40 χρόνια πέρασαν από τη γαλλική επανάσταση του Μάη!
Σήμερα την εγκωμιάζουν και οι αδιάλλακτοι εχθροί της τότε. Όπως και το δικό μας Πολυτεχνείο, έτσι και ο Μάης του ʼ68 έχει γίνει εμπορεύσιμο καταναλωτικό προϊόν, χρηματιστηριακή πολιτική αξία, «παράσημο» προοδευτικότητας για κάθε σύγχρονο λακέ του κεφαλαίου και απολογητή της παγκοσμιοποίησης.
Όλες οι ύαινες του πλανητικού κεφαλαίου και ιδιαίτερα αυτές των μεγάλων βιομηχανιών της «Ενημέρωσης» εμπορεύονται ασυστόλως το Μάη του ʼ68, κατασκευάζοντας άφθονα αποπροσανατολιστικά και δόλια αφιερώματα για τα 40 χρόνια!
Κανένας όμως δεν αναδεικνύει το ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ της Επανάστασης του Μάη, τις μορφές εξουσίας που δημιούργησε, το γιατί οδηγήθηκε σε ήττα και τα συντρίμμια αυτής της ήττας. Συντρίμμια που οδήγησαν την Αριστερά και ιδιαίτερα τη διανόησή της, συνολικά, στην πλήρη ενσωμάτωση στον πλανητικό ιμπεριαλισμό της Νέας Τάξης.
Κανένας δεν αναδεικνύει ότι είναι η ηγεσία του Μάη του ʼ68 που έδωσε το «αριστερό άλλοθι» σε όλα τα εγκλήματα της αμερικανικής αυτοκρατορίας και αποτελεί σήμερα την «επαναστατική» εμπροσθοφυλακή των νεοταξικών ιδεολογημάτων, αφού πρώτα αφομοιώθηκε, στο μεγαλύτερο μέρος της από την εκφυλισμένη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Δύο μόνο παραδείγματα: Ο Κον-Μπεντί και η παρέα του στη Γερμανία και ένας από τους ηγέτες του Μάη, ο τροτσκιστής, Ανρί Βεμπέρ στη Γαλλία. Ο δε Αλαίν Κριβίν, ηγέτης κι αυτός του Μάη, αλλά και της Τροτσκιστικής Λίγκας επικροτούσε τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς της Σερβίας, από κοινού με όλη τη σοσιαλδημοκρατία της Ευρώπης.
Οι δικοί μας «αριστεριστές», απλώς αναπαράγουν, σαν παπαγαλάκια, τα ιδεολογήματα της ευρωπαϊκής «σοσιαλδημοκρατικής ακροαριστεράς».
ΟΤΑΝ μια επανάσταση δεν ολοκληρώνεται και το χειρότερο όταν προδίδεται δημιουργεί πολλά ναυάγια και συντρίμμια. Τα συντρίμμια του Μάη αξιοποίησε ο διεθνής ιμπεριαλισμός και κατασκεύασε τη Νέα Τάξη του «αριστερού» πνεύματος, η οποία αποτέλεσε τους ιδεολογικούς παραγωγούς της παγκοσμιοποίησης και του «διεθνισμού» του πλανητικού κεφαλαίου. Γιʼ αυτό σήμερα περιορίζεται η Επανάσταση του 1968 μόνο στην «επαναστατικότητα» της νεολαίας, υμνείται απλώς αυτός ο μετέωρος και άναρχος ριζοσπαστισμός και επικαλύπτεται το βάθος της Επανάστασης, τα στρατηγικά της αιτήματα, ο ταξικός της χαρακτήρας και ο σοσιαλιστικός της προσανατολισμός, συνακόλουθα και η ΠΡΟΔΟΣΙΑ των αριστερών κομμάτων, ιδιαίτερα του ΚΚΓ, που θυσίασε 10 εκατομμύρια εργατών απεργών, καταλήψεις εργοστασίων και μορφές δυαδικής εξουσίας, στη κάλπη του ψηφοδελτίου…
Ο κυκλώνας
Ο Μάης του 1968 αποτελεί ιστορικό ορόσημα: Η Επανάσταση στην καρδιά της καπιταλιστικής Δύσης που η προδοσία της οδήγησε στην ολοκληρωτική μετάλλαξη της Αριστεράς. Η ήττα αυτή άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στην κυριαρχία του «αριστερού», νεοταξικού κατεστημένου, σε αυτό που ζούμε σήμερα…
Ο Μάης ξεκινώντας με τον αγώνα των φοιτητών ενάντια στην είσοδο των αστυνομικών δυνάμεων στο Καρτιέ Λατέν και στο Πανεπιστήμιο, ο μήνας αυτός γνώρισε τη συμμετοχή στην πάλη ολόκληρης της εργατικής τάξης και μαζί με αυτήν κι όλων των στρωμάτων του εργαζόμενου πληθυσμού. Αυτό έγινε τόσο ομόφωνα και ολόψυχα όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν.
Η νεολαία έγινε πρωτοπόρος μιας πάλης που ξετυλίχτηκε στους δρόμους με συγκρούσεις εξαιρετικά βίαιες με τις καταπιεστικές δυνάμεις του αστικού κράτους. Οι απεργίες, οι καταλήψεις εργοστασίων και κέντρων κάθε λογής, οι διαδηλώσεις στους δρόμους, πραγματοποιήθηκαν όχι μονάχα στο Παρίσι, αλλά σε όλη τη χώρα. Καμιά περιοχή δεν έμεινε άθιχτη από το γιγάντιο κυκλώνα που ξέσπασε.
Το καπιταλιστικό κράτος παρέλυσε για πολλές εβδομάδες και ξαναστηρίχτηκε τελικά στα πόδια του όχι τόσο χάρη στις δικές του δυνάμεις, όσο χάρη στην αδράνεια, κι ακόμα χειρότερα στην προδοσία των σοσιαλδημοκρατικών και κομμουνιστικών διοικήσεων.
Απέναντι σε μιαν εξουσία παραλυμένη επί πολλές βδομάδες και στις υπερφαλαγγισμένες από τα γεγονότα πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες ορθωνόταν η έκρηξη του αυθόρμητου: ο αυτοσχεδιασμός της επαναστατικής εστίας της Σορβόννης.
Το αυθόρμητο όμως δεν μπορεί να ανατρέψει τον καπιταλισμό!!!
Ο Μάης υψώθηκε στο ύψος της επαναστατικής κατάστασης, η οποία συνίσταται στην ανικανότητα του κεφαλαίου και του κράτους του να διοικήσουν. Έλειψε, όμως, το «νυστέρι», δηλαδή το επαναστατικό κόμμα που θα ανέτρεπε τον καπιταλισμό.
Έτσι, όταν η κατάσταση για τον αστικό πολιτικό κόσμο έφθασε σε απελπιστικό σημείο, ο ικανότατος και τολμηρός Ντε Γκωλ έδρασε. Γνώριζε, ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορούσε να δοθεί το τελειωτικό κτύπημα από την Αριστερά. Οι κομμουνιστές δεν μπορούσαν να δώσουν το σύνθημα του γενικού συναγερμού, απεναντίας μπορούσαν να αποτελέσουν τους μεγάλους συμμάχους.
Έτσι και έγινε!
Με εκβιαστικά διλήμματα και δίνοντας σαν αντάλλαγμα τις εκλογές, ο Ντε Γκωλ χειραγώγησε τις σοσιαλδημοκρατικές και κομμουνιστικές ηγεσίες και τις έσυρε στο άρμα του, σώζοντας το καθεστώς του.
Η Αριστερά έγινε έτσι, για άλλη μια φορά, αλλά αυτή τη φορά τελειωτικά, το έσχατο οχυρό της καπιταλιστικής κοινωνίας. Και λέμε τελειωτικά, ακριβώς γιατί η προδοσία αυτή αποτέλεσε και την έσχατη πράξη-όχημα της ολοκληρωτικής της ενσωμάτωσης: Έγινε η Νέα Τάξη Πραγμάτων!!!
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2334
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου