τασσόμαστε κατά της προσπάθειας αυτής. Και εάν αυτό συμβεί, όταν βρισκόμαστε μπροστά στην ανασυγκρότηση νέων εθνικών κρατών, που αναζητούν σαν προστασία τους απέναντι στον πολιτικό έλεγχο της νέας τάξης, μια δική τους εθνική ταυτότητα, αυτό να μην μας οδηγεί σε μια αρνητική καταδίκη των προσπαθειών αυτών.

Παραδείγματος χάρη, είναι εντελώς βέβαιο ότι αυτή τη στιγμή γίνεται μια προσπάθεια να κατακερματιστούν όλα τα σύνολα που ακόμα υπάρχουν, όπως αυτό της Κίνας, όπως το σύνολο της Γιουγκοσλαβίας. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, δεν μπορεί να είναι για μας εντελώς αρνητικό ή εντελώς χωρίς σημασία, αν η πράξη μας τείνει προς την επίτευξη ενός τέτοιου αποτελέσματος ή όχι. Γενικά μια ορισμένη τάση της επαναστατικής Αριστεράς σήμερα στην Ευρώπη και αλλού, ξεκινώντας από μία εκτίμηση ενός δικαιώματος που ήταν σωστό σε μια άλλη εποχή, το ξαναθέτει χωρίς μεγαλύτερη περίσκεψη του αποτελέσματός του, δρα προς την εδραίωση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών. Και επομένως, δρώντας προς αυτή την κατεύθυνση, χωρίς να εξετάζει βαθύτερα ποιοι κινούν προς αυτό, ποιες κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις, συγκεκριμένες, ωθούν προς αυτό το πράγμα και μέσα στα γενικότερα πλαίσια ποιας κατάστασης πάει να επικρατήσει αυτό το δικαίωμα, σχεδόν άκριτα, μηχανικά, θεωρούν ότι το επαναστατικό καθήκον είναι η χωρίς όρους υπεράσπιση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών.


Η γιουγκοσλαβική κρίση


Αλλά αν το θεωρήσουμε αυτό στην περίπτωση της γιουγκοσλαβικής κρίσης, θα δούμε το εξής πράγμα:


Υπέρ της αποσύνθεσης του συνόλου της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο ήταν καταρχήν νεοκαπιταλιστικές δυνάμεις, οι οποίες παρουσιάστηκαν ιδίως σε ορισμένες Δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας, όπως τη Σλοβενία και την Κροατία, και οι οποίες χρησιμοποιώντας το δημοκρατικό αυτό αίτημα, αλλά για εντελώς νεοκαπιταλιστικούς σκοπούς, ώθησαν προς μία διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η οποία Γιουγκοσλαβία δεν ήταν για μας βέβαια ένα ιδανικό παράδειγμα σοσιαλιστικής ομοσπονδίας, αλλά μέσα στο οποίο υπήρχαν ορισμένες κατακτήσεις και οι κατακτήσεις αυτές είχαν κάποια ορισμένη σημασία και δεν μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει άκριτα το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών για να φτάσει στο αποτέλεσμα που φτάσαμε. Από την άλλη μεριά, όταν αυτές οι συγκεκριμένες κοινωνικοπολιτικές τάσεις μέσα στη Σλοβενία και την Κροατία,νεοκαπιταλιστικού χαρακτήρα, άρχισαν να εκδηλώνονται, είδαμε αμέσως επίσης να τις υπερασπίζουν, να τις ωθούν, να τις επανδρώνουν, να τις σπρώχνουν προς το αποτέλεσμα αυτό, οι καθαρά ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, καταρχήν της Ευρώπης και ιδιαίτερα στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας η Γερμανία. Επομένως, αντί να ξεκινάμε στην ανάλυση της γιουγκοσλαβικής κρίσης, αναφερόμενοι στους πρωτόγονους εθνικιστικούς ανταγωνισμούς των διαφόρων εθνών της Γιουγκοσλαβίας και να αποδίδουμε σε αυτούς και μόνο ή κυρίως, τα αίτια για το τι επακολούθησε, θα έπρεπε να ξεκινάμε πριν απ' όλα από μια βαθύτερη ανάλυση του παιχνιδιού του ιμπεριαλισμού σε αυτή την περιοχή. Χωρίς να σταθώ σε πολλές λεπτομέρειες, μου κάνει εντύπωση όταν και εδώ στην Ελλάδα εκδηλώθηκε και εκδηλώνεται στις τάξεις μιας ορισμένης Αριστεράς τέτοιος αντισερβισμός, εντελώς μονόπλευρα, να μην παίρνουμε υπόψη ότι σε αυτή τη γιουγκοσλαβική γραφειοκρατική κατάσταση που επεκράτησε σιγά σιγά μετά την επανάσταση, το μέρος το καθαρά σερβικό της γραφειοκρατίας ήταν εκείνο που είχε μία τάση να υπερασπίζει τον ομοσπονδιακό χαρακτήρα της Γιουγκοσλαβίας και αντιδρούσε έντονα στην απόσχιση των διαφόρων Δημοκρατιών της, η οποία απόσχιση δεν είχε ιδεώδη μιας ανώτερης σοσιαλιστικής τάξης, αλλά είχε βαθύτερα ένα νεοκαπιταλιστικό εσωτερικό χαρακτήρα, υποβοηθούμενο από την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού. Και επομένως, η όλη τοποθέτηση απέναντι σ' αυτό το ζήτημα δεν μπορούσε να 'ναι απλώς μία άκριτη και μόνο υπεράσπιση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης των λαών, χωρίς να παίρνεται υπόψη, όπως πρέπει να γίνεται για κάθε συγκεκριμένη εφαρμογή του μαρξισμού, μέσα σε ποιες ιστορικές συνθήκες γίνεται αυτό το πράγμα και σε τι καταλήγει. Καταλήγει σε μια πραγματική απελευθέρωση μιας καταπιεζόμενης Δημοκρατίας από μία καταπιεστική γραφειοκρατία ή καταλήγει προς τη μεταβίβαση του ζυγού, για τη συγκεκριμένη Δημοκρατία, σε ένα ξενικό, πολύ σοβαρότερο και πολύ πιο καταπιεστικό ζυγό; Υπήρχε λόγος να σπρώχνει κανείς προς μία ενσωμάτωση ορισμένων Δημοκρατιών της Γιουγκοσλαβίας στην Ενωμένη Καπιταλιστική Ευρώπη, στην οποία προέχει η δύναμη της Γερμανίας; Ή έπρεπε να εξαντληθούν όλα τα μέσα για μια μεγαλύτερη δημοκρατικοποίηση του ενιαίου συνόλου της υπάρχουσας Γιουγκοσλαβίας; Και εκεί να συμμαχήσει κανείς κριτικά και συγκυριακά με τις δυνάμεις εκείνες, οι οποίες δεν έσπρωχναν προς αυτή τη διάλυση, αλλά οι οποίες είχαν μάλλον σκοπό να διατηρηθεί αυτή η Ομοσπονδία. Αυτή η προσέγγιση του ζητήματος, χωρίς να τεθεί μέσα στις γενικότερες τάσεις του ιμπεριαλιστικού περιβάλλοντος της Γιουγκοσλαβίας, ήταν μία ανάλυση που δεν μπορούσε παρά να οδηγήσει σε εσφαλμένα συμπεράσματα. Και από τη στιγμή που αυτό απέτυχε, ύστερα από επίμονες προσπάθειες της γιουγκοσλαβικής κεντρικής διεύθυνσης -στα χέρια, πράγματι, της Σερβίας- να μην συμβεί, φθάσαμε βέβαια στις ενδοεθνικές συρράξεις και πολέμους, όπου εκείνο που προείχε για τον καθένα πια ήταν η ανασυγκρότηση μιας δικής του καινούριας εθνικής ταυτότητας. Δεν μπορεί να καταλογίσει κανείς στους Σέρβους ότι η προσπάθειά τους αυτή δεν είχε κάποια δικαιολογία.

(...) Η μονομερής καμπάνια και η εντελώς μεροληπτική υπεράσπιση, τόσο των πράξεων, όσο και των βλέψεων και των Κροατών και των μουσουλμάνων. Από την άποψη την επαναστατική, θα θεωρούσαμε απαραίτητο η λεγόμενη Ενωμένη Ευρώπη, η οποία τόσο μεγάλο ρόλο έπαιξε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, από τη στιγμή που είδε πού κατέληγε αυτή η διάλυση, σε τι τρομερή ενδοεθνική σύρραξη κατέληξε, αντί να στέλνει από τη μια μεριά μονόπλευρη φιλανθρωπική βοήθεια και από την άλλη, ιδίως στρατιωτικά, διαρκώς να πιέζει τους Σέρβους να υποχωρήσουν, θα έπρεπε να προσπαθήσει τουλάχιστον, αν είχε επίγνωση των δυνατοτήτων της, έξω από ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και σκοπούς, σχετικά με την αναμόρφωση της Γιουγκοσλαβίας και των Βαλκανίων, να κάνει προτάσεις οικονομικής βοήθειας, δεσμού με την ενοποιούμενη Ευρώπη, μια σειρά από ενέργειες εντελώς άλλου χαρακτήρα, οι οποίες ίσως θα είχαν αποτέλεσμα πολύ πιο ευνοϊκό απ' ό,τι είχε το αποτέλεσμα μιας μονόπλευρης καμπάνιας εναντίον των Σέρβων, η οποία σε μια ορισμένη στιγμή πήρε τη μορφή καθαρά στρατιωτικής απειλής. Επομένως, από την άποψη αυτή, πρέπει να πει κανείς ότι η αντίσταση των Σέρβων -που δεν είναι μόνο αντίσταση εθνικιστικού χαρακτήρα, αλλά και αντίσταση στην επιβολή της νέας τάξης πραγμάτων, και ως τέτοια οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις την αντιμετωπίζουν σήμερα στην Ευρώπη- δεν μπορεί να είναι τελείως καταδικάσιμη, χωρίς κατανόηση, γιατί οι Σέρβοι αντιστέκονται στην Ευρώπη, στη νέα τάξη πραγμάτων. Πρέπει να έχουν μια εντελώς διαφορετική κατανόηση. Χωρίς να έχουμε υποστηρίξει ότι ήταν αναγκαίο να συμβούν όλα αυτά που συνέβησαν και χωρίς να παίρνουμε μονόπλευρα μία θέση απλώς υπέρ των Σέρβων, δεν θα μπορούσαμε σε καμία στιγμή να θεωρήσουμε ότι η μονόπλευρη και μόνο καταδίκη των Σέρβων και η επέμβαση της Ευρώπης δια στρατιωτικής βίας μπορούσε να είναι ένα οπωσδήποτε θετικό ή ανεκτό αποτέλεσμα. Πρέπει να πω ότι τα πράγματα έφθασαν σ' ένα σημείο που πράγματι μεγάλη μερίδα της λεγομένης Αριστεράς στην Ευρώπη ήταν έτοιμη, και είναι ακόμα έτοιμη, να θεωρήσει ότι για να σταματήσουν οι θηριωδίες οι διαπραττόμενες δήθεν μονάχα από τους Σέρβους, να επέμβει στρατιωτικά το ΝΑΤΟ.


(...)Εδώ δεν πρόκειται για πόλεμο που ξέσπασε ανάμεσα σε Κροάτες, Βόσνιους και Σέρβους, αλλά πρόκειται για μία αναδόμηση των Βαλκανίων σε νέες σφαίρες επιρροής, όπου ο κυριαρχικός λόγος ανήκει στις μεγάλες δυνάμεις. Στη Γερμανία από τη μια μεριά και στις ΗΠΑ από την άλλη, με επικουρική δύναμη των μεν και των δε, αλλά κυρίως των ΗΠΑ, την Άγκυρα -όχι την Τουρκία- αλλά το στρατιωτικοπολιτικό καθεστώς της Άγκυρας. Δεν είμαστε ούτε εναντίον των Βοσνίων ως μουσουλμάνων, ούτε των Κροατών ως Κροατών, ούτε των Τούρκων ως Τούρκων. Είμαστε εναντίον των πολιτικών κατεστημένων στους διάφορους αυτούς χώρους που κυρίως υπόκεινται αυτή τη στιγμή στην κυριαρχική πίεση μεγάλων, ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Και αν αυτό δεν το καταλαβαίνουμε, θα πελαγώνουμε και θα είμαστε σε κατάσταση τέλειας απροετοιμασίας, σχετικά με τα γεγονότα που πρόκειται να συμβούν και στο δικό μας χώρο.


Η απειλή εναντίον της Ελλάδας


Νομίζω ότι πράγματι είναι σωστό ότι η Ελλάδα σήμερα απειλείται. Ότι υπάρχει ένας κίνδυνος. Ότι υπάρχει ένα σχέδιο αναδόμησης των Βαλκανίων, στο οποίο κυριαρχικό ρόλο θα παίξει η Γερμανία, οι ΗΠΑ και η Τουρκία, χρησιμοποιώντας τις μουσουλμανικές μειονότητες από τη Βουλγαρία, τη Θράκη, τα Σκόπια, το Κοσσυφοπέδιο, την Αλβανία, τη Βοσνία. Όπου η Ελλάδα βρίσκεται ουσιαστικά απομονωμένη και δεν έχει ως σύμμαχο -από άποψη γεωπολιτική- παρά τους Σέρβους. Οι οποίοι Σέρβοι σε μια ορισμένη στιγμή είναι δυνατόν και αυτοί να υποταχθούν στην pax americana. Αντιστέκονται για την ώρα και η αντίστασή τους είναι θετική και εκμεταλλεύσιμη και από τη μεριά τη δική μας, αλλά όμως δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι και η Σερβία και η Ελλάδα τελικά με υποχωρήσεις δεν θα ενταχθούν σε μια pax americana κυριαρχούσα σ' ολόκληρα τα Βαλκάνια. Πρέπει αυτό να το έχουμε υπόψη μας και απέναντι σ' αυτό το πράγμα να υπάρχει μία αντίσταση. Η μορφή αυτής της αντίστασης δεν μπορεί να πάρει δυστυχώς το χαρακτήρα άμεσης κοινωνικής επανάστασης, στηριζόμενης στις εργατικές μάζες της Ελλάδας, οι οποίες θα ανατρέψουν αυτή την κατάσταση. Παίρνει, για την ώρα, το χαρακτήρα ενός εθνισμού. Αφύπνισης του εθνισμού.


Προσωπικά θεωρώ ότι είναι αναγκαία οι Έλληνες να αποκτήσουν μια συνείδηση του εθνισμού τους και να είναι έτοιμοι, όταν πρόκειται να γίνει μία περαιτέρω συρρίκνωση του λεγομένου εθνικού τους κορμού, να αντισταθούν. Να μην επαναλάβουν το έγκλημα, την αδυναμία, την προδοσία, τη δειλία που έδειξαν στο ζήτημα της Κύπρου. Δεν είμαι υπέρ μιας επανάληψης της Κύπρου και στην Ελλάδα. Δεν θεωρώ ότι είναι τίποτα το διεθνιστικό μία αδιαφορία πλήρης αν γίνει ή δεν γίνει και στην Ελλάδα κάτι παρόμοιο που έγινε στην Κύπρο. Μα με ποιο θάρρος μπορείς να λες ότι είσαι υπέρ των Κούρδων ή των Παλαιστινίων που ζητάνε μια πατρίδα κι όταν γίνει σ' ένα τμήμα δικό σου εισβολή, κατοχή, αλλαγή πληθυσμών και δημιουργείται δικό σου παλαιστινιακό ζήτημα, ποια στάση κρατάς απέναντι στην Κύπρο; Και ξεκινώντας απ' αυτά, ποια στάση πρόκειται να κρατήσεις αν συμβεί κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα; Είναι σωστό ότι ο εθνισμός που είναι απαραίτητος, δεν είναι σε καμία αντίθεση με το διεθνισμό. Ο κάθε διεθνιστής έχει και μια ιδιαίτερη πατρίδα και είναι φυσικό την πατρίδα αυτή να την αγαπάει όχι περισσότερο από τις άλλες, αλλά τουλάχιστον το ίδιο.

Είναι φυσικό επίσης να αισθάνεται ότι δεν μπορεί να έχει δράση επαναστατική, αν δεν δείχνει απέναντι στο λαό του μια συμπαράσταση. Σε ποιον κάτοικο της χώρας σου μπορείς να μιλήσεις και να πεις ότι σου είναι αδιάφορη η ιστορία της Κύπρου ή η επανάληψη της ιστορίας της Κύπρου αύριο και να νομίζεις ότι με τέτοια στάση μπορεί να εχεις οποιοδήποτε δεσμό με το λαό σου για άλλες επιτεύξεις; Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρα της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι.

Είναι εντελώς σωστό να λέμε αυτό: δεν διεκδικούμε απολύτως τίποτα. Πράγματι δεν διεκδικούμε. Και οποιοσδήποτε πόλεμος επιθετικός και για πλιάτσικο είναι καταδικαστέος από εμάς. Οποιοδήποτε «γιουρούσι» που ορισμένοι σκέπτονται ακόμη στην Αλβανία για να ξαναπάρουμε τη Βόρεια Ήπειρο είναι λανθασμένο. Οποιοδήποτε γιουρούσι και πλιάτσικο, οποιοσδήποτε επιθετικός πόλεμος δεν είναι μόνο καταδικάσιμος, γιατί αλλάζει το χαρακτήρα της αντίστασης του λαού, αλλά είναι και εσφαλμένος μέσα στις τωρινές συνθήκες, θα καταλήξει σε μία γενικότερη σύρραξη από την οποία η Ελλάδα δεν πρόκειται να κερδίσει απολύτως τίποτα. Αλλά, ενώ είναι τελείως σωστό να λέμε ότι δεν διεκδικούμε απολύτως τίποτα, να προσθέτουμε επίσης -διότι αυτό είναι ζήτημα που πρέπει να το εξετάσουμε σοβαρά- ότι είμαστε υπέρ της πληρότητας των δικαιωμάτων οποιασδήποτε εθνικής μειονότητας υπάρχει στην Ελλάδα και πρέπει να δούμε πού υπάρχουν συγκεκριμένα ζητήματα και εκεί που γίνονται αδικίες να επανορθωθούν έγκαιρα. Όχι όπως κάναμε με την τουρκική μειονότητα εν μέρει στην Κύπρο. Λέγοντας αυτά, λέμε επίσης ότι όσο είμαστε εναντίον οποιουδήποτε επιθετικού πολέμου, όπως είμαστε βέβαια υπέρ της υπεράσπισης μειονοτήτων δικών μας στο εξωτερικό, έτσι δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραχωρήσομε πια τίποτα από το συγκεκριμένο εθνικό κορμό που έχουμε.
Κι όταν λέμε τίποτα αυτό το πράγμα πρέπει να είναι μια εντελώς διαφορετική, ιδεολογική και πρακτική προετοιμασία κυρίως της νεολαίας μας, η οποία εν μέρει έχει προσβληθεί από το μικρόβιο του ευρωπαϊσμού και της πολιτιστικής αμερικανοποίησης.

Ομιλία: Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο)
Περιοδικό Convoy, τεύχος 18, Ιούνιος 1995

Το κείμενο αποτελεί μέρος της εισήγησης του Μιχάλη Ράπτη σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 1994 από τα περιοδικά Convoy, Mατσακόνι και τον όμιλο «Πρωταγόρας», στο Πολυτεχνείο.
Απο το Ρεσαλτο.

Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της επιχειρηματικής δραστηριότητας [μέρος 2ο]

Ευχαριστώ δημοσίως τον φίλο και συν-συντάκτη του ιστολογίου μας Cacofonix για την πολύ ουσιαστική και σημαντική δημοσίευση για ένα θέμα το οποίο πρέπει να απασχολεί κάθε σκεπτόμενο και λογικό πολίτη της Ελλάδος.
Επιθυμώ να επισημάνω εδώ περαιτέρω το πως ψεύδεται ο κ. Ψαριανός. Αναλυτικότερα, διαβάζουμε πως

http://www.syriza.gr/news/dikseis-se-baros-emporon-proionton-meris-kannabis/
"Από το 1998 έχουν ξεκινήσει στη χώρα μας διώξεις κατά της εμπορίας προϊόντων (ενδυμάτων, καλλυντικών, τροφίμων κ.α) που κατασκευάζονται από ήμερη (κλωστική) κάνναβη (Cannabis sativa). Φυτό που πέρα από το επίμαχο συνθετικό – «κάνναβη» - δεν έχει άλλο κοινό με τη γνωστή μας ινδική κάνναβη (Cannabis indika) από την οποία σίγουρα δεν παράγονται είδη ρουχισμού."

Προσθέτει παρακάτω

"...η στάση των ελληνικών Αρχών πέρα από το ότι είναι ακατανόητη συνιστά και παραβίαση του κοινοτικού δικαίου αφού εμποδίζει την ελεύθερη κυκλοφορία προϊόντων που παράγονται και κινούνται νόμιμα στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση."

Εάν διαβάσετε όλη την επερώτηση, θα διαπιστώσετε πως ενώ μιλά για παραβίαση κανονισμών και κοινοτικής νομοθεσίας, "ξεγλιστρά" γύρω από το ουσιώδες: Ποιες είναι οι επιπτώσεις της ήμερης κάνναβης στον ανθρώπινο οργανισμό και πως μπορεί η ήμερη κάνναβη να χρησημοποιεί;

Την απάντηση μας την δίνει το πανεπιστήμιο Purdue:
[http://www.hort.purdue.edu/newcrop/duke_energy/Cannabis_sativa.html]

"Uses: A multiple-use plant, furnishing fiber, oil, medicine, and narcotics. Fibers are best produced from male plants. In the temperate zone, oil is produced from females which have been left to stand after the fiber-producing males have been harvested. Leaves are added to soups in southeast Asia. Varnish is made from the pressed seeds. Three types of narcotics are produced: hashish (bhang), the dried leaves and flowers of male and female shoots; ganja, dried unfertilized inflorescences of special female plants; and charas, the crude resin, which is probably the strongest. Modern medicine uses cannabis in glaucoma and alleviating the pains of cancer and chemotherapy. More resin is produced in tropical than in temperate climates. Lewis lung adenocarcinonoma growth has been retarded by oral administration of delta-9-tetrahydrocannabinol, delta-8-tetrahydrocannabinol and cannabinol, but not by cannabidiol. (J.N.C.I. 55: 597-602. 1975). The delta-9 also inhibits the replication of Herpes simplex virus."

Πηγή: James A. Duke. 1983. Handbook of Energy Crops. unpublished.

Μετά αυτών, έχω να κάνω στον κ.Ψαριανό τρεις ερωτήσεις

1) Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το Μαρξισμό;

2) Θέλει να αρχίσουμε ένα διάλογο με θέμα το πόσες φορές ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του εκφράζουν θέσεις οι οποίες είναι αντίθετες με κάθε έννοια κοινοτικού και διεθνούς δικαίου;

3) Μήπως πρόκειται στο μέλλον να κινηθεί με επερώτηση του στη βουλή και για την νομιμοποίηση του κουτόχορτου, με το οποίο προφανώς επιθυμεί να μας ταίσει ο κ.Ψαριανός;

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008

Τα μαντρόσκυλα της καθεστωτικής πολιτικής και ηθικής

Οι γενίτσαροι της καθεστωτικής προπαγάνδας συνωστίζονται ωρυόμενοι υπέρ της «πολιτικής κατοχύρωσης», συνακόλουθα της νομικής και ηθικής, του γάμου των ομοφυλόφιλων. Είδα, λοιπόν κάποιους εγκάθετους, δημοσιοκάφρους, φυράματος Βαρεμένου και Βέλιου, να παραδίδουν μαθήματα προοδευτικότητας και του δικαιώματος να ζήσουν τα άτομα όπως θέλουν!!! Μόνο που ξέχασαν να μας πουν αυτοί οι προοδευτικάριοι πωλητές της καθεστωτικής αθλιότητας ΠΟΙΟΙ το αποφασίζουν αυτό: Το κράτος ή ο λαός και τα λαϊκά κινήματα; Ξέχασαν αυτοί που το παίζουν αριστεροί και προοδευτικοί να μας πουν ΠΟΤΕ το κράτος παίρνει μέτρα για το καλό της κοινωνίας και των ανθρώπων.
Ιδιαίτερα δεν μας είπαν τι είναι το σημερινό κράτος. Είναι κράτος, που έστω και στο ελάχιστο αντανακλά τα συμφέροντα της κοινωνίας και του λαού ή είναι ένα κράτος-προτεκτοράτο στα χέρια των υπερεθνικών εξουσιών που επιδιώκουν να αλώσουν τους συνεκτικούς ιστούς και τις συλλογικότητες της κοινωνίας και να την μετατρέψουν σε μια ζούγκλα ατομικής αγέλης: «Να ζουν τα άτομα όπως θέλουν» και όχι όπως προτάσσει το συλλογικό «είναι», δηλαδή το λαϊκό, κινηματικό, αγωνιστικό «είναι». Είναι να γελά κανείς να βλέπει πρώην αριστερούς να ωρύονται για αποφάσεις αυτού του κράτους που δυναμιτίζουν την κοινωνική και ηθική υπόσταση της συλλογικής συνείδησης.
Είναι να γελά κανείς να βλέπει αυτά τα ξεπουλημένα, «αριστερά» καθεστωτικά σκύβαλα να κηρύσσουν από τους «άμβωνες» του σκότους (ΜΜΕ) τις καθεστωτικές ρυθμίσεις του κράτους του κεφαλαίου, ρυθμίσεις οι οποίες νομιμοποιούν τις κοινωνικές, ηθικές και ψυχολογικές διαστροφές της καπιταλιστικής σήψης και αθλιότητας. Δεν μας είπαν όλοι αυτοί οι λακέδες ποιο αγωνιστικό λαϊκό κίνημα και ποια επαναστατική, απελευθερωτική κοσμοθεωρία έχει θέσει τέτοια ζητήματα; Ποτέ δεν ετέθησαν από τα μαζικά επαναστατικά κινήματα και τους θεωρητικούς τους τέτοια ζητήματα. Ποτέ η κοινωνία, μέσα από τα κινήματά της και τις οργανώσεις της, έθεσε τέτοια ζητήματα. Το αστικό κράτος στη σημερινή εποχή της παρακμής του τα θέτει, με ιδεολογικά του δεκανίκια κάποιους ξεπουλημένους «αριστερούς» και «προοδευτικούς». Η Νέα Τάξη τα προωθεί και τα υπαλληλάκια της εξουσίας της, οι νέοι γενίτσαροι, μοχθούν θορυβωδώς να τα περάσουν σαν «προοδευτικά» μέτρα, σαν «εξέλιξη»!!!
Τη σήψη και τη διάβρωση τη λανσάρουν σαν «πρόοδο»!!!

ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΤΟΥ ΡΕΣΑΛΤΟ

Τα αδιέξοδα της «κεντροαριστερής» αναπαλαίωσης

Έχουμε γράψει και υπογραμμίσει ιδιαιτέρως, ότι το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η «ανανέωση», δηλαδή η αναπαλαίωση της «κεντροαριστεράς» είναι τούτο: Ένα τέτοιο εγχείρημα περνάει μέσα από μια λυσσώδη πάλη στο ποιος θα ηγεμονεύσει το χώρο, στο ποιος θα αποτελέσει την ηγετική δύναμη ανασύνθεσης του χώρου.
ΟΙ «νταβατζήδες» είχαν διαβλέψει πολιτικά ορθά. Επιχείρησαν, μετά την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ, εξʼ εφόδου, να επιβάλουν τον Βενιζέλο. Πράγματι αν γινόταν αυτό τα δεδομένα θα άλλαζαν. Θα εμφανιζόταν μια νέα πνοή και θα φούσκωνε η «υστερία» της «ανανέωσης» του ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ που τώρα κορδώνεται σαν κόκορας ( η αλαζονεία του μικρομεγαλισμού), θα φάνταζε σαν μαδημένο κοτόπουλο.
Ωστόσο, οι «νταβατζήδες» ενώ είχαν υπολογίσει πολιτικά ορθά, υποτίμησαν τραγικά τη στάση του Γ.Π. Πίστευαν στον εύκολο παραμερισμό του. Είχαν δηλαδή υποτιμήσει το γεγονός ότι για το Γ.Π. το γάντζωμα στην ηγεσία ήταν ο μόνος δρόμος της πολιτικής του επιβίωσης και ύπαρξης.
Αφού, λοιπόν, απέτυχε η «έφοδος» ήταν αναπόφευκτη η ήττα των «νταβατζήδων». Ο μόνος δρόμος που απέμενε ήταν η ρήξη και νέο κόμμα. Αυτό θα προκαλούσε έναν τέτοιο ενδοπασοκικό εμφύλιο που θα τίναζε τα πάντα στον αέρα: Θα καθυστερούσε πολύ τις «διαδικασίες» αναπαλαίωσης της «κεντροαριστεράς», δηλαδή δεν θα υπήρχε ούτε μεσοπρόθεσμα εναλλακτική κυβερνητική λύση.
Έτσι ο Βενιζέλος κάθισε στα αυγά του και μπήκε σε εφαρμογή το σενάριο «φουσκώματος» του ΣΥΡΙΖΑ. Ο μικρομεγαλισμός της «αριστερής» τσόντας τινάχτηκε στα ύψη. Είναι και αυτό ένα πολιτικό παιχνίδι των «νταβατζήδων» για να εκβιάσουν λύσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι όταν πας να διορθώσεις ένα λάθος με ένα άλλο λάθος τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα. Φυσικά, μια αδιέξοδη πολιτική (τέτοια είναι η ανασύσταση και η αναπαλαίωση της πασοκικής, «εκσυγχρονιστικής» απάτης) οδηγείται από λάθος σε λάθος.
Τώρα το σκηνικό για την αναπαλαίωση της «κεντροαριστερής» απάτης είναι ακόμα πιο θολό. Οι αντιφάσεις πιο μεγάλες. Το φούσκωμα της μικρομέγαλης τσόντας εντείνει τους ανταγωνισμούς μεταξύ του «κορμού» (ΠΑΣΟΚ) και του ιπποκόμου(ΣΥΡΙΖΑ). Τώρα θα υπάρξει και θα εντείνεται διαρκώς η λυσσαλέα πάλη μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος θα ηγεμονεύσει του «ανανεωτικού» εγχειρήματος. Ο εμφύλιος σπαραγμός θα ενταθεί γύρω από το ποιος θα αποτελέσει τον «πόλο» της ανασύνθεσης του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου. Μια ένταση με απρόβλεπτες διαστάσεις…
Η «αλληλοσφαγή» αυτή δεν δίνει εναλλακτική κυβερνητική λύση και δεν θίγει τη Ν.Δ. Αντίθετα την ευνοεί.
ΠΛΗΡΕΣ, δηλαδή πολιτικό αδιέξοδο!!!
Για το ΚΚΕ παρουσιάζεται νέα μεγάλη ιστορική ευκαιρία. Δυστυχώς η πολιτική της ηγεσίας στα κεντρικά και φλέγοντα ζητήματα της εποχής μας δεν διαφέρει, εκτός από τη ξύλινη ταξική φρασεολογία, από αυτή του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ: Εθνικά ζητήματα, μεταναστευτικό κ.λπ. Δεν μπορεί έτσι το ΚΚΕ, να γίνει ελκυστικό. Μοιραία θα ενσωματωθεί στο διαπραγματευτικό εκλογικό παιχνίδι. Δηλαδή θα συνασπισμοποιείται ολοταχώς…

ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΤΟΥ ΡΕΣΑΛΤΟ

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της επιχειρηματικής δραστηριότητας

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Όχι όλης βέβαια, απλά αυτής που αφορά την ινδική κάνναβη! Ο κ Ψαριανός φανερά ενοχλημένος από την αδυσώπητο και λυσσαλέο γραφειοκρατισμό του ελληνικού κράτους, κάνει επερώτηση στη βουλή για την απελευθέρωση των εμπορικών δραστηριοτήτων των προϊόντων ήμερης κάνναβης.


Βέβαια ο κ Ψαριανός είναι σίγουρος ότι αν άφηνε την εμπορία τέτοιων προϊόντων στα χέρια του κρατικού μηχανισμού, όπως έχουμε αφήσει την υγεία και την παιδεία, οι φίλοι του θα είχαν πάθει στερητικό από την κακή και λίγη ποιότητα του προϊόντος.


Για την ιστορία παραθέτω και την επερώτηση αυτούσια:

Διώξεις σε βάρος εμπόρων προϊόντων ήμερης κάνναβης

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ


Ερώτηση Προς τους κκ. Υπουργό Ανάπτυξης Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Από το 1998 έχουν ξεκινήσει στη χώρα μας διώξεις κατά της εμπορίας προϊόντων (ενδυμάτων, καλλυντικών, τροφίμων κ.α) που κατασκευάζονται από ήμερη (κλωστική) κάνναβη (Cannabis sativa). Φυτό που πέρα από το επίμαχο συνθετικό – «κάνναβη» - δεν έχει άλλο κοινό με τη γνωστή μας ινδική κάνναβη (Cannabis indika) από την οποία σίγουρα δεν παράγονται είδη ρουχισμού.

Η αδικαιολόγητη πλέον αυτή τακτική, που διαρκεί 9 χρόνια έχει ταλαιπωρήσει και συνεχίζει να ταλαιπωρεί πάνω από 15 επιχειρηματίες εξουθενώνοντάς τους οικονομικά και ψυχικά, δυσφημώντας το επαγγελματικό τους όνομα και αποδυναμώνοντάς τους στην περαιτέρω επαγγελματική τους δραστηριότητα. Οι εν λόγω πολίτες παραπέμπονται σε δίκες για το κακούργημα της κατοχής και εμπορίας ναρκωτικών ουσιών.

Αυτά όλα συμβαίνουν επειδή η Ελλάδα δεν έχει εναρμονιστεί ακόμα με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς οι οποίοι επιτρέπουν και μάλιστα ενισχύουν στρεμματικά την καλλιέργεια ήμερης (κλωστικής) κάνναβης και την πώληση προϊόντων που προέρχονται από αυτή με την προϋπόθεση ότι δεν περιέχουν την ψυχοδραστική ουσία (τετραϋδροκανναβινόλη THC) σε ποσότητα ανώτερη του 0,2%. Βάση για την ευρωπαϊκή νομοθεσία αποτέλεσε ο κανονισμός 1308/1970 περί κοινής οργανώσεως αγοράς στον τομέα του λίνου και της καννάβεως ο οποίος δεν καθόριζε ελάχιστη επιτρεπόμενη περιεκτικότητα τετραϋδροκανναβινόλης. Μεταγενέστεροι τροποποιητικοί κανονισμοί – με τελευταίο τον 953/2006 – καθόρισαν την παραπάνω (0,2%) περιεκτικότητα τετραϋδροκανναβινόλης.

Να σημειωθεί ότι η περιεκτικότητα της εν λόγω ουσίας είναι κατά κανόνα πολύ μικρότερη σε όλα τα προϊόντα που έχουν αποτελέσει αντικείμενο διώξεων και τα οποία ουδέποτε αναλύθηκαν λεπτομερώς από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Επιπλέον, η περιεκτικότητα της προαναφερόμενης ψυχοδραστικής ουσίας έχει σημασία κυρίως για τα βρώσιμα και πόσιμα προϊόντα.

Συνεπώς η στάση των ελληνικών Αρχών πέρα από το ότι είναι ακατανόητη συνιστά και παραβίαση του κοινοτικού δικαίου αφού εμποδίζει την ελεύθερη κυκλοφορία προϊόντων που παράγονται και κινούνται νόμιμα στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση.

Παράλληλα, αρκετός λόγος έχει γίνει και για τα πλεονεκτήματα που θα μπορούσε να έχει η χώρα μας από μία στροφή προς την καλλιέργεια της αθώας και ακίνδυνης ήμερης (κλωστικής) κάνναβης, η οποία θα μπορούσε να είναι εναλλακτική ή συμπληρωματική στην καλλιέργεια άλλων φυτών, τη στιγμή που στη Γαλλία και στη Γερμανία με στρεμματικές επιδοτήσεις έχουν καλλιεργηθεί χιλιάδες στρεμμάτων του εν λόγω φυτού.

Με αυτά τα δεδομένα, ερωτώνται οι αρμόδιοι υπουργοί:

Πότε πρόκειται να εφαρμοστεί ο κανονισμός της ΕΕ ο οποίος θα έπρεπε να δεσμεύει τη χώρα μας ήδη από την ένταξη της στην ΕΟΚ το 1981;
Πρόκειται να προβούν σε ενέργειες προκειμένου να σταματήσει αυτός ο παραλογισμός, οι διώξεις και η παραβίαση του δικαιώματος Ελλήνων πολιτών να εμπορεύονται προϊόντα καθ’ όλα νόμιμα;
Ενδέχεται να στηρίξουν και να προωθήσουν την αγροτική καλλιέργεια ήμερης (κλωστικής) κάνναβης σε περιοχές της Ελλάδας όπου θα μπορούσε αυτή να ευδοκιμήσει;
Η δικιά μου συμβουλή προς τον κ Ψαριανό είναι στις επόμενες εκλογές να θέσει υποψηφιότητα στην εκλογική περιφέρεια Ζωνιανών. Νομίζω ότι θα εκλεγεί πανηγυρικά...

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008

Ιδού από που ξεκινάει το Μακεδονικό ζήτημα...


Το Μακεδονικό ζήτημα, η αναγνώριση Μακεδονικής εθνότητας, η καταπίεσή της και η εξόντωσή της από τους Έλληνες και όλα όσα αναπαράγουν σήμερα οι ευρισκόμενοι στην γραμμή των Σκοπίων δεν είναι μεταπολεμικά γεννήματα του Τίτο. Ούτε της Δεξιάς. Φέρουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή του ΚΚΕ. Το Κομμουνιστικό Κόμμα το γέννησε, το θέριεψε -κατ' εντολήν του Σοβιέτου προφανώς- και σήμερα το αποκρύπτει. Κρίμα. Θα έπρεπε είτε να επιμείνει στη θέση του είτε σήμερα να εξηγήσει στον ελληνικό λαό πόσο λάθος είχε τότε που έγραφε ο Ριζοσπάστης (24 και 25 Νοεμβρίου 1932) ότι ο Μακεδονικός λαός είναι "ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΚΟΜΙΤΑΤΖΗΔΕΣ - ΠΩΣ ΕΞΕΛΛΗΝΙΖΟΝΤΑΙ ΒΙΑΙΑ ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΙ ΠΛΗΘΥΣΜΟΙ".
Διαβάστε με προσοχή τα γραφέντα ανθελληνικά εμέσματα υπό "Μακεδόνα" συντάκτη στον Ριζοσπάστη και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Τα δύο links που ακολουθούν, αν τα πατήσετε μπορείτε να κατεβάσετε σκαναρισμένες τις σελίδες του Ριζοσπάστη της 24ης και 25ης Νοεμβρίου του 1932 όπου υπήρχε σχετικό αφιέρωμα.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 24 11 1932
http://www.divshare.com/download/3990964-37a


ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 25 11 1932
http://www.divshare.com/download/3990973-ed8

ΥΓ: Ενδιαφέρουσα είναι και η απόδοση συμπούρμπουλων των μουσουλμάνων της Ξάνθης στους Τούρκους! Στο δημοσίευμα της 24ης Νοεμβρίου του 1932 (άνω δεξιά) γράφει ο πατριωτικότατος Ριζοσπάστης: "ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΔΕΡΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ - ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ". Άρα δεν φταίει και τόσο ο κ. Αμπντουλχαλίμ Ντεντέ. Επιχειρήματα του ΚΚΕ αναπαράγει ο άνθρωπος...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΑΔΙΑΒΡΟΧΟΙ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ...ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!!


Οι αγώνες του Γεωργίου Καστριώτου ήταν αγώνες Ορθοδόξου Χριστιανού ηγέτου εναντίον των Τούρκων για να κρατήσει την Επαρχία του ελεύθερη. Ήταν Ηπειρώτης Έλληνας, όπως αδιάψευστα διακηρύσσουν οι ακόλουθες Ιστορικές Πηγές, που αποτελούν μνημειώδη ντοκουμέντα :

Ο Marini Barletii, πρώτος του Βιογράφος από την Σκόδρα (αρχές 16ου μ.Χ. αι.), τον αποκαλεί «Ηπειρώτη πρίγκηπα» και «Ηγεμόνα των Ηπειρωτών», ενώ ολόκληρη η βιογραφία αναφέρεται μόνο σε Ηπειρώτες και καθόλου σε Αλβανούς.
Επίσης, ο ίδιος ο Σκεντέρμπεης απευθυνόμενος προς τον ηγεμόνα του Τάραντα Ιωάννη Αντώνιο και προδίδοντας έτσι την καταγωγή και τα αληθινά του αισθήματα, γράφει : «οι προπάτορες ημών ήσαν Ηπειρώτες , εκ των οποίων ηγέρθη εκείνος ο Πύρρος του οποίου την ορμήν μόλις οι Ρωμαίοι ηδυνήθησαν να αντικρούσουν».
Παρομοίως ως απόγονος των Ηπειρωτών και όχι των Ιλλυριών αναφέρει σε επιστολή του προς τον Ιταλό Ursini το 1460.
Ακόμη προς τον Βασιλιά Αλφόνσον, μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας γράφει: «Τω λαμπροτάτω και κραταιώ Βασιλεί Αλφόνσω, Μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας, Σκεντέρμπεης Πρίγκιψ των Ηπειρωτών χαίρειν τε και ευ πράττειν».
Ομιλώντας ενώπιον του Πάπα Παύλου Β' τονίζει: «Μετά την υποδούλωσιν της Ασίας και της Ελλάδος, μετά την σφαγήν των ηγεμονικών γόνων της Κων/πόλεως, της Τραπεζούντος… και την ερήμωσιν μεγίστου μέρους της Μακεδονίας και της Ηπείρου, απέναντι του αγρίου κατακτητού του αγωνιζομένου να συντρίψη τον σταυρόν, να ανυψώση επί του Καπιτωλίου την ημισέληνον και να πληρώση δούλων τον κόσμον όλον … μόνος εγώ ίσταμαι μετά των λειψάνων των στρατιωτών μου και μετά της μικράς μου επικρατείας…».
Υπήρξε κάτοχος της Ελληνικής Παιδείας και Γλώσσας, αφού από το μετερίζι του στέλνονταν έγγραφα γραμμένα στην Ελληνική γλώσσα.
Επιπλέον ο Τούρκος βιογράφος του Αλή Πασά, Αχμέτ Μουφίτ, γράφει για τον Καστριώτη: «το έτος 1443 δραπέτευσε από το οθωμανικό στρατόπεδο του Μοράβα ο Έλληνας ηγεμόνας Καστριώτης και πήγε στην έδρα των προγόνων του, την Κρόια».
Ιταλικές, Αγγλικές και Σουηδικές αναφορές θεωρούν τον Σκεντέρμπεη Έλληνα. Έτσι ο Ιταλός A. Salvi στην τραγωδία του (1718) τον αναφέρει ως Έλληνα (Greco). Ο Άγγλος C. Randall το 1810 τον αποκαλεί Έλληνα Ήρωα (Grecian Hero) και οι Σουηδοί Barrau αρχικά και Rudbeck αργότερα (1835) θεωρούν τον Γ. Καστριώτη Έλληνα.
Η Ιστορία του Γάλλου ιστορικού Παγανέλ (Paganel: Histoire de Scanderbey), που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1855 τον αναφέρει ξεκάθαρα ως Έλληνα.
Θέλετε και μια Αλβανική παραδοχή της Ελληνικής Ηπειρωτικής καταγωγής του Σκεντέρμπεη; Το αλβανικό γραμματόσημο του 1968, συμπληρώνοντας εκείνη την χρονιά 500 έτη από τον θάνατό του, παρουσιάζει το εξώφυλλο της προαναφερθείσης Ιστορίας του Barletii, που αναγράφεται σ’ αυτό καθαρά, ότι ήταν Ηπειρώτης Πρίγκιπας (Epirotarum Principis) και όχι Αλβανός η Ιλλυριός. Γράφει το εξώφυλλο : «HISTORIA DE VITA ET GESTIS SCANDERBEGI EPIROTARUM PRINCIPIS».
Επομένως, ορθώς ο Δανός Φραντς Ντε Ζεσσέν, στρατιωτικός ανταποκριτής της εφημερίδος «Le Temps» των Παρισίων, αμφιβάλλει για την αλβανική καταγωγή του Καστριώτου, τονίζοντας σε διάλεξή του : «Ζήτημα δε είναι, εάν και αυτός ο Σκεντέρμπεης δύναται να θεωρηθή Αλβανός, αφού ήτο υιός του Έλληνος μεγιστάνος Ιωάννου Καστριώτου και Σερβίδος πριγκιπίσσης». Τέλος

Η Ιστορία περίτρανα αποδεικνύει αβίαστα την Ελληνικότητα του Γεωργίου Ιωάννου Καστριώτου. Η όποια προσπάθεια πλαστογραφήσεως και φαλκιδεύσεως της Ιστορίας έρχεται ώρα που φανερώνεται και ξεσκεπάζεται . Διότι , «μεγάλη η αλήθεια και υπερισχύει » (Α' 'Εσδρας 4,41).

Τρίτη 11 Μαρτίου 2008

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΜΕ ΕΚΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, Η ΤΕΩΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΟΤΣΑΛΑΝ;


H γραμματέας του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, Αϊφέρ ΚαγιάΠριν από ακριβώς μια εβδομάδα, συνελήφθη εκ νέου στο Μόναχο η γραμματέας του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, Αϊφέρ Καγιά, γνωστή στους κύκλους των Κούρδων αυτονομιστών ως "Ροζερίν".
Η αγωνίστρια από το Κουρδιστάν, έζησε αρκετά χρόνια στη χώρα μας, μετά τη ντροπιαστική για όλους τους Έλληνες παράδοση από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του Κούρδου ηγέτη, στους δήμιούς του. Μετά μάλιστα τη δίκη της και την πανηγυρική αθώωσή της το 2003, με συγκατηγορούμενους τους Αντώνη Ναξάκη, Γιακάρ Τσενγκίζ, το πλήρωμα του αεροπλάνου που μετέφερε τον Κούρδο ηγέτη και τον αρχιφύλακα της ΕΥΠ, δεν την ενόχλησε κανείς.
Είχε προηγηθεί όμως σύλληψή της πριν 20 ημέρες στην Ιταλία, βάσει διεθνούς εντάλματος σύλληψης που έχει εκδώσει εις βάρος της η Τουρκία, μέσω της Ιντερπόλ. Εκεί κρατήθηκε επί δύο ημέρες και κατόπιν αφέθηκε ελεύθερη άνευ περιορισμών, καθώς οι ιταλικές αρχές ασφαλείας αντελήφθησαν την ουσία της υπόθεσης. Η σύλληψη της Ροζερίν στη Γερμανία έγινε βάσει του ίδιου εντάλματος. Παρά τις παρασκηνιακές πιέσεις της Τουρκίας που πολύ θα ήθελε να βάλει στο χέρι την αγωνίστρια από το Κουρδιστάν και την αντιτρομοκρατική υστερία της εποχής μας, όλα δείχνουν ότι η διαδικασία είναι μάλλον τυπικής μορφής.Σημειωτέον ότι στην προαναφερόμενη αγωνίστρια έχει χορηγηθεί από τη χώρα μας πολιτικό άσυλο, ενώ η ίδια απέχει εδώ και πολύ καιρό από κάθε πολιτική δραστηριότητα.Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, είχε συμμετάσχει ως συνεταίρος με άλλους ομοεθνείς της, σε μια επιχείρηση εστίασης.

«ΕΑΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΘΑ ΜΑΣ ΕΣΤΗΝΑΝ ΚΑΙ ΑΓΑΛΜΑ»


Αν κάποιος γράφει για Ελλάδα, βρίσκεται αντιμέτωπος με τον μισό ποινικό κώδικα. Εάν όμως είναι αναρχικός ή αριστεριστής και γράφει ενάντια σε Έθνος και πατρίδα, τότε απολαμβάνει πλήρους ασυλίαςΤην Πέμπτη που πέρασε, εκδικαζόταν στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων, η δίκη τεσσάρων νεαρών παιδιών, τα οποία συνελήφθησαν από τις αστυνομικές δυνάμεις, διότι έγραφαν συνθήματα υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας. Για την σύλληψή τους πραγματοποιήθηκε ολόκληρη αστυνομική επιχείρηση. Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που η εγκληματικότητα στην Αττική είναι ανεξέλεγκτη. Την ίδια στιγμή που η ελληνική αστυνομία παρακολουθεί απαθέστατα διάφορους "αντιεξουσιαστές" να γράφουν με σπρέι σε ιστορικά μνημεία, και δεν κάνει τίποτε.
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, η αντίδραση της αστυνομίας στο συγκεκριμένο περιστατικό δεν ήταν τυχαία. Υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες από τα "κεντρικά" της αστυνομίας, οποιαδήποτε "δράση" σχετικά με το "Μακεδονικό" να καταστέλλεται άμεσα. Αυτές οι πηγές επιβεβαιώνονται τόσο από το συγκεκριμένο περιστατικό, όσο και από την στάση των αστυνομικών δυνάμεων στις διάφορες ανοικτές εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν για το ζήτημα της Μακεδονίας, τις εβδομάδες που πέρασαν.
Ο Α. Τ. ήταν ένας από τους συλληφθέντες. Λόγω της σπουδαστικής του ιδιότητας, αναφέρουμε μόνο τα αρχικά του ονόματός του.

Σύμφωνα με όσα μάθαμε, για την σύλληψή σας, πέντε νεαρών εθνικιστών, πραγματοποιήθηκε εκτεταμένη επιχείρηση της Αστυνομίας, με πάνω από 15 αστυνομικούς;
Πράγματι μας έκανε εξαιρετικά αρνητική εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο αποφάσισε η Αστυνομία να μας συλλάβει. Ένα ολόκληρο αστυνομικό τμήμα βγήκε στον δρόμο με 2 αυτοκίνητα της ασφάλειας, 1 συμβατικό περιπολικό αλλά και μοτοσικλέτες κλείνοντάς μας τον δρόμο και συλλαμβάνοντάς μας με τρόπο που θα ταίριαζε σε περιπτώσεις κοινών εγκληματιών.

-Ποιο ήταν το έγκλημά σας;
-Το "έγκλημά" μας όπως αυτό "στοιχειοθετήθηκε" στα έγγραφα της δικογραφίας που σχημάτισαν εναντίον μας ήταν η αναγραφή συνθημάτων εθνικού περιεχομένου σε σχολικό συγκρότημα. Δυστυχώς στην Ελλάδα του 2008 συνθήματα τέτοιου ακριβώς περιεχομένου είναι που ενοχλούν, ειδικά την παρούσα χρονική περίοδο όπου εθνικά θέματα όπως το Σκοπιανό και το Κυπριακό βρίσκονται στην επικαιρότητα.
-Από ότι μάθαμε, το αδίκημα που σας χρεώθηκε ήταν "διακεκριμένες φθορές κατά δημόσιας περιουσίας" και μάλιστα κατά συρροή. Πώς σου φαίνεται αυτό;
-Όσοι το άκουσαν, δικηγόροι, αλλά ακόμη και αστυνομικοί, μίλησαν για προσπάθεια εξόντωσης! Από την αρχή φάνηκε η διάθεση της αστυνομίας να τραβήξει την υπόθεση μέχρι τέλους.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η ποινική δίωξη που μας ασκήθηκε δεν αφορά μόνο την διακεκριμένη φθορά δημόσιας περιουσίας αλλά και την προτροπή σε πλημμέλημα κατά συρροή. Η "προτροπή" αυτή είχε να κάνει με ένα σύνθημα κατά των αναρχικών που βρέθηκε στο ίδιο σχολικό συγκρότημα, και το οποίο δεν είχε να κάνει σε τίποτα με εμάς! Δηλαδή αυτοί οι κύριοι θεώρησαν ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι και για το γεγονός ότι κάποιοι άλλοι -εθνικιστές προφανώς- έγραψαν ένα σύνθημα κατά των αναρχικών. Και μάλιστα ότι προτρέπουμε σε βία εις βάρος τους! Προφανώς, δεν έχουν παρατηρήσει τα εκατοντάδες συνθήματα που βρίσκονται στην ίδια περιοχή και σε απόσταση αναπνοής από το αστυνομικό τμήμα τα οποία προτρέπουν -κατά την ίδια πάντα λογική- σε βία κατά των εθνικιστών (π.χ. "τσακίστε τους πατριώτες"). Αυτά για όσους μιλάνε για συνεργασία εθνικιστών-αστυνομίας…
-Νομίζετε ότι αν στην θέση σας βρισκόντουσαν "αντιεξουσιαστές" ή "συνασπισμένοι" νεολαίοι, θα τους αντιμετώπιζαν με τον ίδιο τρόπο; Εδώ στον "Ελεύθερο Κόσμο" έχουμε φωτογραφίες αναρχικών να γράφουν συνθήματα με σπρέι, μπροστά στα μάτια της αστυνομίας. Εσάς γιατί επέλεξαν να σας οδηγήσουν στο αυτόφωρο;
-Εάν ήμασταν αντιεξουσιαστές, αναρχικοί ή αριστεριστές και μας συνελάμβαναν το πιθανότερο είναι να μας έστηναν και άγαλμα για δράση… κατά του "φασισμού"! Πέρα από την αστεία πλευρά του πράγματος όμως, υπάρχει και η σοβαρή η οποία αποδεικνύει τις αγαστές σχέσεις του συστήματος με τον αντιεξουσιαστικό και εν γένει τον "προοδευτικό" χώρο. Έχουμε γίνει εκατοντάδες φορές μάρτυρες επεισοδίων που προκαλούν οι αναρχικοί στο κέντρο της Αθήνας με αποτελέσματα οδυνηρά για το κράτος και κυρίως για τους ανυποψίαστους πολίτες. Οι εικόνες είναι λίγο-πολύ γνωστές. Κατεστραμμένα αυτοκίνητα, σπασμένες βιτρίνες, βανδαλισμοί και καταστροφές προφανώς πολύ σημαντικότερες από την… αναγραφή κάποιου συνθήματος με σπρέι. Και όμως! Όταν οι εν λόγω κύριοι συλλαμβάνονται δεν τους ασκούνται ποτέ ποινικές διώξεις διότι απλούστατα έχουν το προνόμιο να είναι αναρχικοί και αριστεροί και όχι εθνικιστές. Έχουν τις πλάτες ενός ολόκληρου συστήματος που άγεται και φέρεται από τον Συνασπισμό και από τις λοιπές "προοδευτικές" δυνάμεις του τόπου. Οι εθνικιστές, δηλαδή όσοι αγαπούν την πατρίδα τους και αγωνίζονται γι' αυτή, αποτελούν κόκκινο πανί. Είναι οι "κακοί", οι "οπισθοδρομικοί", ο απόλυτος "κίνδυνος". Το ότι είμαστε Έλληνες και δηλώνουμε υπερήφανοι γι' αυτό ήταν η αιτία που μας οδήγησε στο αυτόφωρο. Χαρακτηριστικό γεγονός που επιβεβαιώνει τα παραπάνω είναι και αυτό που περιγράφετε με τις φωτογραφίες.

Δεν πρόκειται να μας τρομοκρατήσουν

-Με ποιόν τρόπο σας αντιμετώπισαν στο αστυνομικό τμήμα; Τι σας έλεγαν οι αστυνομικοί, υψηλόβαθμοι και χαμηλόβαθμοι;
-Στην αρχή, πριν παρουσιαστεί δικηγόρος για την εκπροσώπησή μας, ήταν αρκετά επιθετικοί και έκαναν διάφορους "τσαμπουκάδες" κυρίως στους μικρότερους από εμάς, οι οποίοι φαινόμασταν έκπληκτοι από την τροπή που πήρε η υπόθεση. Είχαμε την εντύπωση ότι μας είχαν πάει στο αστυνομικό τμήμα για μία απλή εξακρίβωση στοιχείων. Μας διαβεβαίωσαν ότι δεν πρόκειται να ταλαιπωρηθούμε παραπάνω και σε μία, το πολύ δύο ώρες θα μας άφηναν να φύγουμε. Τελικά, αφού μας ανακοίνωσαν ότι εστάλη ειδικό σήμα για την περίπτωσή μας στην ΓΑΔΑ και άρα δεν μπορούν πλέον να κάνουν πίσω, άρχισαν να μας "παρηγορούν" λέγοντάς μας ότι είναι και αυτοί πατριώτες και ότι αν ήξεραν από την αρχή το ποιοί είμαστε δεν θα είχαν πάρει τέτοια τροπή τα πράγματα. Εκτός των άλλων μας πληροφόρησαν ότι η όλη επιχείρηση ξεκίνησε από κάποιο "κάρφωμα" χωρίς να μας πληροφορήσουν περαιτέρω. Από εκεί και πέρα η συμπεριφορά τους ήταν η συνηθισμένη και ακολουθήθηκε κανονικά η διαδικασία του αυτόφωρου (κράτηση, αποτυπώματα και φωτογραφίες στην ΓΑΔΑ, δικαστήρια Ευελπίδων και δίωξη από εισαγγελέα).
-Θα σας εμποδίσει όλη αυτή η διαδικασία που περάσατε, στο να συνεχίσετε να αγωνίζεστε;
-Λέγεται ότι ο,τι δεν μας σκοτώνει μας χαλυβδώνει. Αυτό ακριβώς ισχύει και στην περίπτωσή μας. Χωρίς να προεξοφλούμε το αποτέλεσμα της δίκης, είναι σίγουρο πως θα συνεχίσουμε να δηλώνουμε αμετανόητα υπερήφανοι γι' αυτό που είμαστε. Αντιλαμβανόμαστε ότι στο σημερινό ελλαδικό κράτος το να δηλώνει κάποιος εθνικιστής μόνο προβλήματα μπορεί να του προκαλέσει, και ειδικότερα σε χώρους όπως τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, όμως δεν έχουμε σκοπό να δώσουμε στους εχθρούς μας την ευχαρίστηση να μας βλέπουν να σταματάμε τον αγώνα μας.

20.000 Έλληνες διαδήλωσαν για την Μακεδονία μας!


Περισσότεροι από 20.000 πατριώτες, βρέθηκαν χθες στην παραλία της Θεσσαλονίκης, για να διατρανώσουν το ότι η Μακεδονία είναι Μία και Ελληνική. Η προσέλευση του κόσμου, ξεπέρασε τις προσδοκίες των διοργανωτών του συλλαλητηρίου, και απέδειξε, ότι όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να υπνώσουν τον ελληνικό λαό, πάντα θα υπάρχει η σπίθα της αντίστασης.Η προσπάθεια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, από το πρωί της Τετάρτης, να δημιουργήσουν κλίμα τρομοκρατίας, με συνεχή διασπορά φημών περί επεισοδίων και αντισυγκεντρώσεων αναρχικών, δεν ευδοκίμησε και δεκάδες χιλιάδες πατριώτες έδωσαν το παρόν, διασφαλίζοντας με την μαζικότητά τους την ηρεμία.
Στους συγκεντρωμένους απευθύνθηκαν ο πρόεδρος του Ινστιτούτου «Ίων Δραγούμης» Χρίστος Γούδης, ο πρόεδρος της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης» Αλέκος Χρυσανθακόπουλος και ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης.
Και οι τρεις τους τόνισαν την ανάγκη να σταματήσει η συνεχής ενδοτικότητα των πολιτικών αρχηγών στο ζήτημα της Μακεδονίας μας.

Ειδικότερα, ο Γιώργος Καρατζαφέρης καταφέρθηκε πολλές φορές, κατά την διάρκεια της ομιλίας του, κατά της Υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη, ενώ συνέκρινε και την στάση των Γιώργου Παπανδρέου και του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, με αυτή των προκατόχων τους στην ηγεσία των κομμάτων τους, Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνο Καραμανλή.Αξίζει να σημειωθεί η παρουσία, ανάμεσα στους συγκεντρωμένους, αρκετών σέρβικων και ρώσικων σημαιών.
Από ότι φαίνεται και παρ’ όλη την ξεκάθαρα εχθρική στάση των MME, το ΛΑΟΣ κατάφερε να κερδίσει το στοίχημα, και να αποδείξει ότι για την πλειονότητα των Ελλήνων, το ζήτημα της Μακεδονίας δεν έχει ξεχαστεί και ο ελληνικός λαός, σε αντίθεση με τα κόμματα, δεν επιθυμεί να κλείσει «όπως - όπως».

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ


Ελλάδα, σωτήριο έτος 2020 μ. Χ. Η επικράτηση μιας κάστας πολιτικών που πρεσβεύουν ένα κράμα νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών ιδεοληψιών, έχει αλλάξει ριζικά το πολιτικό τοπίο. Η πολιτισμική ομογενοποίηση λυγίζει τις αντιστάσεις του μέσου πολίτη, οδηγώντας τον στην αδράνεια. Η χαλάρωση των ηθών και η εφαρμογή των θετικών διακρίσεων, οδηγούν στην απόλυτη φιλελευθεροποίηση των κοινωνικών σχέσεων και φέρνουν την ελληνική κοινωνία στο χείλος του γκρεμού. Η πολυπολιτισμική κοινωνία, δείχνει να λυγίζει κάτω από το βάρος των ανομιών της και των αφύσικων και ανήθικων συμβάσεών της. Όμως, κάποιοι υπολόγιζαν χωρίς τη νεολαία, που ξεσηκώνεται, αντιδρώντας στο γκρέμισμα των εκκλησιών και στην εξάλειψη κάθε τι του ελληνικού. Οι παλιοί τρόποι κερδίζουν οπαδούς και ο λαϊκός αυθορμητισμός επιστρέφει και ξεσπά, απειλώντας ως ασταμάτητος χείμαρρος το σύστημα, που κλυδωνίζεται. Την ίδια ώρα, ο πολιτικός ριζοσπαστισμός εξαπλώνεται και κερδίζει τις καρδιές και την ψυχή των νέων, των απόκληρων και των περιθωριοποιημένων, αλλά και όσων αδυνατούν να συμβιβαστούν με την κοινωνική εξαχρείωση και αναζητούν όραμα και ελπίδα. Ο ήρωάς μας, έχοντας βρεθεί από το ζενίθ στο ναδίρ, δεν έχει πλέον τίποτε να χάσει. Από πετυχημένος επαγγελματίας και ομοτράπεζος του συστήματος, καταλήγει δραπέτης και άστεγος, ζώντας προσωρινά μια άσκοπη καθημερινότητα. Όμως, ξυπνάει από το λήθαργο, μαζεύει τα κομμάτια του και οργανώνεται στις γραμμές της «Μάχης», πολεμώντας για την Ελευθερία και γράφοντας το προσωπικό του έπος.

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

Κοστούνιτσα: Η Σερβία δεν θα γίνει μέλος της ΕΕ χωρίς το Κόσοβο



Ο πρωθυπουργός της Σερβίας Βόισλαβ Κοστούνιτσα δήλωσε σήμερα ότι η χώρα του επιθυμεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά μόνον με το Κόσοβο ως αναπόσπαστο τμήμα της, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Τανγιούγκ.

«Μόνο μία Σερβία με επαρχία της το Κόσοβο μπορεί να γίνει μέλος της ΕΕ», είπε ο Σέρβος πρωθυπουργός σε δηλώσεις του προς το πρακτορείο.

«Θέλουμε να ενταχθούμε στην ΕΕ, αλλά η ΕΕ πρέπει επίσης να πει εάν θέλει να έχει στους κόλπους της μια Σερβία ολόκληρη και όχι ακρωτηριασμένη», πρόσθεσε.

«Το ψευδοκράτος του Κοσόβου», είπε ακόμα ο Κοστούνιτσα, ουδέποτε θα γίνει μέλος του ΟΗΕ και του ΟΑΣΕ, εφόσον η Σερβία είναι μέλος των δύο οργανισμών ως «ακέραιη» χώρα.

Ανησυχία για την εν θερμώ νομοθετική ρύθμιση των blogs

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΩΝ
ΟΜΑΔΑ FREEBLOGGERS
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ DIGITALRIGHTS.GR

Αθήνα, 1 Μαρτίου 2008
Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθoύμε με ανησυχία τη διαρροή στον Τύπο, με αφορμή τη γνωστή υπόθεση του blog press-gr, σχεδίων της κυβέρνησης για τη νομοθετική ρύθμιση της έκφρασης στο διαδίκτυο. Οι προθέσεις αυτές, αν ισχύουν με τον τρόπο που δημοσιοποιήθηκαν (συμπυκνώνονται σε έναν πρωτόγνωρο για τα διεθνή δεδομένα περιορισμό τής ανώνυμης/ψευδώνυμης έκφρασης μέσω ιστολογίων), πλήττουν θεμελιακά δικαιώματα κάθε πολίτη, δυνητικού χρήστη του διαδικτύου, παγιωμένα στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρισμένα από το Σύνταγμα της Ελλάδας αλλά και από το διεθνές δίκαιο. Οι διαρροές αυτές δεν έχουν μέχρι στιγμής επισήμως επιβαιωθεί, πλην όμως η μη κατηγορηματική διάψευσή τους από την Κυβέρνηση δεν επιτρέπει εφησυχασμό.
Ως Έλληνες πολίτες και bloggers, με διαρκή αγωνία για την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, στον τόπο μας αλλά και σε όλον τον κόσμο, δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε κανενός είδους ρύθμιση που θα φέρει την Ελλάδα κοντά σε διεθνώς δακτυλοδεικτούμενα μελανά παραδείγματα χωρών που καταπατούν τα ψηφιακά δικαιώματα των πολιτών τους, όπως η Κίνα, η Βιρμανία και η Αίγυπτος. Εξάλλου, υπενθυμίζουμε, εξακολουθεί να εκκρεμεί δικαστικά η υπόθεση blogme.gr, η οποία, ως απόπειρα ποινικοποίησης του απλού υπερ-συνδέσμου (link), μας εκθέτει στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα.
Διανύοντας μια εποχή κατά την οποία η ιδιωτικότητα συρρικνώνεται διαρκώς και τα κάθε λογής απόρρητα υποχωρούν σε βάρος των πολιτών, χάριν κρατικών και όχι μόνο σκοπιμοτήτων, και κατά την οποία το άτομο, ως μονάδα, συνθλίβεται από οικονομικά και επικοινωνιακά μεγαθήρια, διατηρούμε την πεποίθηση ότι η διαδικτυακή ανωνυμία ή ψευδωνυμία είναι στοιχειωδώς απαραίτητη εγγύηση για την εξασφάλιση τής ελεύθερης ατομικής έκφρασης, της πληροφοριακής αυτοδιάθεσης και του υγιούς δημόσιου διαλόγου.
Το ισχύον νομικό πλαίσιο επιτρέπει, υπό δικαστικές εγγυήσεις, την ταυτοποίηση ψευδώνυμων ή ανώνυμων χρηστών του διαδικτύου στις περιπτώσεις που τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα στην ελεύθερη έκφραση και στην ιδιωτικότητα, σταθμιζόμενα με την ανάγκη προστασίας άλλων σοβαρών έννομων αγαθών, κρίνεται ότι πρέπει να υποχωρήσουν. Το καθεστώς αυτό, σε συνδυασμό με την αυτορρύθμιση των ψηφιακών κοινοτήτων, θεωρούμε ότι είναι επαρκές για την προστασία από έκνομες αντικοινωνικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται μέσω του διαδικτύου.
Επισημαίνουμε ότι η νομοθέτηση εν θερμώ και καθ' υπερβολή εκθέτει τη νομοθετική διαδικασία για έλλειψη νηφαλιότητας, απροσωποληψίας και ρυθμιστικής συνοχής.
Υπενθυμίζουμε ότι η κοινωνία των blogs δεν συνιστά κλειστή κάστα για λίγους, με συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά αποτελεί καθρέφτη όλης της κοινωνίας, ανοιχτό πεδίο έκφρασης για οποιονδήποτε πολίτη.
Συνεπώς,
Καλούμε την κυβέρνηση να δηλώσει σαφώς τις προθέσεις της και να διαψεύσει απερίφραστα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες σχετικά με πρόσθετη νομοθετική ρύθμιση της ελεύθερης έκφρασης στο διαδίκτυο.
Καλούμε το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών φορέων να λάβουν θέση απέναντι στα σχέδια αυτά και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους προς οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία στο μέλλον η οποία θα έχει παρόμοια παράλογα χαρακτηριστικά.
Επιφυλασσόμαστε για στενή παρακολούθηση του ζητήματος και για ανάπτυξη κάθε μορφής οργανωμένης δράσης (επικοινωνιακής, νομικής, θεσμικής).

εδώ μπορείτε να δείτε περισσότερα καθώς και τους bloggers που την υπογράφουν

Καλούμε και εμείς με την σειρά μας όσους bloggers στηρίζουν το κείμενο αυτό να το αναρτήσουν στα ιστολόγιά τους

Σάββατο 1 Μαρτίου 2008

Σκανδαλώδης ομοφωνία ενάντια στη λαϊκή θέληση


Σύσσωμη η πολιτική και πνευματική ηγεσία του τόπου ομοφωνεί!!!
Όλα τα ιερατεία της θεσμικής εξουσίας ομοφωνούν στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων: Σύνθετη ονομασία που να προσδιορίζει γεωγραφικά τη Μακεδονία!!!
Τέτοια ταύτιση απόψεων ΟΛΩΝ των κομμάτων και των θεσμικών κέντρων της εξουσίας δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Μια βροντώδη θεσμική (καθεστωτική) «ομοψυχία», αντιστρόφως ανάλογη, της εξίσου βροντερής, λαϊκής ομοψυχίας»!!!
Η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού (πάνω από το 75%) βροντοφωνάζει ΟΧΙ στη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» και σε αυτή τη «λαϊκή ομοφωνία» αντιπαρατίθεται η καθεστωτική ομοφωνία των θεσμικών και κομματικών εξουσιών!!!
ΤΕΤΟΙΑ βάναυση ισοπέδωση της «λαϊκής κυριαρχίας» δεν έχει, ούτε αυτό το γεγονός, ιστορικό προηγούμενο. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατούν πλέον οι κομματικοί «πληρεξούσιοι»!!! Κόπτονται για τη δημοκρατική αρχή της «λαϊκής κυριαρχίας», αλλά τη γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια. Αποφασίζουν αυτοί οι «πληρεξούσιοι» και διαμεσολαβητές να «ομοφωνούν» ΚΟΝΤΡΑ στο λαϊκό αίσθημα και στη λαϊκή βούληση. Ούτε καν το θλιβερό και απατηλό ρόλο τους, αυτό του πληρεξούσιου, δεν ασκούν με κάποια «υπευθυνότητα απατεωνιάς»!!!
Και καλά τα μεγάλα κυβερνητικά κόμματα. Αλλά και αυτά που μιλάνε στο όνομα της Αριστεράς και του λαού; Και καλά ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το νεοταξικό πρακτορείο, αλλά κα το κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ; Τσαλαπατά και αυτό τόσο βάναυσα και προκλητικά το λαϊκό αίσθημα; Ρώτησε την εργατική τάξη αν αποδέχεται αυτόν τον εξευτελισμό της συναλλαγής της ιστορίας μας, τονεπιβαλλόμενο από τον πλανητικό ιμπεριαλισμό και ιδιαίτερα την αυτοκρατορία των ΗΠΑ;
Και δεν ΟΜΟΦΩΝΟΥΝ απλώς οι θεσμικές και πνευματικές ηγεσίες του τόπου εξευτελίζοντας κάθε έννοια και θεσμό ακόμα και της αστικής δημοκρατίας, αλλά συκοφαντούν και κάθε λαϊκή εκδήλωση και συλλαλητήριο. Κάθε πρωτοβουλία που ξεφεύγει από την δική τους καθοδήγηση και την εκλογική κομματική καπηλεία βαπτίζεται αυτόματα ως «εθνικισμός» και τα τοιαύτα. Κάθε τι που εκφράζει τη λαϊκή βούληση και το λαϊκό αίσθημα είναι «εθνικισμός» και «φασισμός»!!!
Οι θεσμικοί και κομματικοί πληρεξούσιοι-εγκάθετοι καθορίζουν το «χρώμα» των εννοιών, κατασκευάζουν τις ιδεολογικές και πολιτικές ετικέτες…
ΟΤΑΝ κάνουν τα συλλαλητήρια τα κόμματα (πολιτικά θεάματα εκτόνωσης και εκλογικού εμπορίου) είναι «δημοκρατικά» και «νόμιμα»!!! όταν το ΚΚΕ κάνει συλλαλητήρια είναι «κομμουνιστικά» και «επαναστατικά». ΟΤΑΝ όμως τα συλλαλητήρια γίνονται από εξωθεσμικές πρωτοβουλίες, αμέσως ο χαρακτήρας της λαϊκής κινητοποίησης αλλάζει: Γίνεται «αντιδημοκρατικός», «εθνικιστικό» κ,λπ.
ΚΑΙ ΟΛΑ αυτά τα λένε και οι …αριστεροί!!!
ΕΤΣΙ καρατομούν το Μίκη που τόλμησε να μιλήσει ανοικτά και καθαρά. Αλλά ΜΟΝΟ ο Μίκης εκφράζει,με αυτά πού είπε το ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΑΙΣΘΗΜΑ, τις διαθέσεις και τη βούληση του ελληνικού λαού.
Από κοντά και κάποιοι θλιβεροί «αριστεροί πατριώτες». Αφού καπηλεύτηκαν και πολιτικά εμπορεύτηκαν τον πατριωτισμό, έρχονται τώρα να δώσου το «αριστερο-πατριωτικό» άλλοθι στην αμερικάνικη συνταγή του Μητσοτάκη και της Ντόρας. Οι «ρεαλιστές» που ευθυγραμμίζονται ΠΛΗΡΩΣ με την «ομοφωνία» του πολιτικού, πνευματικού και δημοσιογραφικού κατεστημένου: άθλιες «τσόντες» της εξουσιαστικής διαπλοκής!!!
Σκανδαλώδης ομοφωνία ενάντια στη λαϊκή θέληση Σύσσωμη η πολιτική και πνευματική ηγεσία του τόπου ομοφωνεί!!! Όλα τα ιερατεία της θεσμικής εξουσίας ομοφωνούν στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων: Σύνθετη ονομασία που να προσδιορίζει γεωγραφικά τη Μακεδονία!!! Τέτοια ταύτιση απόψεων ΟΛΩΝ των κομμάτων και των θεσμικών κέντρων της εξουσίας δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Μια βροντώδη θεσμική (καθεστωτική) «ομοψυχία», αντιστρόφως ανάλογη, της εξίσου βροντερής, λαϊκής ομοψυχίας»!!! Η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού (πάνω από το 75%) βροντοφωνάζει ΟΧΙ στη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» και σε αυτή τη «λαϊκή ομοφωνία» αντιπαρατίθεται η καθεστωτική ομοφωνία των θεσμικών και κομματικών εξουσιών!!! ΤΕΤΟΙΑ βάναυση ισοπέδωση της «λαϊκής κυριαρχίας» δεν έχει, ούτε αυτό το γεγονός, ιστορικό προηγούμενο. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατούν πλέον οι κομματικοί «πληρεξούσιοι»!!! Κόπτονται για τη δημοκρατική αρχή της «λαϊκής κυριαρχίας», αλλά τη γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια. Αποφασίζουν αυτοί οι «πληρεξούσιοι» και διαμεσολαβητές να «ομοφωνούν» ΚΟΝΤΡΑ στο λαϊκό αίσθημα και στη λαϊκή βούληση. Ούτε καν το θλιβερό και απατηλό ρόλο τους, αυτό του πληρεξούσιου, δεν ασκούν με κάποια «υπευθυνότητα απατεωνιάς»!!! Και καλά τα μεγάλα κυβερνητικά κόμματα. Αλλά και αυτά που μιλάνε στο όνομα της Αριστεράς και του λαού; Και καλά ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το νεοταξικό πρακτορείο, αλλά κα το κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ; Τσαλαπατά και αυτό τόσο βάναυσα και προκλητικά το λαϊκό αίσθημα; Ρώτησε την εργατική τάξη αν αποδέχεται αυτόν τον εξευτελισμό της συναλλαγής της ιστορίας μας, τονεπιβαλλόμενο από τον πλανητικό ιμπεριαλισμό και ιδιαίτερα την αυτοκρατορία των ΗΠΑ; Και δεν ΟΜΟΦΩΝΟΥΝ απλώς οι θεσμικές και πνευματικές ηγεσίες του τόπου εξευτελίζοντας κάθε έννοια και θεσμό ακόμα και της αστικής δημοκρατίας, αλλά συκοφαντούν και κάθε λαϊκή εκδήλωση και συλλαλητήριο. Κάθε πρωτοβουλία που ξεφεύγει από την δική τους καθοδήγηση και την εκλογική κομματική καπηλεία βαπτίζεται αυτόματα ως «εθνικισμός» και τα τοιαύτα. Κάθε τι που εκφράζει τη λαϊκή βούληση και το λαϊκό αίσθημα είναι «εθνικισμός» και «φασισμός»!!! Οι θεσμικοί και κομματικοί πληρεξούσιοι-εγκάθετοι καθορίζουν το «χρώμα» των εννοιών, κατασκευάζουν τις ιδεολογικές και πολιτικές ετικέτες… ΟΤΑΝ κάνουν τα συλλαλητήρια τα κόμματα (πολιτικά θεάματα εκτόνωσης και εκλογικού εμπορίου) είναι «δημοκρατικά» και «νόμιμα»!!! όταν το ΚΚΕ κάνει συλλαλητήρια είναι «κομμουνιστικά» και «επαναστατικά». ΟΤΑΝ όμως τα συλλαλητήρια γίνονται από εξωθεσμικές πρωτοβουλίες, αμέσως ο χαρακτήρας της λαϊκής κινητοποίησης αλλάζει: Γίνεται «αντιδημοκρατικός», «εθνικιστικό» κ,λπ. ΚΑΙ ΟΛΑ αυτά τα λένε και οι …αριστεροί!!! ΕΤΣΙ καρατομούν το Μίκη που τόλμησε να μιλήσει ανοικτά και καθαρά. Αλλά ΜΟΝΟ ο Μίκης εκφράζει,με αυτά πού είπε το ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΑΙΣΘΗΜΑ, τις διαθέσεις και τη βούληση του ελληνικού λαού. Από κοντά και κάποιοι θλιβεροί «αριστεροί πατριώτες». Αφού καπηλεύτηκαν και πολιτικά εμπορεύτηκαν τον πατριωτισμό, έρχονται τώρα να δώσου το «αριστερο-πατριωτικό» άλλοθι στην αμερικάνικη συνταγή του Μητσοτάκη και της Ντόρας. Οι «ρεαλιστές» που ευθυγραμμίζονται ΠΛΗΡΩΣ με την «ομοφωνία» του πολιτικού, πνευματικού και δημοσιογραφικού κατεστημένου: άθλιες «τσόντες» της εξουσιαστικής διαπλοκής!!!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΣΑΛΤΟ

Οι «αριστερές» πόρνες σκούζουν!

Τα πολύχρωμα παπαγαλάκια και κυρίως τα «ροζ» θυμήθηκαν τώρα τις παλινωδίες του Μίκη!!! Θυμήθηκαν ότι το 1997 έδωσε συναυλία στα Σκόπια!!!
Ξεχνούν φυσικά ότι οι Κύρκιδες και Δαμανάκιδες έτρεχαν τότε στα «εθνικά» συλλαλητήρια για να τρυγήσουν το εκλογικό νέκταρ και να βγουν από την αφάνεια!!!
ΤΩΡΑ όλοι αυτοί υστερικά κατηγορούν κάθε λαϊκή αντίδραση «εθνικιστική» και «ρατσιστική»!!! ΑΠΑΙΤΟΥΝ αυτοί οι δοσίλογοι, που το 2008 μας εμφανίζουν την αμερικάνικη πολιτική στα Βαλκάνια σαν «ειρήνη» και «ρεαλισμό», να έχει καταλάβει ο Μίκης το 1997, πριν ακόμα τους ΝΑΤΟΪκούς βομβαρδισμούς της Σερβίας, τη νεοταξική στρατηγική των προτεκτοράτων και της κατάτμησης της Ελλάδας. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ο Μίκης κατάλαβε νωρίς αυτό που τα παπαγαλάκια δεν θέλουν να καταλάβουν ακόμα. Το κατάλαβε και βγαίνει ανοικτά και γενναία και το καταγγέλλει με όλη τη δύναμη της φωνής του, δίνοντας έκφραση στις υπόγειες κραυγές και τα αισθήματα του ελληνικού λαού.
Ο Μίκης, σαν ένας τεράστιος καλλιτέχνης, λειτουργεί συχνά, όπως η μαγνητική βελόνα. Παλινωδεί, αλλά στο τέλος η «βελόνα» σταθεροποιείται στον μαγνητικό πόλο: Στη συνείδηση της Ιστορίας και στη λαϊκή «ψυχή»!!!
Και αυτό είναι το μεγαλείο του Μίκη. Ξεπερνάει τις επεισοδιακές παλινωδίες του και ευθυγραμμίζεται στα ιστορικά και εθνικά πεπρωμένα του λαού.
Τα μικρόψυχα και πουλημένα παπαγαλάκια και τα μαντρόσκυλα της «επαναστατικής» παρθενίας δεν μπορούν να τον αγγίξουν. ΟΤΑΝ γλείφεις τις κατουρημένες ποδιές των δυναστών και έχεις μεταλλαχτεί σε γενίτσαρο των παγκοσμιοποιητών δεν μπορείς να το παίζεις «παρθένα» της αριστερής καθαρότητας. Μια πόρνη είσαι…

Περί «αντιφασιστικής» βίας


Με αφορμή τα γεγονότα της οδού Σταδίου στις 2 Φεβρουαρίου 2008 παρατίθενται εδώ μερικές σκέψεις αναφορικά με την πολιτική βία, ιδίως από την πλευρά του λεγόμενου “antifa” χώρου. Σκοπός το άρθρου αυτού δεν είναι να γίνει ακόμη μία αναφορά στη χιλιοειπωμένη άτυπη συνεργασία ΜΑΤ – χρυσαυγιτών. Στόχος είναι να γίνει μία σύντομη ανάλυση σχετικά με τις ιδεολογικές παραμέτρους που οδηγούν νέους που πρόσκεινται σε διαφορετικές πολιτικές μεταξύ τους ιδεολογίες, να συγκρούονται λυσσαλέα μεταξύ τους. Ως γνωστόν, για να χορέψει κανείς ταγκό χρειάζονται δύο. Η βία δεν είναι μονόπλευρη. Πολλοί έχουν ασχοληθεί με το ιδεολογικό υπόβαθρο της πολιτικής βίας του «φασισμού» ή της «ακροδεξιάς» και οι περισσότεροι από εμάς έχουν αποκρυσταλλώσει μία εικόνα περί αυτής, ωστόσο δεν είναι γνωστός στο ευρύ κοινό ο ρόλος της πολιτικής ιδεολογίας των λεγόμενων «αντιφασιστικών» και «αντιρατσιστικών» οργανώσεων αναφορικά με τη πρόκληση πολιτικών συγκρούσεων, επεισοδίων και ταραχών. Θα επιχειρηθεί εδώ να γίνει μνεία τόσο στην πολιτική βία των λεγόμενων «αντιφασιστών» όσο και στην ιδεολογική της θεμελίωση.

Η ρητορική του «αντιρατσισμού»

Σήμερα έχοντας -υποτίθεται- επιλύσει όλα τα προβλήματα που απασχολούν τον τόπο μας και την ανθρωπότητα, βρισκόμαστε ενώπιον του φάσματος μίας «φοβερής απειλής»: του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Η κοινωνία μας απειλείται όχι από τη σήψη, τη διαφθορά, την ανεργία, την αναξιοκρατία, τη φτώχια, την εργοδοτική ασυδοσία, τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, την αλλοίωση της δημογραφικής σύνθεσης του τόπου μας, τις επιβουλές των γειτόνων μας, την πολιτική ρευστότητα στα Βαλκάνια, την σχεδόν άνευ όρων πρόσδεση στο άρμα των Αμερικανών. Όχι. Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε ή τουλάχιστον δεν είναι τα πλέον φλέγοντα. Τα μείζονα προβλήματά μας είναι ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η «ομοφοβία» και ο φυσικά ο εθνικισμός (ο αλβανικός εθνικισμός αποτελεί εξαίρεση). Η οποιαδήποτε αναφορά στην πατρίδα, στο λαό ή στο έθνος μας συνιστά «ρατσισμό». Έτσι «ρατσιστές» θεωρούνται όχι μόνον οι ακροδεξιοί ή όσοι θεωρούν ότι υπάρχουν φυλές ανώτερες και κατώτερες, αλλά και οι ανήκοντες στην πατριωτική αριστερά. Η ύπαρξη ωστόσο οργανώσεων που όντως εκφράζουν ρατσιστικές ιδέες και κυρίως η πραγματοποίηση «ρατσιστικών» επιθέσεων κατά ξένων μεταναστών (άγνωστο από ποιους) κατά το τελευταίο διάστημα, αποτελούν το άλλοθι για τη δραστηριοποίηση των λεγόμενων «αντιρατσιστικών» και «αντιφασιστικών» οργανώσεων. Η ύπαρξη π.χ. της Χρυσής Αυγής, μολονότι ο αριθμός των μελών της δεν φαίνεται να υπερβαίνει τα 100 άτομα, αποτελεί κατά ορισμένους μείζον πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία (στην πραγματικότητα βολεύει κάποιους επαγγελματίες «αντιφασίστες» που επικαλούνται τον «ρατσιστικό κίνδυνο» ώστε να έχουν λόγο ύπαρξης). Τα οποία μάλιστα κρούσματα ρατσιστικής βίας προβάλλονται υπέρ του δέοντος από τα καθεστωτικά ΜΜΕ (τη στιγμή που οι εγκληματικές πράξεις που διαπράττονται από αλλοδαπούς υποβαθμίζονται συστηματικά ή αποσιωπούνται)1*, με σκοπό την δημιουργία ενός κατάλληλου κλίματος για την τροφοδότηση της «αντιρατσιστικής» υστερίας. Έτσι ακούγονται μισαλλόδοξες φωνές που λένε ότι θα πρέπει να παταχτούν οι φασίστες νομικά 2* ή και δια της βίας3*. Διακηρύσσουν δε το δόγμα: «καμία ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας»! Έτσι λοιπόν κάποιοι με πρόσχημα την καταπολέμηση του «αυγού του φιδιού» θέλουν να μας στερήσουν τα ατομικά και συλλογικά μας δικαιώματα, την ελευθερία σκέψης και γνώμης, ακόμη και το δικαίωμα του συναθροίζεσθαι.

Αντισυγκεντρώσεις:
Η δια της βίας προσπάθεια επιβολής των “politically correct” ιδεών.

Στα πλαίσια λοιπόν της εποχής της ιδεολογικής «μονοκαλλιέργειας» κάποιοι που αποτελούν φορείς του «προοδευτισμού» και της «πολιτικής ορθότητας» αποκαλούνται «θερμόαιμοι νεαροί», ενώ κάποιοι άλλοι της αντίπερα όχθης είναι «καθάρματα» και «μιάσματα» τα οποία θα πρέπει «να καούν στην πυρά». Μάλιστα οι «πολιτικά ορθοί» «αντιφασίστες» πιστεύουν ότι όχι μόνο διατηρούν το μονοπώλιο της «αλήθειας», αλλά και ότι νομιμοποιούνται να ματαιώνουν δια της βίας πολιτικές εκδηλώσεις των οποίων το πολιτικό περιεχόμενο δεν τους είναι αρεστό, διοργανώνοντας τραμπουκικές αντισυγκεντρώσεις (π.χ. στις 2 - 2 - 2008). Κατ’ αυτόν τον τρόπο επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και να τους φιμώσουν, πρακτική εντελώς ξένη προς το νομικό μας πολιτισμό, γεγονός που αποτελεί ένδειξη της ξενικής πηγής εκπόρευσής τους. Βεβαίως το ποιος ορίζεται κάθε φορά «φασίστας» ή «ναζί», από ποιόν και βάσει ποιών κριτηρίων παραμένει νεφελώδες. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μία αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική πρακτική. Σήμερα στο στόχαστρο των antifa συμμοριών βρίσκονται οι νεοναζιστικές και ακροδεξιές οργανώσεις, όπως και ο κοινοβουλευτικός ΛΑΟΣ, ενώ αύριο είναι βέβαιο ότι θα γίνονται επιθέσεις κατά της πατριωτικής αριστεράς και γενικότερα κατά όσων άλλων αντιστέκονται στη Νέα Τάξη, ανεξαρτήτως του πολιτικού φάσματος στο οποίο κινούνται. Μέσα λοιπόν από την πρακτική των αντισυγκεντρώσεων οδηγούμαστε σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς.

«Καλοί» και «κακοί» κουκουλοφόροι: δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Κάποιοι λοιπόν επιχειρούν μέσα από πράξεις βίας να καταπολεμήσουν το φασισμό και το ρατσισμό, σχήμα αρκετά οξύμωρο. Επιτιθέμενα π.χ. δια ροπάλων και λοστών κατά των συγκεντρωμένων στην πλατεία Κολοκοτρώνη μελών της Χρυσής Αυγής, τα μέλη της antifa επιχειρούν να πατάξουν το φασισμό υιοθετώντας τις μεθόδους για τις οποίες τον κατηγορούν. Πρόκειται περί κουκουλοφόρων τραμπούκων και λοιπών περιθωριακών που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους νεοναζί αντιπάλους τους. Και αυτοί είναι κρανοφόροι και ροπαλοφόροι και αυτοί προβαίνουν σε επιθέσεις κραδαίνοντας λοστούς, καδρόνια, ρόπαλα, τσεκούρια, μαχαίρια, χρησιμοποιώντας και αυτοσχέδια όπλα. Επιπλέον εκτοξεύουν βόμβες μολότωφ, καταστρέφουν προθήκες καταστημάτων και Ι.Χ. αυτοκίνητα, πυρπολούν βιβλιοπωλεία, ενώ προκαλούν και ανυπολόγιστες κάθε φορά καταστροφές στα εκπαιδευτικά ιδρύματα που θα έχουν την «ατυχία» να βρεθούν στο πέρασμά τους (τα οποία καταλαμβάνουν και χρησιμοποιούν ως ορμητήριο ελέω «ασύλου»), και βεβαίως δεν παραλείπουν να κάψουν και την ελληνική σημαία. Είναι φανερό ότι οι υπάρχουν «προοδευτικές» βιαιοπραγίες και καταστροφές και «φασιστικές» βιαιοπραγίες. Οι «αναρχικοί» και «αντιφασίστες» όμως απολαμβάνουν μία ιδιότυπη ασυλία, όχι μόνο γιατί παραμένουν ατιμώρητοι για τις πράξεις τους, όσο γιατί η αντιμετώπισή τους από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τον λεγόμενο «πνευματικό κόσμο» είναι σκανδαλωδώς ετεροβαρής και μεροληπτική. Σκεφτείτε μόνο το ενδεχόμενο τις παραπάνω καταστροφές να τις διέπραττε η αντίπαλη πλευρά τι θα γινόταν.. Σημασία λοιπόν δεν έχει ποιά αδικήματα διαπράττονται, αλλά από ποιούς διαπράττονται4*.

Στα πλαίσια αυτά, όσοι «φασίστες» συλλαμβάνονται π.χ. για επιθέσεις κατά «αριστεριστών» τιμωρούνται παραδειγματικά και με εξοντωτικές ποινές από την ελληνική δικαιοσύνη, υπό τις ασφυκτικές πιέσεις του «αντιρατσιστικού» κατεστημένου, ενώ στην αντίθετη περίπτωση, όταν οι δράστες των επιθέσεων είναι «αντιφασίστες» δεν τιμωρούνται ποτέ, αλλά εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι -δίκην ασυλίας- ανάμεσά μας. Επί παραδείγματι ο γνωστός «Πόρκυ» καταδικάστηκε σε 20ετή κάθειρξη (στο εφετείο σε 17 χρόνια) για τον τραυματισμό με μαχαίρι δύο «αντιναζί» στο Μοναστηράκι, δεν συνέβη το ίδιο όμως και στην περίπτωση ενός 19χρονου νεαρού, ο οποίος ακόμη αναζητά τους δράστες της εναντίον του δολοφονικής επίθεσης με βαριοπούλα από «αντιεξουσιαστές» στο Γαλάτσι στις 28-6-2006, ένεκα της οποίας βρέθηκε να χαροπαλεύει για ημέρες σε κώμα στην εντατική του Ευαγγελισμού (το συμβάν αυτό «θάφτηκε» σκανδαλωδώς από τα κανάλια). Ούτε προβλήθηκε εκτενώς από τα ΜΜΕ, ούτε καταδικάστηκε από τον πολιτικό και «πνευματικό» κόσμο η τραμπουκική επίθεση παρακρατικών ροπαλοφόρων εναντίον περιπτέρων που θεωρείται ότι διακινούσαν βιβλία πατριωτικού περιεχομένου στην έκθεση βιβλίου στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου στις 29-9-2007, με απολογισμό δύο τραυματίες. Επίσης η για ένατη φορά πυρπόληση του βιβλιοπωλείου του Άδωνη Γεωργιάδη (5-2-2008) πέρασε στα «ψιλά» (εάν όμως «ακροδεξιοί» έκαιγαν κάποιο «αριστερό» βιβλιοπωλείο, τότε όλοι οι «προοδευτικοί» και τα ΜΜΕ θα διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους).

Εδώ οι λοιπόν οι «αντιφάδες» τραμπούκοι δεν συναντούν την κατακραυγή και τον αποτροπιασμό της «κοινής γνώμης», όπως συμβαίνει στην περίπτωση των «φασιστών». Ούτε διοργανώνονται πρωτοβουλίες και δημόσιες συζητήσεις με σκοπό την αντιμετώπιση της αντικοινωνικής και αντιλαϊκής τους δράσης, όπως πράττουν κάποιες ΜΚΟ όταν πρόκειται για «νεοναζί» και «φασίστες», γεγονός που καταδεικνύει το μέγεθος της υποκρισίας τους. Η καταδίκη της βίας είναι καθαρά επιλεκτική και προσχηματική, αφού στηλιτεύει αποκλειστικά τη δράση των αντιπάλων τους και όχι αυτή των «πολιτικά ορθών» «αντιρατσιστών» και «αντιφασιστών», των εκλεκτών του συστήματος. Υπάρχει δηλαδή μία ετεροβαρής αντιμετώπιση από τα ΜΜΕ αναφορικά με τους δράστες των επεισοδίων.

Επιπλέον οι «αντιεξουσιαστές» και «αντιφασίστες» ταραξίες έχουν αποκτήσει και κοινοβουλευτική κάλυψη, αφού εκτός από τις εξωκοινουβουλευτικές «αντιρατσιστικές» οργανώσεις του αριστερίστικου χώρου, ο Συνασπισμός έχει αναλάβει «εργολαβικά» την υπεράσπισή τους, λειτουργώντας ως «ομπρέλα» και ως μία οιονεί πολιτική πτέρυγά τους. Βεβαίως η ευρύτερη περιρρέουσα ατμόσφαιρα και το γενικότερο πολιτικό κλίμα ευνοεί τα μάλα τη δράση τέτοιου είδους οργανώσεων, δεδομένου μάλιστα ότι το ίδιο το κράτος πρωτοστατεί με τους μηχανισμούς του (π.χ. εκπαίδευση)5* στην «αντιρατσιστική» προπαγανδιστική εκστρατεία, ευρισκόμενο στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου 6*. Η επιδοτούμενη αυτή «αντιρατσιστική» δράση αρχίζει πλέον να αποκτά βαθιές ρίζες στον τόπο μας. Ο λόγος ύπαρξής της είναι απλός: η χειραγώγηση ολόκληρης της κοινωνίας και ιδίως της νέας γενιάς και η διοχέτευση του δυναμισμού της προς ατραπούς ελεγχόμενες από τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού, του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης.

Κώστας Αθανασίου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΣΑΛΤΟ

1 Χαρακτηριστικό παράδειγμα θεωρείται η περίπτωση της 16χρονης Βουλγάρας μαθήτριας, η οποία φέρεται να «βιάστηκε» από συμμαθητές της σε σχολείο στην Αμάρυνθο Ευβοίας, κάτι που προκάλεσε τον «αποτροπιασμό» της «κοινής γνώμης», αλλά και τη δυναμική παρέμβαση με πούλμαν «αντιρατσιστών» από τη Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη με τις πλάτες της αστυνομίας (Νοέμβριος 2006). Κατά την ίδια όμως περίοδο ένας άλλος (υπαρκτός) βιασμός θάφτηκε από τα κανάλια. Μία επίσης 16χρονη Ελληνίδα αυτή τη φορά μαθήτρια από τη Χαλκίδα, ορφανή από πατέρα, βιάστηκε αποδεδειγμένα από Αλβανό με τον πλέον κτηνώδη απάνθρωπο τρόπο (την βίασε με σκουπόξυλο προκαλώντας τις ανεπανόρθωτες βλάβες. Βλ. Espresso, Δευτέρα 6-11-2006). Τότε όλοι σχεδόν «έθαψαν» την είδηση, αφού κάτι τέτοιο θα τροφοδοτούσε περαιτέρω τα «ρατσιστικά στερεότυπα». Εξάλλου προείχε η προβολή του «ρατσισμού» των Ελλήνων σε βάρος του «Άλλου». Εδώ λοιπόν όλοι οι επαγγελματίες (και μη) «αντιρατσιστές» κρύφτηκαν και εξαφανίστηκαν. Καμία ανακοίνωση από κανέναν φορέα. Καμία δήλωση συμπάθειας από φεμινιστικές και λοιπές «προοδευτικές» οργανώσεις που «μάχονται» -κατά τα άλλα- κατά του σεξισμού, της πατριαρχίας και του ρατσισμού. Θα θέλαμε πολύ να γνωρίζουμε τη θέση τους επί του ζητήματος, αλλά όπως προκύπτει, οι «ευαισθησίες» τους είναι προσχηματικές, επιλεκτικές και κυρίως υποκριτικές.




2*«Μία δίκη ορόσημο. Η απαρχή μία ιδεολογικής δικτατορίας»,
http://www.mavroskrinos.blogspot.com/2007/12/blog-post_24.html.



3 «Ο ρόλος των antifa στη σύγχρονη καταστολή»,
www.mavroskrinos.blogspot.com/2007/09/blog-post_462.html.




4 Χαρακτηριστικό παράδειγμα θεωρείται η περίπτωση της 16χρονης Βουλγάρας μαθήτριας, η οποία φέρεται να «βιάστηκε» από τους συμμαθητές της σε σχολείο στην Αμάρυνθο Ευβοίας, κάτι που προκάλεσε τον «αποτροπιασμό» της «κοινής γνώμης», αλλά και τη δυναμική παρέμβαση με πούλμαν «αντιρατσιστών» από τη Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη με τις πλάτες της αστυνομίας (Νοέμβριος 2006). Κατά την ίδια περίοδο ένας άλλος (υπαρκτός) βιασμός θάφτηκε από τα κανάλια. Μία επίσης 16χρονη Ελληνίδα αυτή τη φορά μαθήτρια από τη Χαλκίδα, ορφανή από πατέρα, βιάστηκε αποδεδειγμένα από Αλβανό με τον πλέον κτηνώδη απάνθρωπο τρόπο (την βίασε με σκουπόξυλο προκαλώντας τις ανεπανόρθωτες βλάβες. Βλ. Espresso, Δευτέρα 6-11-2006). Τότε όλοι σχεδόν «έθαψαν» την είδηση, αφού κάτι τέτοιο θα τροφοδοτούσε περαιτέρω τα «ρατσιστικά στερεότυπα». Εξάλλου προείχε η προβολή του «ρατσισμού» των Ελλήνων σε βάρος του «Άλλου». Εδώ λοιπόν όλοι οι επαγγελματίες (και μη) «αντιρατσιστές» κρύφτηκαν και εξαφανίστηκαν. Καμία ανακοίνωση από κανέναν φορέα. Καμία δήλωση συμπάθειας από φεμινιστικές και λοιπές «προοδευτικές» οργανώσεις που «μάχονται» -κατά τα άλλα- κατά του σεξισμού, της πατριαρχίας και του ρατσισμού. Θα θέλαμε πολύ να γνωρίζουμε τη θέση τους επί του ζητήματος, αλλά όπως προκύπτει, οι «ευαισθησίες» τους είναι προσχηματικές, επιλεκτικές και κυρίως υποκριτικές.



5 http://www.proslipsis.gr/cmCat_treePrd.php?&cm_catid=284&cm_prdid=3258, http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=1985 (επιδοτούμενα αντιρατσιστικά σεμινάρια).



6 Νόαμ Τσόμσκι, «Οι μεγάλες επιχειρήσεις ως υποστηρικτές του αντιρατσισμού», Έρημη Χώρα, τ. 1 (Απρίλιος 2007), σ. 16-17, http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2124.

Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΛΗ

Καποτε η γωνια αυτη της γης,που παταμε και λεγεται Ελλαδα ειτανε δοξασμενη κι ευτυχισμενη κι ειχε ενα πολιτισμο που επι 2 1/2 χιλιαδες χρονια συνεχιζει να παραμενει και να θαυμαζεται απ' ολο τον κοσμο.
Κανενας σοφος η' ασοφος δεν μπορει μεχρι σημερα να γραψει
ουτε μια λεξη,αν δεν αναφερθει στα εργα,που αφησαν οι δημιουργοι αυτου του πολιτισμου,που λεγεται αρχαιος
ελληνικος πολιτισμος.
Καποτε,λοιπον,η χωρα μας ειτανε δοξασμενη,μα αργοτερα
την υποδουλωσαν κι εχασε την παλια της αυτη δοξα.
Μα υστερα απο καμποσα χρονια η χωρα μας σηκωθηκε
στο ποδι κι υστερα απο σκληρους αγωνες εναντια στη σκλαβια,παλι λευτερωθηκε.
Στην εποχη της σκλαβιας περασε σκληρα,μαυρα χρονια
και πολλοι ''εξυπνοι'',αναμεσα στους οποιους και καποιος Φαλμεραγιερ,ισχυριστηκαν πως η Ελληνικη φυλη εσβησε και οτι αυτη διασταυρωθηκε με αλλες φυλες,που δεν εχουν τιποτα κοινο με την αρχαια ελληνικη φυλη.Μα οτι και να πουνε δεν εχει καμια αξια.Την ελληνικοτητα μας την αποδειξαμε.Γεγονος ειναι οτο η χωρα μας ξεσηκωθηκε και ξαναγινηκε παλι λευτερη. Αυτο κανεις δεν τοθελε.Ουτε οι ξενοι βασιλιαδες,ουτε οι ντοπιοι κοτζαμπασηδες.Οι ξενοι
δεν το θελανε,γιατι φοβισμενοι απο τη Γαλλικη επανασταση,χτυπουσαν ολες τις εξεγερσεις και δημιουργησαν γι αυτο μεταξυ τους την Ιερη Συμμαχια.
Οι ντοπιοι κοτζαμπασηδες γιατι ταχανε καλα με τους Τουρκους και ξεζουμιζανε τον λαο.

Απο το λογο του Αρη στη Λαμια