Αποδόμηση ενός Μεσσία

Στο πολιτικό στερέωμα της Ψωροκώσταινας έσκασε ο δαχτυλιδοκουβαλητής Αλέξης Τσίπρας ως Μεσσίας. Ως ανανεωτής, μια δυναμική μορφή που θα ταράξει το έλος του πολιτικού μας γίγνεσθαι, θα φέρει φρέσκο αέρα να φυσήξει και να διώξει τη σαπίλα, θα εκπροσωπήσει τους ταπεινούς και καταφρονεμένους που στενάζουν κάτω από την αρβύλα του δικομματισμού (τον οποίον οι ίδιοι, εν πολλοίς, εξέθρεψαν, αλλά όλοι όσοι εκ του πονηρού χαϊδεύουν αυτάκια πάντα απαλλάσσουν το ακροατήριό τους από τις ευθύνες του, γιατί έτσι το απαλλάσσουν από την υποχρέωση να σκεφθεί, το αποκοιμίζουν και, συνεπώς, το χειραγωγούν πιο εύκολα), θα πατάξει τα καρτέλ, θα, θα, θα. Μιλάμε δηλαδή για Ιησού του Ναυή, Μωυσή, Φρόντο Μπάγκινς, Άραγκορν, Γκάνταλφ, Ιησού Χριστό, Δαυίδ, Σολωμόντα, Καραϊσκάκη, Κολοκοτρώνη, Σούπερμαν, Σπάιντερμαν, Μπάτμαν σε συσκευασία του ενός, με έξτρα συμπυκνωμένη και πανίσχυρη δόση. Στο τσακ προλάβανε οι χτίστες της εικόνας του νέου μας πολιτικού Μεσσία και σταμάτησαν πριν βάλουν στη συνταγή και Σούπερ Γκούφη, αστυνόμο Σαΐνη και Σούπερ Κατερίνα... Τόσος ήταν ο οίστρος τους.Τα ΜΜΕ τον λάτρεψαν και του εξασφάλισαν το απυρόβλητο, ο κ. Λαζόπουλος τον αβαντάρει σε βαθμό τέτοιο που πλέον ξεπερνά κι αυτά τα όρια της πρόκλησης και της προσβολής της νοημοσύνης μας, έγινε "in" να υποστηρίζεις τον Τσίπρα, ενώ, όπως μας ενημέρωσε το "Nitro" του κ. Κωστόπουλου, γεννήθηκε μια νέα φυλή γυναικών κάθε ηλικίας, οι οποίες λέγονται "Τσιπρίτσες". Πώς είχαμε παλιότερα τις Ρουβίτσες (τις οποίες στο γυμνάσιο κοροϊδεύαμε εμείς τ'αγόρια) και, πιο παλιά, τις Πασχαλίτσες (στον καιρό πριν το... "στιγμιαίο λάθος"); Ε, ένα τέτοιο πράγμα. Φήμες που θέλουν τον Tim Rice και τον Andrew Lloyd Webber να εξετάζουν το ενδεχόμενο να ανεβάσουν μιούζικαλ με τον λίαν ευφάνταστο τίτλο "Alexis Tsipras Superstar" ελέγχονται - προς το παρόν - ως ανακριβείς.Σύμφωνα με τη δημόσια εικόνα του, ο κ. Τσίπρας είναι ο Ιππότης της Δημοκρατίας, με το ολόλευκο άλογο και την άσπιλη, αστραφτερή πανοπλία, που λάμπει σαν επτά ήλιοι μαζί και ζεσταίνει τις πληγωμένες καρδιές των πικραμένων ψηφοφόρων.Καλά όλα αυτά, αλλά μας διαφεύγουν ορισμένα απλά πραγματάκια. Θυμάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Τσίπρας στους "Schooligans" (ένθετο των "Νέων") στο τεύχος Απριλίου 2008 (αρ. τεύχους 11);Παραθέτω από την ιστοσελίδα του κ. Νίκου Δήμου:
Απόσπασμα από την συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στους Schooligans (ένθετο των «Νέων») τ. 11, Απρίλιος 2008:
Τσίπρας: «...η σκέψη του Μάο σε πολλά σημεία της αξίζει. Το πιστεύω αυτό.
Ερ.: Ένα παράδειγμα;
Ας πούμε, η σκέψη πίσω από την Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο είναι ότι πρέπει συνεχώς να αμφισβητούμε τις δομές και την νομενκλατούρα, ακόμα και όταν είμαστε μέσα στην “επαναστατική” διαδικασία. Αυτή είναι μια σημαντική σκέψη».Μα αυτό είναι αστείο! Δηλαδή ο Μάο στη θεωρία ενθάρρυνε την αμφισβήτηση και στην πράξη επέβαλε τη λογοκρισία;Είναι πολύ αντιφατικό, το ξέρω. Ο Μάο εκτιμούσε ότι αυτό που κάνει είναι ένα βήμα προς τη σοσιαλιστική κοινωνία. Και πίστευε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αλλά, ο σκοπός του, η πρόθεσή του ήταν καλή».Απ' αυτήν την καλή πρόθεση πέθαναν 38 εκατομμύρια άνθρωποι! Περισσότεροι απ’ όσους σκότωσε και ο Χίτλερ!Ε, τώρα δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τον Χίτλερ με τον Μάο! Μπορεί τα κομμουνιστικά καθεστώτα να είχαν αυτό το τεράστιο έλλειμμα ελευθερίας, αλλά τουλάχιστον είχαν στο κέντρο της σκέψης τους τον άνθρωπο».
Συμπέρασμα (του Νίκου Δήμου): Ένας Έλληνας πολιτικός αρχηγός θαυμάζει ένα δικτάτορα. Και μάλιστα έναν που δολοφόνησε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Το είχε πει και παλιότερα στα Νέα ότι «θαυμάζει την διαχρονική σκέψη του Μάο». Τώρα του βρίσκει και ελαφρυντικά: ανθρωπισμό, καλές προθέσεις…
Ερώτηση (του Νίκου Δήμου): πού διαφέρει ο A. Τσίπρας από τον K. Πλεύρη;
Πηγή: Νίκος Δήμου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://hereticrepublic-gr.blogspot.com/2008/05/blog-post_12.html