Τα αδιέξοδα της «κεντροαριστερής» αναπαλαίωσης

Έχουμε γράψει και υπογραμμίσει ιδιαιτέρως, ότι το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η «ανανέωση», δηλαδή η αναπαλαίωση της «κεντροαριστεράς» είναι τούτο: Ένα τέτοιο εγχείρημα περνάει μέσα από μια λυσσώδη πάλη στο ποιος θα ηγεμονεύσει το χώρο, στο ποιος θα αποτελέσει την ηγετική δύναμη ανασύνθεσης του χώρου.
ΟΙ «νταβατζήδες» είχαν διαβλέψει πολιτικά ορθά. Επιχείρησαν, μετά την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ, εξʼ εφόδου, να επιβάλουν τον Βενιζέλο. Πράγματι αν γινόταν αυτό τα δεδομένα θα άλλαζαν. Θα εμφανιζόταν μια νέα πνοή και θα φούσκωνε η «υστερία» της «ανανέωσης» του ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ που τώρα κορδώνεται σαν κόκορας ( η αλαζονεία του μικρομεγαλισμού), θα φάνταζε σαν μαδημένο κοτόπουλο.
Ωστόσο, οι «νταβατζήδες» ενώ είχαν υπολογίσει πολιτικά ορθά, υποτίμησαν τραγικά τη στάση του Γ.Π. Πίστευαν στον εύκολο παραμερισμό του. Είχαν δηλαδή υποτιμήσει το γεγονός ότι για το Γ.Π. το γάντζωμα στην ηγεσία ήταν ο μόνος δρόμος της πολιτικής του επιβίωσης και ύπαρξης.
Αφού, λοιπόν, απέτυχε η «έφοδος» ήταν αναπόφευκτη η ήττα των «νταβατζήδων». Ο μόνος δρόμος που απέμενε ήταν η ρήξη και νέο κόμμα. Αυτό θα προκαλούσε έναν τέτοιο ενδοπασοκικό εμφύλιο που θα τίναζε τα πάντα στον αέρα: Θα καθυστερούσε πολύ τις «διαδικασίες» αναπαλαίωσης της «κεντροαριστεράς», δηλαδή δεν θα υπήρχε ούτε μεσοπρόθεσμα εναλλακτική κυβερνητική λύση.
Έτσι ο Βενιζέλος κάθισε στα αυγά του και μπήκε σε εφαρμογή το σενάριο «φουσκώματος» του ΣΥΡΙΖΑ. Ο μικρομεγαλισμός της «αριστερής» τσόντας τινάχτηκε στα ύψη. Είναι και αυτό ένα πολιτικό παιχνίδι των «νταβατζήδων» για να εκβιάσουν λύσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι όταν πας να διορθώσεις ένα λάθος με ένα άλλο λάθος τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα. Φυσικά, μια αδιέξοδη πολιτική (τέτοια είναι η ανασύσταση και η αναπαλαίωση της πασοκικής, «εκσυγχρονιστικής» απάτης) οδηγείται από λάθος σε λάθος.
Τώρα το σκηνικό για την αναπαλαίωση της «κεντροαριστερής» απάτης είναι ακόμα πιο θολό. Οι αντιφάσεις πιο μεγάλες. Το φούσκωμα της μικρομέγαλης τσόντας εντείνει τους ανταγωνισμούς μεταξύ του «κορμού» (ΠΑΣΟΚ) και του ιπποκόμου(ΣΥΡΙΖΑ). Τώρα θα υπάρξει και θα εντείνεται διαρκώς η λυσσαλέα πάλη μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος θα ηγεμονεύσει του «ανανεωτικού» εγχειρήματος. Ο εμφύλιος σπαραγμός θα ενταθεί γύρω από το ποιος θα αποτελέσει τον «πόλο» της ανασύνθεσης του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου. Μια ένταση με απρόβλεπτες διαστάσεις…
Η «αλληλοσφαγή» αυτή δεν δίνει εναλλακτική κυβερνητική λύση και δεν θίγει τη Ν.Δ. Αντίθετα την ευνοεί.
ΠΛΗΡΕΣ, δηλαδή πολιτικό αδιέξοδο!!!
Για το ΚΚΕ παρουσιάζεται νέα μεγάλη ιστορική ευκαιρία. Δυστυχώς η πολιτική της ηγεσίας στα κεντρικά και φλέγοντα ζητήματα της εποχής μας δεν διαφέρει, εκτός από τη ξύλινη ταξική φρασεολογία, από αυτή του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ: Εθνικά ζητήματα, μεταναστευτικό κ.λπ. Δεν μπορεί έτσι το ΚΚΕ, να γίνει ελκυστικό. Μοιραία θα ενσωματωθεί στο διαπραγματευτικό εκλογικό παιχνίδι. Δηλαδή θα συνασπισμοποιείται ολοταχώς…

ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΤΟΥ ΡΕΣΑΛΤΟ